Siamion Domasz

Siamion Domasz
Сямён Домаш
Pełne imię i nazwisko

Siamion Mikałajewicz Domasz

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1950
Tumasze, rejon lachowicki

Data śmierci

9 lutego 2019

Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2001

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Następca

wybory nie odbyły się

Przewodniczący Grodzieńskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 1993
do ?

Przewodniczący Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych
Okres

od 1993

Okres

od grudzień 1994
do marzec 1996

Przewodniczący Grodzieńskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 1990
do ?

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi

Przewodniczący Lidzkiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 1987
do ?

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi

Siamion Mikałajewicz Domasz (biał. Сямён Мікалаевіч Домаш, ros. Семён Николаевич Домаш, Siemion Nikołajewicz Domasz; ur. 2 stycznia 1950 w Tumaszach w rejonie lachowickim, zm. 9 lutego 2019[1]) – białoruski ekonomista, działacz państwowy i polityk opozycyjny, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.

Życiorys

Młodość i praca

Urodził się 2 stycznia 1950 roku we wsi Tumasze, w rejonie lachowickim obwodu brzeskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1976 ukończył Wyższą Szkołę Partyjną, w 1981 roku – Białoruski Państwowy Instytut Gospodarki Narodowej, uzyskując wykształcenie ekonomisty. Pracował jako mechanik, główny inżynier, dyrektor Ostrowieckiej Bazy Samochodowej Nr 4. Od 1997 roku był dyrektorem Grodzieńskiego Kombinatu Samochodowego Nr 1. W 1982 został oddelegowany do pracy partyjnej. Pełnił funkcję kolejno: kierownika Wydziału Przemysłowo-Transportowego Grodzieńskiego Komitetu Miejskiego Komunistycznej Partii Białorusi (KPB), II sekretarz Kastrycznickiego Komitetu Rejonowego KPB. Od 1987 roku był przewodniczącym Lidzkiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego. Od 1990 roku pełnił funkcję I sekretarza Kastrycznickiego Komitetu Rejonowego KPB miasta Grodna i przewodniczącego Grodzieńskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego. Od 1993 roku pracował jako przewodniczący Grodzieńskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego i Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych. Od grudnia 1994 do marca 1996 był przewodniczącym Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych[2].

Działalność parlamentarna

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z ostryńskiego okręgu wyborczego nr 145. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[3], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[4]. Był członkiem Prezydium Rady Najwyższej[2], nadzorował działalność lokalnych rad deputowanych, kontakty z białoruskimi mniejszościami narodowymi w innych krajach i zabezpieczenie materialno-techniczne prac Rady[5]. Od 23 stycznia pełnił funkcję członka Stałej Komisji ds. Budownictwa Państwowego i Samorządu Lokalnego[6]. Był bezpartyjny[3].

W czasie kryzysu konstytucyjnego w 1996 roku wywołanego planowanym przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę referendum, wystąpił przeciwko prezydentowi. Był jedynym regionalnym liderem, który otwarcie przeszedł do opozycji wobec Łukaszenki[5]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[5]. Dołączył do Narodowego Komitetu Wykonawczego – gabinetu cieni utworzonego przez opozycję[5]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[7].

Późniejsza działalność polityczna

Siamion Domasz stał na czele Grodzieńskiej Obwodowej Rady Koordynacyjnej Sił Demokratycznych „Grodnienskaja Inicjatywa”[5]. W 2001 roku wystartował w wyborach prezydenckich z ramienia sił demokratycznych, jednak na parę dni przed elekcją zrzekł się kandydowania na korzyść Uładzimira Hanczaryka. Po wyborach także wspierał opozycję.

Życie prywatne

Siamion Domasz był żonaty, miał dwoje dzieci i wnuka[5].

Przypisy

  1. ↑ Умер экс-кандидат в президенты Беларуси Семен Домаш (ros.). Tut.By, 9 lutego 2019. [dostęp 2019-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lutego 2019)].
  2. ↑ a b Kto… ↓, s. 70
  3. ↑ a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года (biał.). Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)].
  4. ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII (ros.). pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)].
  5. ↑ a b c d e f Kto… ↓, s. 71
  6. ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №35-XIII (ros.). pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-16)].
  7. ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года (biał.). Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)].

Bibliografia

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.