Sieć telewizyjna

Sieć telewizyjna (ang. television network) – grupa stacji telewizyjnych, działających na różnych obszarach geograficznych (zwanych często rynkami), nadających przez znaczną część czasu emisji ten sam program, dostarczany przez wspólnego dostawcę treści, a jednocześnie uzupełniających go innymi pozycjami programowymi, produkowanymi samodzielnie lub pozyskiwanymi poza siecią^[1][2]. Choć formalnie każda ze stacji produkuje i emituje odrębny kanał telewizyjny, ze względu na prowadzone działania marketingowe, branding itp. często są one postrzegane przez widzów jako lokalne wersje jednego, ogólnokrajowego kanału^[3]. Sieci mogą liczyć od kilku do kilkuset członkowskich stacji, mających jednego lub (częściej) wielu różnych właścicieli.

Historycznie sieci telewizyjne były dominującą formą nadawania telewizji w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii, a także w innych państwach, w szczególności tych o dużej powierzchni lub rozproszeniu ludności. Choć wraz ze zmianami technologicznymi i związanym z nimi nastaniem powszechnego dostępu do telewizji satelitarnej i kablowej, a później również telewizji cyfrowej i streamingu, ich dominująca pozycja w branży telewizyjnej uległa pewnemu osłabieniu, wciąż stanowią w tych państwach bardzo pokaźną część rynku telewizyjnego^[1]. W wielu przypadkach wywodzą się bezpośrednio z istniejących wcześniej sieci radiowych, działających według podobnego modelu.

Model ekonomiczny

Model działania sieci telewizyjnej pozwala dostosowywać treści do lokalnych gustów i potrzeb na poszczególnych rynkach (np. poprzez lokalne programy informacyjne). Zarazem jednak sieć jako całość jest na tyle silnym podmiotem, iż może produkować lub kupować od dostawców zewnętrznych drogie w produkcji, a jednocześnie atrakcyjne dla widzów treści, jak filmy, seriale czy transmisje sportowe. Taki model pozwala również pozyskiwać zarówno reklamodawców o wysokich budżetach, zainteresowanych reklamą w całej sieci, jak i lokalne firmy chcące reklamować się tylko na antenie jednej czy kilku stacji^[2].

Sieci mają zwykle jeden podmiot dominujący, który odpowiada za dostarczanie treści, nierzadko jest też właścicielem stacji na najbardziej atrakcyjnych rynkach, zaś na pozostałych rynkach podpisuje umowy o przynależności do sieci z tzw. stacjami afiliowanymi^[1]. Podmiot ten bardzo często stanowi część jeszcze większego koncernu medialnego, zajmującego się również produkcją filmów czy seriali^[2]. Umowy o przynależności do sieci regulują dokładnie, w jakim stopniu lokalne stacje są zobowiązane do reemisji centralnie ustalonej ramówki sieci, a na ile mogą kształtować swój program samodzielnie, dodając produkcje własne lub zakupione na otwartym rynku (w ramach tzw. syndykacji telewizyjnej, czyli modelu dystrybucji, w którym dystrybutor sprzedaje prawa do emisji osobno na każdy lokalny rynek).

Przypisy