Shanghai Masters 2011
| ||||
Liczba uczestników | 32+8 (w rundzie dzikich kart) | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break | 143 Shaun Murphy | |||
Rozegrane mecze | 31+8 (w rundzie dzikich kart) | |||
Mecze do zera | Williams – Higginson (1R) |
Shanghai Masters 2011 − drugi duży turniej rankingowy sezonu snookerowego 2011/2012. Rozegrany został w Szanghaju w Chinach w dniach 5−11 września 2011 roku.
Obrońcą tytułu był Allister Carter, który już w pierwszej rundzie turnieju przegrał z Markiem Kingiem 4-5.
Zwycięzcą turnieju został Anglik Mark Selby, który w finale pokonał Walijczyka Marka Williamsa 10-9. Dla Anglika był to drugi triumf w turnieju rankingowym w karierze.
Nagrody
Pieniężne
Zwycięzca: £ 65 000
II miejsce: £ 32 000
Półfinalista: £ 15 000
Ćwierćfinalista: £ 10 000
Ostatnia 16: £ 7000
Ostatnia 32: £ 4000
Ostatnia 48: £ 2300
Ostatnia 64: £ 1500
Najwyższy break (kwalifikacje): £ 200
Najwyższy break (turniej): £ 2000
Pula nagród: £ 350 000
Punkty do rankingu
Zwycięzca: 7000
II miejsce: 5600
Półfinalista: 4480
Ćwierćfinalista: 3500
Ostatnia 16: 2660
Ostatnia 32: 1960 (980)*
Ostatnia 48: 1610 (805)*
Ostatnia 64: 1260 (630)*
Ostatnia 80: 910 (455)*
Ostatnia 96: 560 (280)*
- *Zawodnicy odpadający w swoim pierwszym meczu otrzymują liczbę punktów z nawiasu (połowę).
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu, natomiast na 2. pozycji rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej:
Zawodnicy nierozstawieni
W nawiasie podano miejsce w oficjalnym rankingu:
Reszta zawodników będzie wpisana po rundzie dzikich kart. |
Runda dzikich kart
Mecze zawodników z dziką kartą odbyły się w Szanghaju w dniu 5. września 2011 roku.
Mecz | Wynik | ||
---|---|---|---|
WC1 | Fergal O’Brien | 5–1 | Hossein Vafaei |
WC2 | James Wattana | 5–1 | Jin Long |
WC3 | Anthony Hamilton | 5–0 | Li Hang |
WC4 | Dominic Dale | 5–3 | Cao Xinlong |
WC5 | Jack Lisowski | 5–2 | Rouzi Maimaiti |
WC6 | Nigel Bond | 5–2 | Thanawat Thirapongpaiboon |
WC7 | Robert Milkins | 5–0 | Tang Jun |
WC8 | Michael Holt | 5–3 | Cai Jianzhong |
Drabinka turniejowa
Finał
Finał: Do 10 frame’ów Grand Stage, Szanghaj, Chiny, 11 września 2011r. Sędzia: Eirian Williams | ||
Mark Selby | 10−9 | Mark Williams |
Sesja południowa: 74–75 (Selby 74), 58–42, 115–0 (113), 38–76 (68), 83–1 (78), 0–132 (132), 84–55 (Williams 51), 95–0 (95), 45–68 (67) Sesja wieczorna: 55–25, 37–64, 63–42, 5–69, 39–70, 42–75, 6–88 (88), 83–48, 78–60, 69–0 | ||
113 | Najwyższy break | 132 |
1 | Breaki stupunktowe | 1 |
4 | Breaki 50-punktowe | 4 |
Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego
Zawodnik | Break |
Shaun Murphy | 143, 102 |
Mark Williams | 132, 130, 129, 100 |
Anthony Hamilton | 129, 123, 112, 107, 104 |
Stuart Bingham | 129, 112 |
Dominic Dale | 128, 102 |
Mark Selby | 117, 113, 110 |
John Higgins | 112 |
Ronnie O’Sullivan | 111, 110 |
Robert Milkins | 109 |
Jamie Cope | 101 |
Mark Allen | 100 |
Michael Holt | 100 |
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 18 | 56,25% | |
Szkocja | 4 | 12,50% | |
Walia | 4 | 12,50% | |
Chiny | 2 | 6,25% | |
Irlandia | 1 | 3,13% | |
Irlandia Północna | 1 | 3,13% | |
Australia | 1 | 3,13% | |
Tajlandia | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 9
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 7
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 116 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,25
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
Statystyki drugiej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 10 | 62,50% | |
Walia | 2 | 12,50% | |
Szkocja | 1 | 6,25% | |
Australia | 1 | 6,25% | |
Irlandia | 1 | 6,25% | |
Irlandia Północna | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 9
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 7
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 56 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki ćwierćfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 4 | 50,00% | |
Walia | 2 | 25,00% | |
Szkocja | 1 | 12,50% | |
Australia | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 2 | 50,00% | |
Walia | 1 | 25,00% | |
Australia | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 17 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 8,50
- Najwyższe zwycięstwo: 6-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne do turnieju odbyły się w dniach 1 – 4 sierpnia 2011 roku w World Snooker Academy, Sheffield w Anglii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy zostali rozstawieni do turnieju zasadniczego[3].
Runda pre-eliminacyjna
(Do 5 frame’ów)
Nr meczu | Zawodnik | Wynik | Zawodnik |
---|---|---|---|
1 | Lucky Vatnani | w/d-w/o | David Hogan |
2 | Luca Brecel | 4-5 | Adam Duffy |
Drabinka kwalifikacji
Breaki stupunktowe kwalifikacji
Zawodnik | Break |
Michael White | 145, 100 |
James Wattana | 138, 107 |
Fergal O’Brien | 136, 104 |
Tom Ford | 136 |
Anthony Hamilton | 129 |
Jamie Burnett | 129 |
Robin Hull | 127 |
Kurt Maflin | 123, 123, 100 |
Ben Woollaston | 123 |
Nigel Bond | 120 |
Passakorn Suwannawat | 119, 110 |
Adam Duffy | 118 |
Barry Pinches | 117, 100 |
Mark Davis | 115 |
Liu Chuang | 114, 100 |
Aditya Mehta | 114 |
Stuart Bingham | 111, 107, 103 |
Anthony McGill | 111 |
Cao Yupeng | 110 |
Alfie Burden | 107 |
Jack Lisowski | 104, 104 |
Adam Wicheard | 104, 100 |
Dominic Dale | 102 |
Joe Jogia | 101 |
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Shanghai Masters 2011 (ang.). WWW Snooker. [dostęp 2011-07-30].
- ↑ Breaki 100-punktowe Shanghai Masters 2011 w Szanghaju (ang.). [dostęp 2011-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)].
- ↑ Shanghai Masters 2011 – Kwalifikacje (ang.). WWW Snooker. [dostęp 2011-07-30].
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flaga Finlandii
Autor: Maciej Jaros (commons: Nux, wiki-pl: Nux), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Snookerowy trójkąt z czerwonych bil.