Siedlów

Siedlów
— wieś —
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	opoczyński
Gmina	Żarnów
Liczba ludności (31.12.2012 r.)	26
Strefa numeracyjna	44
Kod pocztowy	26-330
Tablice rejestracyjne	EOP
SIMC	0558073
Położenie na mapie gminy Żarnów Siedlów
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Siedlów
Położenie na mapie województwa łódzkiego Siedlów
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego Siedlów
51°11′52″N 20°06′12″E/51,197778 20,103333

Siedlów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.

Siedlów jest miejscowością letniskową nad rzeką Czarną, w czasach historycznych znany jako Siedlew lub Siedlewo. W XVI wieku właścicielem Siedlowa i Ruszenic był Węgier – Mikołaj de Karssa. Jego syn Hieronim używał określeń „z Siedlewa", a wnuk – Szymon (herbu Ogończyk) zarzucił węgierską pisownię nazwiska i podpisywał się „Karszo-Siedlewski”. W kościele w Skórkowicach znajdują się epitafia Tomasza, Ludwika i Kamilli Karszo-Siedlewskich. Ich potomkami byli dyplomata Jan Karszo-Siedlewski (1891-1955) i senator Tadeusz Karszo-Siedlewski (1893-1939), kawaler Orderu Virtuti Militari, który zginął 24 września 1939 r. w Warszawie od wybuchu bomby lotniczej.

W XIX wieku wieś była znaną osadą fabryczną, w której w 1827 roku mieszkały 72 osoby, a w 1880 roku 135 osób. W rejonie wsi znajdują się duże stawy hodowlane. Na Czarnej znajdował się zabytkowy drewniany most, który spłonął w 2000 roku. We wsi był duży folwark, po którym pozostał rozległy park podworski. Własnością ziemian była fryszerka, założona w 1836 roku, ale także wielki młyn wodny i bogate pokłady piaskowca. W opalanej węglem drzewnym fryszerce, z rudy żelaza wytwarzano stal.

Do 1954 roku wieś należała do gminy Machory z siedzibą w Marcinkowie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Urodził się tu Wacław Jan Pijanowski – major lotnictwa Wojska Polskiego, cichociemny.

Linki zewnętrzne

• Siedlów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 516 .