Sieć telekomunikacyjna

Sieć telekomunikacyjna – zespół powiązanych ze sobą urządzeń, służących do świadczenia usług telekomunikacyjnych[1].

Stanowi obiekt techniczny będący zbiorem łączy telekomunikacyjnych i innych urządzeń wymaganych do przysyłania informacji pomiędzy dwoma lub więcej węzłami sieci.

Do sieci telekomunikacyjnych zalicza się m.in. następujące struktury:

W ogólności każda sieć telekomunikacyjna składa się z trzech płaszczyzn (lub odrębnych struktur) współpracujących ze sobą:

  • płaszczyzna sterowania – jest częścią sieci przenoszącą informacje sterujące (również nazywane sygnalizacją),
  • płaszczyzna użytkowa lub płaszczyzna danych – przenosi ruch użytkowników sieci, czyli osób korzystających z jej usług,
  • płaszczyzna zarządzania – jest częścią sieci przenoszącą ruch związany z eksploatacją sieci i administrowaniem.

Znaczenie prawne

W polskim prawie pojęcie sieć telekomunikacyjna zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne, gdzie oznacza: „systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju”.

Zobacz też

Przypisy

  1. telekomunikacyjna sieć, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-11-14].

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references