Siedlisko (województwo wielkopolskie)
Artykuł | 52°59′15.4″N 16°23′18.6″E |
---|---|
- błąd | 4 m |
WD | 52°59'N, 16°23'E, 52°59'10.75"N, 16°23'9.38"E |
- błąd | 2286 m |
Odległość | 621 m |
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2005) | 1000 |
Strefa numeracyjna | 67 |
Kod pocztowy | 64-910[1] |
Tablice rejestracyjne | PCT |
SIMC | 0530525 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
52°59′15,4″N 16°23′18,6″E/52,987611 16,388500 |
Siedlisko (niem. Stieglitz) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka, przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 153 z drogą wojewódzką nr 180 i przy trasie linii kolejowej Piła - Gorzów Wielkopolski.
Historia
Siedlisko zostało założone w 1561 roku. W 1667 r. we wsi stanął pierwszy kościół. Była to ewangelicka świątynia, ufundowana przez ród Czarnkowskich. Wieś stała się własnością Stanisława Poniatowskiego w 1738 r., który siedemnaście lat później sprzedał Siedlisko Alojzemu Radolińskiemu.
Po I rozbiorze Polski, Siedlisko weszło w granice Królestwa Prus. W roku 1807, w wyniku kongresu wiedeńskiego, miejscowość należała do Księstwa Warszawskiego. W 1815 r. znowu znalazła się w granicach Prus.
Budowa linii kolejowej w 1851 r. przyspieszyła rozwój wsi. Na początku XX wieku w Siedlisku istniała piekarnia, rzeźnia, a także sklep żelazny.
W latach 1907-1908 we wsi stanął nowy, murowany kościół ewangelicki, zbudowany w stylu eklektycznym, zwieńczony wysoką iglicą, od 1945 r. katolicki.
W latach 1945-54 i 1973-1976 miejscowość była siedzibą władz gminy Siedlisko. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie pilskim.
Do początku lat 90. w Siedlisku znajdował się kombinat PGR.
W centralnym punkcie wsi stoi pomnik ku pamięci ośmiu poległych radzieckich żołnierzy. Pomnik znajduje się w miejscu, gdzie w 1945 r. żołnierzy pochowano. Obecnie prochy żołnierzy znajdują się na cmentarzu wojskowym w Pile[2].
Siedlisko posiada szkołę podstawową i ośrodek zdrowia. We wsi działa również filia Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy im. Kazimiery Iłłakowiczówny w Trzciance oraz remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1159 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Czarnecka 2015 ↓, s. 467.
Bibliografia
- Dominika Czarnecka: „Pomniki wdzięczności” Armii Czerwonej w Polsce Ludowej i w III Rzeczypospolitej. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2015. ISBN 978-83-7629-777-4. OCLC 1062341968.
- Małgorzata Linettej, Andrzej Świątek: Trzcianka. Miasto i gmina. Poznań: Oficyna Wydawnicza GŁOS WIELKOPOLSKI, 2002, s. 38-39. ISBN 83-88965-26-3.
- Jan Dolata, Elżbieta Gajda, Henryk Rogacki: Trzcianka. Zarys dziejów. Poznań: Wydawnictwo KORAB, 1994, s. 35, 74. ISBN 83-901269-2-3.
- Piotr Maluśkiewicz: Trzcianka i okolice. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989, s. 34. ISBN 83-03-02947-9.
Zobacz też: Siedlisko
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Trzcianka, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Greater Poland Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.70 N
- S: 51.05 N
- W: 15.68 E
- E: 19.19 E
Autor:
Mapa powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego, Polska