Sianowo (gmina)

Sianowo
gmina wiejska
1934-54 i 1973–76[1]
Państwo

 PRL

Województwo

1934-39: pomorskie
1945–54 i 1973–75:
gdańskie (duże)
1975–76:
gdańskie (małe)

Powiat

kartuski (do 1975)

Siedziba

Sianowo

Populacja (1974)
• liczba ludności


3426[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

10

brak współrzędnych
Portal Polska

Sianowo – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1954 i 19731976[3] w woj. pomorskim[4]/gdańskim[5] (dzisiejsze woj. pomorskie). Siedzibą władz gminy było Sianowo.

Gmina zbiorowa Sianowo została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie kartuskim w woj. pomorskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Bącz, Głusino, Kolonja Mirachowo, Nowa Huta, Pomieczyńska Huta, Sianowo, Sianowska Huta, Staniszewo, Stara Huta, Grzybno (część), Prokowo (część), Pomieczyno (część), Bącka Huta (część), Kamienica Królewska (część) i Kamieński Młyn (część) oraz z obszarów dworskich położonych na tych terenach lecz nie wchodzących w skład gmin[6].

Po wojnie (7 kwietnia 1945 roku) gmina wraz z całym powiatem kartuskim weszła w skład nowo utworzonego woj. gdańskiego[7]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 10 gromad: Bącz, Głusino, Kolonia, Mirachowo, Nowa Huta, Pomieczyńska Huta, Sianowo, Sianowska Huta, Staniszewo, i Stara Huta[8]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[9].

Gminę Sianowo przywrócono w powiecie kartuskim, w woj. gdańskim wraz z reaktywowaniem gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku[10]. 1 czerwca 1975 roku gmina znalazła się w nowo utworzonym ("małym") woj. gdańskim[11]. 2 lipca 1976 roku gmina została zniesiona przez połączenie jej terenów z dotychczasową gminą Kartuzy w nową gminę Kartuzy[12].

Przypisy

  1. W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. Liczba ludności z publikacji "Rocznik Demograficzny Polski", GUS 1975-1995
  3. Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954 oraz od 1 stycznia 1973 do 1 lipca 1976
  4. W woj. pomorskim z siedzibą w Toruniu (1919–39)
  5. Zarówno w woj. gdańskim z lat 1950-75 jak i tym z lat 1975-99
  6. Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 650
  7. Dz.U. z 1945 r. nr 11, poz. 57
  8. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  9. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  10. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  11. Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92
  12. Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 143

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).