Sidya Touré

Sidya Touré
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1945
Konakry

Premier Gwinei
Okres

od 9 lipca 1996
do 8 marca 1999

Przynależność polityczna

Unia Sił Republikańskich

Poprzednik

urząd zniesiony

Następca

Lamine Sidimé

Sidya Touré (ur. 1945), gwinejski polityk, premier Gwinei w latach 1996-1999, przewodniczący Unii Sił Republikańskich (UFR) od 2000. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2010.

Życiorys

Sidya Touré urodził się w 1945. Zdobył licencjat z dziedziny prawa i dyplom Ecole Nationale du Trésor w Paryżu[1].

Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę urzędniczą w Wybrzeżu Kości Słoniowej (WKS). W latach 1972-1974 był inspektorem ds. kontroli skarbu w Abidżanie. Od 1973 do 1975 pełnił funkcję doradcy technicznego ministra gospodarki i finansów WKS w Międzynarodowym Funduszu Walutowym i Banku Światowym. W latach 1974-1977 zajmował stanowisko dyrektora generalnego administracji w Ministerstwie Handlu WKS. W latach 1977-1983 był dyrektorem iworyjskich państwowych spółek i agencji rolniczych i przemysłowych[1].

Od 1983 do 1990 zajmował stanowisko dyrektora gabinetu ministra stanu odpowiedzialnego za renegocjację długu publicznego. Od kwietnia do listopada 1999 był odpowiedzialny w gabinecie Prezydenta za Międzyresortowy Komitet Koordynacji i Wzrostu Gospodarczego. Od listopada 1990 do grudnia 1993 pełnił funkcję dyrektora gabinetu premiera Wybrzeża Kości Słoniowej. W latach 1994-1996 był prezesem SOFIG (Towarzystwa Finansowe i Przemysłowe Zatoki)[1].

Od 9 lipca 1996 do 8 marca 1999 zajmował stanowisko premiera Gwinei. Prezydent Lansana Conté obsadził wówczas stanowisko szefa rządu po raz pierwszy po 12-letniej przerwie. Po dymisji z urzędu został jednym z liderów opozycji. 20 maja 2000 stanął na czele Unii Sił Republikańskich (Union des Forces Républicaines, UFR)[1].

Razem z innymi przywódcami opozycji w listopadzie 2003 ogłosił bojkot wyborów prezydenckich w grudniu 2003 z powodu podejrzeń o dokonanie przez prezydenta Conté fałszerstw wyborczych[2].

W 2009, po dokonaniu w Gwinei zamachu stanu po śmierci Conté przez juntę wojskową, razem z przywódcami innych partii opozycyjnych utworzył Forum Żywych Sił Gwinei (FFVG), koalicję domagającą się powrotu do rządów cywilnych i organizacji wolnych wyborów. 28 września 2009 brał udział w proteście opozycji w Konakry, który został brutalnie stłumiony przez wojsko. W jego trakcie został dotkliwie pobity, a jego dom został splądrowany[3][4].

W 2010 był jednym z kandydatów biorących udział w wyborach prezydenckich w czerwcu 2010[5]. W wyborach 27 czerwca 2010 zajął trzecie miejsce, zdobywając 13,02% głosów i przegrywając z Cellou Dalein Diallo oraz Alphą Condé[6].

We wrześniu 2021 Sidya Touré wrócił do Gwinei po 10 miesiącach wygnania w Europie[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Sidya Toure, President de l'UFR Guinee. UFR Guinee. [dostęp 2010-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-03)]. (fr.).
  2. ↑ GUINEA: Conte faces virtually no opposition in presidential election. IRIN News, 12 listopada 2003. [dostęp 2010-03-25]. (ang.).
  3. ↑ Bloody Monday - Massacre at the September 28 Stadium. Human Rights Watch, 17 grudnia 2009. [dostęp 2010-03-19]. (ang.).
  4. ↑ Bloody Monday - Attacks by Presidential Guard on the Homes of Opposition Leaders. Human Rights Watch, 17 grudnia 2009. [dostęp 2010-03-19]. (ang.).
  5. ↑ Guinea certifies presidential candidates. news24, 25 maja 2010. [dostęp 2010-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-16)]. (ang.).
  6. ↑ UPDATE 3-Guinea court overrules election result challenges. Reuters, 21 lipca 2010. [dostęp 2010-07-28]. (ang.).
  7. ↑ Guinée : l'opposant Sydia Touré de retour à Conakry. Africanews, 2021-09-13. [dostęp 2021-09-13]. (fr.).
Premierzy Gwinei

Media użyte na tej stronie

Sidya Touré.jpg
Sidya Touré, Président de l'UFR (Union des Forces Républicaines) et Candidat aux élections présidentielles de République de Guinée le 31 Janvier 2010