Shadow Racing Cars
| ||
.jpg) Shadow DN9 | ||
| Pełna nazwa | Shadow Racing Cars | |
| Aktywna | 1973–1980 | |
| Ważni ludzie | ||
| Założyciel | Don Nichols | |
| Kierowcy | Jean-Pierre Jarier, Alan Jones, Tom Pryce, Peter Revson | |
| Inne | ||
| Debiut | Grand Prix RPA 1973 | |
| Ostatni wyścig | Grand Prix Francji 1980 | |
Shadow Racing Cars – zespół wyścigowy startujący w Formule 1 w latach 1973–1980.
Historia
1971-1972: Can-Am
Firma została założona w 1971 roku przez Dona Nicholsa pod nazwą Advance Vehicle Systems. Pierwszy samochód zespołu, Shadow Mk.1 zaprojektowany przez Trevora Harrisa wystartował w serii Can-Am (kierowcami byli George Follmer oraz Vic Elford). Mk.1 charakteryzował się innowacyjną konstrukcją (zastosowano w nim m.in. niewielkie koła dla zmniejszenia prześwitu), lecz pomimo swej szybkości nie należał do najbardziej konkurencyjnych pojazdów w stawce. Poprawa osiągów nadeszła wraz z kolejnym sezonem, kiedy to projektantem został Peter Bryant. W przygotowanym przez niego samochodzie nowy kierowca zespołu, Jackie Oliver zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto, w sezonie 1972 zespół otrzymał wsparcie finansowe od nowego sponsora, Universal Oil Products.
Shadow zdominował serię Can-Am w 1974 roku, jednak współzawodniczył wtedy głównie z prywatnymi zespołami – największe firmy, takie jak McLaren i Porsche wycofały się z serii.
1973-1974: Formuła 1
Pod koniec roku 1972 Don Nichols ogłosił, iż wprowadza swój zespół do Formuły 1 wraz z początkiem nadchodzącego sezonu. Nowe bolidy, sponsorowane przez Universal Oil Products, zostały przygotowane przez Tony'ego Southgate. W poprzednim sezonie był on projektantem w zespole BRM i skonstruował samochód, w którym Jean-Pierre Beltoise zwyciężył w Grand Prix Monako.
Shadow zadebiutował w Formule 1 w trzecim wyścigu sezonu 1973 – Grand Prix RPA z bolidami Shadow DN1 prowadzonymi przez Jackie Olivera i George'a Follmera. Z podwozia DN1 korzystał również Graham Hill i jego prywatny zespół Embassy Hill.
Na kolejny sezon zatrudnieni zostali Peter Revson oraz Jean-Pierre Jarier – kierowcy zaliczani do grona najbardziej obiecujących w ówczesnych czasach. Revson wystąpił jedynie w dwóch pierwszych wyścigach sezonu – zginął podczas sesji treningowej na torze Kyalami, kiedy jego Shadow DN3 uderzył w betonową ścianę na skutek awarii zawieszenia. Na jego miejsce zatrudniony został Tom Pryce.
1975-1977
Nowy bolid, Shadow DN5, pozwolił Jarierowi na zdobycie pole position w dwóch pierwszych Grand Prix sezonu 1975, jednak w obu przypadkach z wyścigu wykluczyła go usterka mechaniczna. Trzecie i ostatnie w historii zespołu pierwsze miejsce startowe zdobył Tom Pryce podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii w tym samym roku.
DN5, podobnie jak i inne samochody Shadow, napędzany był przez silnik Ford Cosworth DFV o mocy około 490 KM. Podczas GP Austrii Jarier używał francuskiego silnika Matra V12 (zdjęcie) o mocy około 550 KM. Aby zmieścić większą jednostkę napędową, konieczne stało się skonstruowanie nowego podwozia – DN7, o zwiększonym rozstawie osi. Z przyczyn finansowych (silnik ten był droższy w eksploatacji) DN7 nie wystartował w żadnym innym wyścigu.
W sezonie 1977, podczas Grand Prix RPA w tragicznym wypadku zginął Tom Pryce. Zastąpił go przyszły Mistrz Świata, Alan Jones, który w Grand Prix Austrii zdobył pierwsze i jedyne zwycięstwo w historii zespołu (było to jednocześnie pierwsze zwycięstwo w karierze Jonesa).
1978-1980
Wraz z końcem sezonu 1977 część personelu odeszła z zespołu, aby skupić się na własnym projekcie (Arrows), co w połączeniu z przejściem Alana Jonesa do Williamsa sprawiło, iż Shadow zaczął odnotowywać coraz słabsze rezultaty. W swym ostatnim sezonie (1980) zespół zdołał zakwalifikować się tylko do jednego wyścigu, a brak funduszy spowodował całkowite wycofanie się z rywalizacji w połowie sezonu.
Wyniki w Formule 1
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru (domyślny #F8F8F8) | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
Bibliografia
|
Media użyte na tej stronie
Autor: rjbfspso@sbcglobal.net, Licencja: CC BY-SA 2.0
Formula 1 Grand Prix Watkins Glen 1975
- 16 Tom Pryce
Autor: Russell Whitworth, Licencja: CC BY-SA 2.0
The Shadow DN9 at the 2008 Silverstone Classic race meeting.