Shinagawa (stacja kolejowa)

Shinagawa-eki
品川駅
Ilustracja
Dworzec Shinagawa
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Tokio

Data otwarcia

1872; późniejsze rozbudowy i przebudowy: ostatnia 2003

Dane techniczne
Liczba peronów

JR: 9; Keikyū: 2

Liczba krawędzi
peronowych

JR: 18; Keikyū: 3

Kasy

czynne

Linie kolejowe
  • Linia 東海道新幹線 Tōkaidō Shinkansen
  • Linia JR山手・京浜東北 JR Yamanote i Keihin-Tōhoku
  • Linia JR東海道本線 JR Tōkaidō-honsen
  • Linia JR横須賀 JR Yokosuka
  • Linia 京急本線 Keikyū-Honsen
Położenie na mapie Tokio
Mapa konturowa Tokio, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Shinagawa-eki”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Shinagawa-eki”
Położenie na mapie prefektury Tokio
Ziemia35°37′41,37″N 139°44′20,76″E/35,628158 139,739100
Portal Transport szynowy

Shinagawa (jap. 品川駅 Shinagawa-eki) – główny węzeł kolejowy JR東日本 JR Higashi Nihon i JR東海 JR Tōkai położony w południowej części Tokio. Stanowi punkt przesiadkowy między ekspresowymi pociągami sieci Shinkansen, liniami miejskimi i aglomeracyjnymi JR, w tym kolei prywatnej 京浜急行 Keihin Kyūkō (w skrócie 京急 Keikyū), która łączy centrum Tokio z: Kawasaki, Jokohamą, Yokosuką i innymi miejscowościami na półwyspie Miura oraz zapewnia dojazd do lotniska Haneda.

Położenie: 東京都 Tōkyō-to, 港区 Minato-ku

Układ przestrzenny

Kompleks biurowy na wschód od dworca (dworzec to trzeci budynek po lewej)
Stacja Shinagawa (1897)
Wejście na perony ekspresów dalekobieżnych Shinkansen
Dworzec od zewnątrz

Dworzec JR ma układ przelotowy, tory znajdują się na poziomie terenu, ponad nimi zbudowano ogólnodostępną galerię, stanowiącą szerokie strukturalne połączenie obu części miasta rozdzielonych koleją. Z galerii tej prowadzą wejścia (przez bramki biletowe) do strefy płatnej dworca, którą tworzy zespół usługowy nadbudowany nad zachodnimi peronami JR oraz dwie kładki równoległe do galerii. Układ peronów (od wschodu):

  • 2 perony wyspowe (4 krawędzie peronowe) dla pociągów Shinkansen;
  • 7 peronów wyspowych (14 krawędzi peronowych) dla pociągów wąskotorowych.

Dworzec kolei Keihin Kyūkō znajduje się bezpośrednio na zachód od kompleksu JR. Perony znajdują się na poziomie +1 (dwa tory przelotowe, jeden tor ślepy).

Integracja z transportem lokalnym

Rolę transportu lokalnego spełniają niektóre linie JR: Yamanote-sen i Keihin-Tōhoku-sen oraz kolej prywatna Keikyū, która jest podłączona do linii metra 都営浅草 Toei-Asakusa. Na dworcu Keikyū, oprócz pociągów własnych, zatrzymują się także pociągi metra oraz wszystkich kolei współpracujących z linią Asakusa. Mimo to, w porównaniu z innymi dworcami tokijskimi, Shinagawa jest stosunkowo słabo powiązana z siecią kolei miejskich. Wynika to z faktu stosunkowo późnego nadania dworcowi charakteru stacji kolei dalekobieżnych.

Rys historyczny

Dworzec Shinagawa jest najnowszym dużym dworcem dalekobieżnym na terenie Tokio. W pierwotnej formie powstał już w 1872 r. na trasie pierwszej linii kolejowej w Japonii, łączącej dzielnicę Shimbashi w Tokio z Jokohamą (wówczas stacja Sakuragichō). W 1885, po ukończeniu linii obwodowej Yamanote na dworzec zaczęły wjeżdżać pociągi prywatnej 日本鉄道 Nippon Tetsudō, łączącej dworzec Ueno z północą kraju. W 1914 r. ruch podmiejski na linii Tōkaidō zelektryfikowano. Kolej Tōkaidō Shinkansen, otwarta w 1964, nie miała przystanku w Shinagawa. Otwarto go dopiero po przebudowie trasy w 2003 r., kiedy ukończono też przebudowę dworca. Położona na wschód od peronów grupa torów stacji towarowej została rozebrana w końcu ubiegłego wieku. Teren został przeznaczony pod zabudowę wysoką.

W 1933 kolej dojazdowa 京浜電気鉄道 Keihin Denki Tetsudō, poprzedniczka Keikyū, urządziła stację końcową na obecnym miejscu. W 1968 stację przebudowano na przelotową i podłączono do linii metra Asakusa.

Charakterystyka ruchu

Średnio w ciągu dnia kompleks dworców obsługuje ok. 880 tys. osób, z czego Keikyū ok. 240 tys.

W godzinie szczytu (8:00 - 8:59) dworzec odprawia:

  • z kompleksu JR - 143 pociągi wąskotorowe i 22 normalnotorowe; podział według linii:
東海道新幹線 Tōkaidō Shinkansen - 22 pociągi;
JR東海道本線 JR Tōkaidō-Honsen - 26 pociągów;
JR山手・京浜東北線 JR Yamanote-sen i JR Keihin-Tōhoku-sen - 100 pociągów;
JR横須賀線 JR Yokosuka-sen - 17 pociągów;
  • z kompleksu Keihin Kyūkō - 32 pociągi.

Zobacz też

dworzec Shinjuku
dworzec Tōkyō
dworzec Ueno

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Japan location map with side map of the Ryukyu Islands.svg
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan

Equirectangular projection.

Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:

  • N: 45°51'37" N (45.86°N)
  • S: 30°01'13" N (30.02°N)
  • W: 128°14'24" E (128.24°E)
  • E: 149°16'13" E (149.27°E)

Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:

  • N: 39°32'25" N (39.54°N)
  • S: 23°42'36" N (23.71°N)
  • W: 110°25'49" E (110.43°E)
  • E: 131°26'25" E (131.44°E)
Map Tokyo special wards.jpg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Map of the 23 special wards of Tokyo, Japan
Shinagawa Station 1897.jpg
Shinagawa Station circa 1897, with Tokyo Bay visible immediately to the right
Shinagawa Station 20070504-02.jpg
Autor: Kure, Licencja: CC BY-SA 2.5
Shinagawa_Station 2007
Tokyo-to géolocalisation.svg
(c) Bourrichon (atelier graphique), CC BY-SA 2.0 fr
Blank map of the prefecture of en:Tokyo, for geolocalisation purpose.
Shinagawa Station 20070504-03.jpg
Autor: Kure, Licencja: CC BY-SA 2.5
Shinagawa_Station 2007
Shinagawa station outside.jpg
Autor: Armin Kübelbeck, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Shinagawa Station from outside, Tokyo, Japan.