Sid Vicious

Sid Vicious
Ilustracja
Sid Vicious podczas ostatniego koncertu z Sex Pistols w Winterland (1978)
Imię i nazwisko

John Simon Ritchie

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1957
Lewisham, Londyn

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1979
Greenwich Village, Nowy Jork

Przyczyna śmierci

samobójstwo

Instrumenty

gitara basowa, perkusja, gitara

Gatunki

punk rock[1]

Zawód

wokalista, instrumentalista, autor piosenek, aktor

Aktywność

1976–1979

Zespoły
The Flowers of Romance
Siouxsie & the Banshees
Sex Pistols

Sid Vicious, właśc. John Simon Ritchie (ur. 10 maja 1957 w Londynie, zm. 2 lutego 1979 w Nowym Jorku[1]) – angielski muzyk, w latach 1977–1978 basista punk rockowego zespołu Sex Pistols. Dołączył do grupy w 1977 roku w zastępstwie za Glena Matlocka.

W trakcie swojej kariery muzycznej był uzależniony od heroiny, przez co Sex Pistols miało problemy z nagraniem swojego debiutanckiego albumu – w rezultacie Vicious na basie gra tylko w jednej piosence. Jego partnerką była Nancy Spungen, z którą związek także opierał się w dużej mierze na narkotykach. W październiku 1978 roku Spungen została odnaleziona martwa w pokoju hotelowym w Chelsea na Manhattanie, a Vicious został oskarżony o jej zamordowanie. Za kaucją opuścił więzienie 1 lutego 1979 roku.

Zmarł 2 lutego 1979 roku z powodu przedawkowania heroiny, a jego ciało zostało odnalezione rano. Po kremacji jego ciała matka Sida znalazła list pożegnalny, co wskazywałoby na to, że Vicious planował popełnić samobójstwo. Jego prochy zostały rozsypane nad grobem Spungen.

Kariera muzyczna

Po odejściu Glena Matlocka zajął miejsce basisty w Sex Pistols. Jest twórcą i prekursorem punkowej ekspresji na koncertach, która z czasem przybrała nazwę tańca pogo. W marcu 1977 roku poznał Nancy Spungen, z którą zaczął się spotykać. Ostatnim koncertem Viciousa z Sex Pistols był koncert na Winterland Ballroom, 14 stycznia 1978 roku. Od tego czasu występował jako solowy wokalista z własnym zespołem, z którym grał z takimi artystami jak Mick Jones z The Clash, Rat Scabies z The Damned i Johnny Thunders. Nagrał w studiu kilka piosenek, między innymi cover Franka Sinatry „My Way”, a utwory z jego krótkiej kariery solowej zostały zebrane na albumie Sid Sings. Swój ostatni koncert dał w Max's[2].

Morderstwo i śmierć

12 października 1978 roku został oskarżony o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen w Hotelu Chelsea w Nowym Jorku. Nóż, którym Spungen odniosła śmiertelną ranę, należał do Viciousa. Został aresztowany i postawiono mu zarzut morderstwa II stopnia. 22 października, 10 dni po jej śmierci, Vicious próbował popełnić samobójstwo poprzez podcięcie sobie żył. Szybko został odwieziony do szpitala Bellevue i hospitalizowany. 9 grudnia 1978 roku trafił do aresztu do Rikers Island na 55 dni za zaatakowanie Todda Smitha (brata Patti Smith) podczas koncertu Skafish[3]. Za kaucją wyszedł z więzienia 1 lutego 1979 roku.

2 lutego 1979 roku poszedł na spotkanie do swojej nowej dziewczyny Michele Robinson do jej mieszkania w Nowym Jorku. Jego matka Anne, która także była w apartamencie (również kiedyś uzależniona od narkotyków[4]), miała przy sobie heroinę od swojego chłopaka Petera Kodicka. Tej nocy Vicious przedawkował, a o godzinie 3 w nocy położył się do łóżka z Michelle. Według słów sierżanta Richarda Housemana, Sid chciał wziąć dawkę heroiny, na co nie zgadzała się Michelle i o czym powiadomiła jego matkę. Przed śmiercią w 1996 roku, Anne wyjawiła dziennikarzowi Alanowi G. Parkerowi, że celowo podała Sidowi śmiertelną dawkę narkotyku – choć nie podała powodu, dziennikarz uważa, że chciała uchronić go przed doświadczeniem powrotu do więzienia. Martwe ciało Sida znaleziono rano. Kilka dni po jego kremacji, matka znalazła list samobójczy syna, w którym ten napisał, że chce być pochowany obok swojej ukochanej, ubrany w skórzaną kurtkę, dżinsy i motocyklowe buty[5].

Nancy Spungen była żydówką i została pochowana na żydowskim cmentarzu, stąd też Vicious nie mógł być pochowany obok niej. Według książki Please Kill Me: The Uncensored Oral History of Punk, prochy Sida zostały rozrzucone nad jej grobem przez jego matkę i Jerry’ego Only'ego z Misfits.

Dyskografia

Sex Pistols

Albumy studyjne

  • Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols (Virgin, 1977)

Kompilacje i albumy koncertowe

Single

Vicious White Kids

Albumy studyjne

  • The Vicious White Kids featuring Sid Vicious

Single

  • „C'mon Everybody”
  • „Steppin' Stone”
  • „Don't Gimme No Lip"
  • „I Wanna Be Your Dog”
  • „Belsen Was a Gas”
  • „Chatterbox"
  • „Tight Pants (Shake Appeal)”
  • „Something Else”
  • „My Way”

Kariera solowa

Single

  • „My Way” – 1978
  • „Something Else” (9 lutego 1979)
  • „C'mon Everybody” (22 czerwca 1979)

Albumy

  • Sid Sings

Film

  • Sex Pistols Number One (1976, reż. Derek Jarman)
  • Jubilee (1978, reż. Derek Jarman)
  • Will Your Son Turn into Sid Vicious? (1978)
  • The Great Rock‘n’Roll Swindle (1979, reż. Julien Temple, VHS, Virgin Films)
  • The Punk Rock Movie (1979, reż. Don Letts)
  • Mr. Mike's Mondo Video (1979, reż. Michael O'Donoghue)
  • Dead on Arrival (1981, reż. Lech Kowalski)
  • Sid and Nancy: Love Kills (1986, reż. Alex Cox)
  • Buried Alive (1991, Sex Pistols)
  • Decade (1991, Sex Pistols)
  • Bollocks to Every (1995, Sex Pistols)
  • Filth to Fury (1995, Sex Pistols)
  • Classic Chaotic (1996, Sex Pistols)
  • Kill the Hippies (1996, Sex Pistols, VHS)
  • The Filth And The Fury (2000, reż. Julien Temple, VHS/NTSC)
  • Live at the Longhorn (2001, Sex Pistols)
  • Live at Winterland (2001, Sex Pistols, DVD)
  • Never Mind the Bollocks Here's the Sex Pistols (2002, Sex Pistols, VHS/DVD)
  • Punk Rockers (2003, Sex Pistols, DVD)
  • Blood on the Turntable: The Sex Pistols (2004, reż. Steve Crabtree)
  • Music Box Biographical Collection (2005, Sex Pistols, DVD)
  • Punk Icons (2006, Sex Pistols, DVD)
  • Chaos! Ex Pistols Secret History: The Dave Goodman Story (2007, Sex Pistols, DVD)
  • Pirates of Destiny (2007, reż. Tõnu Trubetsky, DVD)
  • Rock Case Studies (2007, Sex Pistols, DVD)
  • In Search of Sid (2009, BBC Radio 4, Jah Wobble)[6]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Steve Huey: Sid Vicious Biography. allmusic.com. [dostęp 2010-02-22]. (ang.).
  2. ↑ Maxs Kansas City, maxskansascity.com [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-16].
  3. ↑ Sid Vicious: Little boy lost, by Jon Savage | Music | The Guardian, guardian.co.uk [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  4. ↑ http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/february/2/newsid_2523000/2523601.stm
  5. ↑ The Death of Sid Vicious and Nancy Spungen, findadeath.com [dostęp 2017-11-26].
  6. ↑ not Sylvia Silvia, Interview with post-punk legend Jah Wobble about music, Sid Vicious, star signs, Brexit and everything else you can think of, The Shortlisted, 7 maja 2020 [dostęp 2022-09-02] (ang.).

Linki zewnętrzne

Sex Pistols
Albumy studyjne
Albymy kompilacyjne
Albumy koncertowe
Single
Inne
Siouxsie and the Banshees
Albumy studyjne
  • The Scream
  • Join Hands
  • Kaleidoscope
  • Juju
  • A Kiss in the Dreamhouse
  • Hyæna
  • Tinderbox
  • Through the Looking Glass
  • Peepshow
  • Superstition
  • The Rapture
Inne wydania
  • Nocturne
  • The Seven Year Itch
  • At the BBC
EP
  • The Thorn
Kompilacje
  • Once Upon a Time: The Singles
  • Twice Upon a Time: The Singles
  • The Best of Siouxsie and the Banshees
  • Downside Up
  • Voices on the Air: The Peel Sessions
Single
  • „Hong Kong Garden”
  • „The Staircase (Mystery)”
  • „Playground Twist”
  • „Mittageisen”
  • „Happy House”
  • „Christine”
  • „Israel”
  • „Spellbound”
  • „Arabian Knights”
  • „Fireworks”
  • „Slowdive”
  • „Melt!”
  • „Dear Prudence”
  • „Swimming Horses”
  • „Dazzle”
  • „Overground”
  • „Cities in Dust”
  • „Candyman”
  • „This Wheel’s on Fire”
  • „The Passenger”
  • „Song from the Edge of the World”
  • „Peek-a-Boo”
  • „The Killing Jar”
  • „The Last Beat of My Heart”
  • „Kiss Them for Me”
  • „Shadowtime”
  • „Fear (of the Unknown)”
  • „Face to Face”
  • „O Baby”
  • „Stargazer”
Powiązane
  • Dyskografia
  • The Creatures
  • The Glove
  • Bromley Contingent

Media użyte na tej stronie

Sid Vicious.jpg
Autor: Chicago Art Department c/o: L. Schorr, Licencja: CC BY 2.0
Sid Vicious from the Sex Pistols - Winterland - 14 January 1978 - this was the final show of the original Sex Pistols first and only US tour and the last time that Sid would have been on stage.