Sieć niwelacyjna
Sieć niwelacyjna – zbiór punktów zaznaczonych w terenie przy wykorzystaniu znaków geodezyjnych (reperów). Wysokości (rzędne) znaków geodezyjnych są wyznaczane pomiarami – najczęściej metodą niwelacji.
Z siecią niwelacyjną wiąże się pojęcie osnowy wysokościowej, w której wysokości punktów określane są względem poziomu morza. W Polsce obowiązującym układem odniesienia jest państwowy układ wysokościowy Kronsztad[1].
Sieć niwelacyjna znajduje swoje zastosowanie w celach gospodarczych, do których można zaliczyć m.in. przygotowywanie map i prace budowlane. Wykorzystywana jest także w celach naukowych takich jak: badania kształtu Ziemi czy badania geodynamiczne[2].
W celu wyrównania sieci niwelacyjnej technicznej wykonujemy następujące czynności:
- Szkic i opis elementów sieci
- Wyznaczmy błąd średni podwójnej niwelacji ciągu o długości 1km
- Układamy macierz wag i ją wyznaczamy
- Układamy układ poprawek
- Wyznaczamy
- macierz układu równań normalnych
- wektor wyrazów wolnych układu równań normalnych
- wysokości reperów
- poprawki do zmierzonych przewyższeń
- przewyższenia wyrównane
- macierz kowariancji wysokości h
- macierz błędów średnich wyrównanych wartości przewyższeń
- macierz błędów średnich poprawek
- błędy średnie wysokości h
- błędy średnie wyrównanych wartości przewyższeń
- błędy średnie poprawek
- obliczenie sumy PCV potrzebnej do wyznaczenia błędu średniego maksymalnego
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 2000 r. nr 70, poz. 821
- ↑ Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2003, t. 19, s. 86, ISBN 83-01-13357-0 t. 1-30, ISBN 83-01-14113-1 t. 19