Sidney Darlington

Sidney Darlington
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1906
Pittsburgh

Data i miejsce śmierci

31 października 1997
Exeter

Zawód, zajęcie

inżynier, wynalazca

Sidney Darlington (ur. 18 lipca 1906 w Pittsburghu, zm. 31 października 1997 w Exeter) – amerykański inżynier i wynalazca, profesor University of New Hampshire.

Życiorys

Studia ukończył w 1928 uzyskując tytuł bakałarza nauk (Bachelor of science) na Uniwersytecie Harvarda w dziedzinie fizyki, a rok później w Massachusetts Institute of Technology w dziedzinie elektrotechniki i od razu w 1929 podjął pracę w Bell Laboratories w Murray Hill (stan New Jersey), gdzie zatrudniony był aż do emerytury. Pracę doktorską obronił w 1940 w Columbia University w dziedzinie fizyki.

Twórca wielu opracowań i wynalazków, głównie z dziedziny elektroniki i jej zastosowań, m.in. w radarach[1], celownikach do bomb, układach naprowadzania, kontrolowania trajektorii i sterowania rakiet[2]. Za swój wkład w czasie II wojny światowej uhonorowany w 1945 Prezydenckim Medalem Wolności, najwyższym amerykańskim odznaczeniem cywilnym.

W 1953 opracował tranzystorowy układ Darlingtona[3], którego nazwę przyjęto od nazwiska twórcy.

Przeszedłszy w ustawowym wieku 65 lat na emeryturę w Bell Laboratories w 1971 nie przerwał swej pracy naukowej i badawczej: jeszcze do 1974 pracował w niepełnym wymiarze czasu w Laboratorium jako konsultant, ponadto także od 1971 podjął współpracę z uniwersytetem stanowym New Hampshire, gdzie do śmierci był profesorem (adjunct professor) i konsultantem. W 1978 przez miesiąc prowadził wykłady w uniwersytecie stanowym Kalifornii w Los Angeles. Od 1980 do śmierci był członkiem nowo utworzonej Akademii Nauk i Technologii stanu New Hampshire.

W 1975 wybrano go do amerykańskiej Narodowej Akademii Technicznej (National Academy of Engineering), a w 1978 – do Akademii Nauk (National Academy of Science). Za jego prace amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Elektryków i Elektroników IEEE w 1972 odznaczyło Darlingtona nagrodą Prize Paper Award of the IEEE Circuit Theory Group, w 1975 – Medalem Edisona[4], a w 1981 – Medalem Zasługi (IEEE Medal of Honor)[5].

Mając znaczną wiedzę znany był ze swojej skłonności do nieustannego przekazywania jej swemu otoczeniu, przez co niektórzy bliscy krytykowali go za uciążliwą gadatliwość[6]. W życiu prywatnym lubił zimowe piesze wędrówki, wspinaczkę górską i podróże autostopem. Zmarł w swoim domu w Exeter w wieku 91 lat, pozostawiając żonę Joan, dwie córki – Ellen i Rebekę – i siostrę Celię.

Przypisy

  1. W ramach swych prac nad techniką radarową opracował w 1947 radar impulsowy„chirp radar”.
  2. M.in. Titan I i Thor Delta.
  3. Według relacji jego przyjaciół układ ten opracował podczas jednego z weekendów nie mogąc powstrzymać się od zabawy nowym wówczas gadżetem – wynalezionym kilka lat wcześniej w Bell Labs tranzystorem.
  4. „For basic contributions to network theory and for important inventions in radar systems and electronic circuits” – „za wkład w podstawy teorii obwodów i za ważne wynalazki w systemach radarowych i obwodach elektronicznych”.
  5. „For fundamental contributions to filtering and signal processing leading to chirp radar” – „za wkład w podstawy filtrowania i obróbki sygnałów prowadzący do radaru impulsowego”.
  6. Jeden z jego przyjaciół użył porównania: „asking Sid Darlington a question was like trying to take a drink from a fire hose” – „zadać Darlingtonowi jakieś pytanie to tak, jak próbować się napić z węża strażackiego”.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

JohnWHowellEdisonMedal1924.jpg
Autor: Johnstarr1, Licencja: CC BY 3.0
Scanned image of the 1924 Edison Medal awarded to my great grandfather John White Howell, inherited by me in 1979.