Shōkōbō Benchō

Główny pawilon świątyni Zendō

Pawilon Buddy w Zendō-ji

Budda Amida w Kamakurze

Shōkōbō Benchō (jap. 聖光房 弁長; ur. 20 czerwca 1162, zm. 16 marca 1238) – mnich buddyjski związany ze szkołą jōdo (Jōdo-shū). Uważany za drugiego patriarchę. Założyciel szkoły chinzei (Chinzei-ha). Stąd też jego imię i tytuł brzmi często także Chinzei Shōkō Shōnin^[1] (鎮西聖光上人), gdzie Chinzei (鎮西) to dawna nazwa Kiusiu^[2], a znaki 上人 pisane także 聖人 (w obu złożeniach czytane shōnin) oznaczają świętego męża, świętego mnicha, kapłana)^[3]. Występuje także pod imionami Benchō (弁長) i Shōkō (聖光)^[4].

Biografia

Pochodził z prowincji Chikuzen (część dzisiejszej prefektury Fukuoka) znajdującej się w północnej części wyspy Kiusiu. Rodzina należała do odgałęzienia rodu Fujiwarów^[5].

Już w dzieciństwie zainteresował się religią. W 1183 roku udał się na górę Hiei o wysokości 848,1 m, leżącą na granicy obecnych prefektur Kioto i Shiga, gdzie rozpoczął studiowanie doktryny szkoły tendai (Tendai-shū).

W 1190 roku powrócił w rodzinne strony. Ciężko przeżył śmierć swojego młodszego brata i odczuł wtedy nietrwałość wszystkiego. Udał się do Kioto, aby pozyskać posąg dla rodzinnej prowincji. Wtedy spotkał Hōnena. Po dostarczeniu posągu do Chikuzen, powrócił do Kioto i w 1199 roku został uczniem Hōnena. Po głębokich studiach doktrynalnych, w 1204 r. powrócił do swojej rodzinnej prowincji, gdzie rozpoczął szerzenie nauk o nembutsu (skrót od Namu Amida Butsu; „Chwała Buddzie Amidzie!” lub „Zbaw, Buddo Amida!”)^[6].

Postawił także wiele budynków służących do praktyk religijnych. Według legendy, wybudował także w 1212 roku klasztor Zendō (Zendō-ji)^[7], który stał się główną świątynią szkoły jōdo (Jōdo-shū) na Kiusiu^[5].

Podczas pobytu w Ōjō-in w prowincji Higo (obecna prefektura Kumamoto) sformalizował tradycję szkoły jōdo, tworząc jej odłam o nazwie Chinzei-ha. Nauczał o możliwości odrodzenia się w Czystej Krainie dzięki różnym praktykom, chociaż nieustannie podkreślał ważność inwokacyjnego nembutsu. Zwracał uwagę na rolę niezakłóconego umysłu podczas recytacji nembutsu, także w chwili śmierci (rinjū shōnen, „utrzymanie właściwego stanu uwagi w momencie śmierci”). Krytykował interpretacje doktryny dokonywane przez innych uczniów Hōnena, zwłaszcza przez Jōkakubō Kōsaia i Zennebō Shōkū. Uważał, iż zbytnio podkreślają oni wiarę w nembutsu kosztem innych praktyk^[5].

Gdy w ponad wiek po śmierci Hōnena mnisi chinzei wybudowali w Kioto mauzoleum Hōnena, uznali się za ortodoksyjny odłam jōdo. Wtedy też Benchō otrzymał tytuł Niso Shōnin – Święty Drugi Patriarcha^[5].

Prace literackie

• Matsudai nembutsu jushuin (末代念仏授手印, Handprint for the Transmission of the Nembutsu to Future Generations, Odcisk dłoni do przekazania nembutsu przyszłym pokoleniom)
• Nembutsu ōjō shugyōmon (The Way of Practice for Birth by the Nembutsu, Sposób praktykowania ascezy dla narodzenia poprzez nembutsu)

Szkoła jōdo

• Eikū (zm. 1179)
  • Hōnen (1133–1212)
    • Seikambō Genchi (1183–1238)
    • Gyōkū (bd)
    • Junsai (zm. 1207)
    • Jūren (zm. 1207)
    • Shoshinbō Tankū (1176–1253)
    • Zennebō Shōkū (1177–1247) odłam Seizan-ha
      • Jitsudo (bd)
      • Shoe (bd)
      • Yūkan (bd)
      • Shōju (bd)
      • Ryūshin (bd)
        • Kenni (1238–1304)
      • Jōon (1201–1271)
      • Shōtatsu (bd)
        • Ippen (1239–1289) założyciel szkoły Ji-shū
          • Sōshun (bd)
          • Shōkai (bd)
          • Taa (1237–1319)
    • Kakumyōbō Chōsai (1184–1266) odłam Kuhonji-ryū
      • Kakushin (bd)
      • Rien (bd)
    • Shōkōbo Benchō (1162–1238) odłam Chinzei-ha
      • Nen’a Ryōchū (1199–1287)
        • Jishin (bd)
        • Dōkō (bd)
        • Ryōkyō (1251–1328)
        • Gyōbin
    • Jōkakubō Kōsai (1163–1247)
    • Ryūkan (1148–1227) odłam Chōrakuji-ryū
    • Seikambō Genchi (1183–1239)
      • Renjakubō (bd)
    • Hōrembō Shinkū (1145–1228)
    • Shinran (1173–1263) założyciel szkoły Jōdo-shinshū

Zobacz też

• Strona świątyni Zendō-ji (jap.)
• Ushiku Daibutsu

Przypisy

Bibliografia

• Sharpers of Japanese Buddhism. Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Tokyo: Kōsei Publishing Co, 1994. ISBN 4-333-01630-4. (ang.).
• Mark L. Blum: The Origins and Development of Pure Land Buddhism. Oxford University Press, 2002. s. 271-274. [dostęp 2018-06-19]. (ang.).
• Shoko-bo Bencho, The Chinzei School, The General and Specific Nembutsu. Jodo Shu Research Institute, 2006. [dostęp 2018-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-10)]. (ang.).