Sieja piżjan

Sieja piżjan

Coregonus pidschian[1]
(Gmelin, 1789)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	łososiokształtne
Rodzina	łososiowate
Podrodzina	siejowate
Rodzaj	Coregonus
Gatunek	sieja piżjan
Synonimy
Coregonus baicalensis Dybowski 1874 Coregonus fera inarensis Järvi, 1928 Coregonus fluviatilis Isachenko 1925 Coregonus lavaretus pidschian (Gmelin, 1789) Coregonus polcur (Pallas, 1814) Coregonus sikus (Cuvier, 1829) Salmo pidschian Gmelin, 1789 Salmo polcur Pallas, 1814 Salmo sikus Cuvier, 1829
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Sieja piżjan^[3] (Coregonus pidschian) – gatunek ryby siejowatej.

Występowanie

Zasiedla zlewisko Oceanu Arktycznego – od Finlandii po północno-wschodnią Syberię, oraz Kanada na wschód od Mackenzie. Przebywa w wodach przybrzeżnych mórz, w deltach i estuariach, na tarło wstępuje do rzek (do 1200 km w głąb lądu). Występują też słodkowodne formy niewędrowne.

Opis

Na północy zasiedla rzeki, tworząc formy wędrowne, osiągające do 50 cm. Formy stacjonarne mają do 30 cm. Ciało smukłe, głowa mała, zakończona otworem gębowym skierowanym ku dołowi. Wyrostki filtracyjne bardzo krótkie w liczbie około 20.

Odżywianie

Odżywiają się bezkręgowcami zamieszkującymi dno zbiorników.

Rozród

Tarło odbywa się od sierpnia do stycznia w rzekach lub przybrzeżnych strefach jezior, rzadziej na dużych głębokościach. Piżjany rosną powoli, samce osiągają dojrzałość płciową w 4–7, a samice 5–8 roku życia.

Znaczenie gospodarcze

Nie ma większego znaczenia gospodarczego ze względu na ograniczoną liczbę stanowisk.

Przypisy

Bibliografia

• Roland Gerstmeier, Thomas Romig: Słodkowodne ryby Europy. Warszawa: Multico, 2002. ISBN 83-7073-274-7.
• Coregonus pidschian. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 5 września 2009]