Seydlitz (1939)

Seydlitz

Wodowanie „Seydlitza”
Historia
Stocznia	Deschimag w Bremie
Położenie stępki	29 grudnia 1936
Wodowanie	19 stycznia 1939
Kriegsmarine
Wejście do służby	nie oddany do służby
Los okrętu	samozatopiony 10 kwietnia 1945
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 14 275 t pełna: 18 898 t
Długość	217 m
Szerokość	21 m
Zanurzenie	7,9 m
Napęd
turbiny Deschimag 12 kotłów Wagner 3 śruby 130 000 KM zapas paliwa: 4318 ton
Prędkość	32 węzłów
Zasięg	5500 mil morskich przy prędkości 18 węzłów
Uzbrojenie
8 dział 203 mm (4x2) 12 dział 105 mm (6x2) 12 dział 37 mm (12x1) 20 dział 20 mm (20x1) 12 wyrzutni torpedowych 533 mm 160 min morskich
Wyposażenie lotnicze
jako krążownik: 3 wodnosamoloty jako lotniskowiec: 18 samolotów
Załoga	1600 osób

Seydlitz – niemiecki krążownik ciężki budowany w czasie II wojny światowej, nieukończony.

Budowę okrętu rozpoczęto 29 grudnia 1936 jako krążownik ciężki typu Hipper, w stoczni Deschimag w Bremie. Kadłub zwodowano 19 stycznia 1939, prace jednak później nad nim wstrzymano. W 1942 roku, wraz ze wznowieniem prac nad lotniskowcem „Graf Zeppelin”, postanowiono kadłub „Seydlitza” przebudować na lotniskowiec. Przebudowę jednostki zlecono stoczni w Królewcu. Prawdopodobnie przewidywano zmianę opancerzenia kadłuba. Na okręcie stacjonować miało 18 samolotów typu Bf 109T i Ju 87C. Do chwili zakończenia wojny okręt nie został ukończony i nie wszedł do służby. 10 kwietnia 1945 został samozatopiony u wejścia do portu w Królewcu, by utrudnić Rosjanom jego zajęcie.

W 1946 został wydobyty i przeholowany do Leningradu, 10 marca 1947 wszedł w skład MW ZSRR. 9 kwietnia 1947 po stwierdzeniu nieopłacalności przebudowy skreślony ze stanu floty i pocięty na złom^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Kriegsmarine | Seydlitz (ang.)