Siechnice (gromada 1969–1972)
| gromada | |||
| ok. 1969–1972 | |||
 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania | ok. 1969 | ||
| Data likwidacji | 1 stycznia 1973 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Portal  Polska | |||
Siechnice (do ok. 1969 Radwanice) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Siechnice z siedzibą GRN w Siechnicach (wówczas wsi) utworzono w powiecie wrocławskim w woj. wrocławskim ok. 1969 roku przez przeniesienie siedziby gromady Radwanice z Radwanic do Siechnic i zmianę nazwy jednostki na gromada Siechnice[5]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[6].
1 stycznia 1969 do gromady Siechnice włączono wieś Kotowice ze znoszonej gromady Groblice w powiecie oławskim w tymże województwie[7].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8]. 1 stycznia 1973, na okres 37 lat, Siechnice utraciły funkcje administracyjne. Mimo że 1 stycznia 1997 otrzymały prawa miejskie[9], nie umieszczono w nich siedziby gminy Św. Katarzyna, która pozostała w Świętej Katarzynie. Dopiero 1 stycznia 2010 gminę przekształcono w gminę Siechnice[10].
Zobacz też: gromada Siechnice (1954–1961)
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
- ↑ Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
- ↑ Brak odpowiedniego Dziennika formalizującego zmianę nazwy gminy z Radwanice na Siechnice. Zarówno oficjalny wykaz gromad GUS-u z 1965 roku jak i uchwała Nr 30/65 Powiatowej Rady Narodowej z 17 marca 1965 podają gromadę Radwanice. Począwszy od Dziennika Ustaw 1968 nr 21 poz. 132 oraz uchwały Nr XXVIII/119/69 Powiatowej Rady Narodowej z 27 marca 1969, jednostka figuruje już jako gromada Siechnice i tak jest też w Wykazie GUS-u z 1 stycznia 1971.
- ↑ Uchwała Nr XXVIII/119/69 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 27 marca 1969 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 1969 r., Nr. 3, Poz. 60)
- ↑ Dz.U. z 1968 r. nr 21, poz. 132
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
- ↑ Dz.U. z 1996 r. nr 155, poz. 760
- ↑ Dz.U. z 2009 r. nr 120, poz. 1000
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).