Shichahai

Shichahai

Shichahai (chin. upr.: 什刹海; chin. trad.: 什剎海; pinyin: Shíchàhǎi) – kompleks jezior w północno-zachodnim Pekinie, na północ od Parku Beihai. Kompleks zajmuje łącznie powierzchnię 146,7 ha^[1], w jego skład wchodzą trzy akweny: Qianhai (dosł. „Morze Przednie”), Houhai („Morze Tylne”) i Xihai („Morze Zachodnie”)^[2][3], które otoczone są dobrze zachowanymi zabytkami tradycyjnej chińskiej architektury, m.in. dawnymi rezydencjami miejskimi, hutongami oraz siheyuan^[1][4][5].

Nazwa Shichahai oznacza dosłownie „Morze Dziesięciu Świątyń”, odnosi się to do liczby obiektów sakralnych wokół jezior^[3]. Słowo „morze” (hai) zostało użyte zamiast słowa „jezioro” prawdopodobnie przez koczowniczych Mongołów, żyjących w głębi lądu, którzy określali terminem hai lub haizi wszystkie zbiorniki wodne^[6][7].

Historia

Kompleks powstał prawdopodobnie za rządów dynastii Jin (1115–1234). W okresie dynastii Yuan (1271–1368) jeziora były końcowym fragmentem Wielkiego Kanału, co dawało dobre warunki dla rozwoju okolicy^[1][6]. W tym czasie ukształtował się również charakterystyczny układ ulic na obszarach sąsiadujących z trzema zbiornikami wodnymi^[5]. Za panowania dynastii Ming (1368–1644) znaczenie komunikacyjne Shichahai zaczęło maleć, a kompleks zaczął pełnić funkcję rekreacyjno-wypoczynkową^[6]. Około XIX w. wokół trzech akwenów rozpoczęto wznoszenie rezydencji urzędników oraz buddyjskich i taoistycznych świątyń^[4][8].

Kompleks był często przedstawiany w literaturze, o Shichahai pisali m.in. Yuan Haowen, Nalan Xingde, Lu Xun, Lao She oraz Marco Polo^[7].

Architektura

Most Yinding

Wszystkie trzy zbiorniki w Shichahai są ze sobą połączone. Nad przesmykiem łączącym południowe jezioro Qianhai z jeziorem Houhai znajduje się most Yinding, mający 12 metrów długości, 7 metrów szerokości i 8 metrów wysokości^[5]. Nazwa oznacza dokładnie most Srebrnego Wlewka i pochodzi od kształtu konstrukcji, która przypomina odwrócony, srebrny wlewek^[1]. Według dawnych zapisków most był pierwotnie wykonany z drewna, jednak w późniejszym okresie dokonano jego przebudowy i przekształcono go w kamienną budowlę z marmurowym łukiem^[7]. W pobliżu znajduje się także marmurowy most Wanning oraz kamienny most Houmen, na którym wyrzeźbiono stworzenia mające strzec wody^[2]. Na północ od jeziora Qianhai ciągnie się jedna z najstarszych ulic w Pekinie – Yandaixie. Jej długość wynosi 232 metry^[5].

Po wschodniej stronie jeziora Houhai zlokalizowane są stare hutongi, pośród których mieści się świątynia Guanghua, którą wzniesiono za rządów dynastii Yuan^[2]. Świątynia jest siedzibą Pekińskiego Związku Buddyjskiego^[7]. Nad wschodnim brzegiem Houhai znajduje się rezydencja księcia Chun. Po drugiej stronie jeziora leży park Houhai; na południe od niego znajduje się klasztor Fengtai oraz rezydencja księcia Gonga, która zajmuje powierzchnię 60 000 m² i jest największym oraz najlepiej zachowanym tego typu obiektem w Pekinie. Na terenie rezydencji utworzono ogród znany jako Jincui Yuan, umieszczono w nim jeziora, jaskinie i liczne pawilony. Znajduje się tam także pawilon teatralny, w którym obecnie codziennie odbywają się spektakle opery pekińskiej^[5].

Houhai jest połączone z Xihai przesmykiem, nad którym znajduje się most Desheng. W pobliżu przesmyku mieści się świątynia Zhenwu i klasztor Yongquan. Na południe od jeziora Xihai leży świątynia Puji.

Na obszarze Shichahai mieszczą się dawne rezydencje, m.in. żony Sun Jat-sena – Song Qingling, pisarza i poety Guo Moruo oraz aktora operowego – Mei Lanfanga^[1][7].

Na terenie kompleksu znajduje się duża liczba restauracji, kawiarni i pubów^[3][4][7].

Zobacz też

• Park Beihai
• Zhongnanhai

Przypisy