Sielawa europejska

Sielawa europejska
Coregonus albula[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

kostnoszkieletowe

Podgromada

promieniopłetwe

Rząd

łososiokształtne

Rodzina

łososiowate

Rodzaj

Coregonus

Gatunek

sielawa europejska

Synonimy
  • Coregonus albula finnica Günther, 1866
  • Coregonus albula ladogensis Berg, 1948
  • Coregonus albula norvegica Günther, 1866
  • Coregonus brevis Mäklin, 1869
  • Coregonus sardinella marisalbi Berg, 1916
  • Salmo albula Linnaeus, 1758
  • Salmo maraenula Bloch, 1782
  • Salmo vimba Linnaeus, 1758
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Sielawa europejska[3], sielawa bałtycka[3], sielawa[4] (Coregonus albula) – gatunek ryby łososiokształtnej z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Występowanie

Zamieszkuje głównie jeziora w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz w dorzeczu górnej Wołgi, w Anglii, Szkocji i jeziorze Waginger w Bawarii. W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. W Zatoce Fińskiej tworzy formę półwędrowną. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.

Opis

Ciało bocznie spłaszczone, oczy duże, otwór gębowy stosunkowo mały. Na pierwszym łuku skrzelowym od 36 do 52 wyrostków filtracyjnych. Grzbiet od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki srebrzyste. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Prowadzi ławicowy tryb życia. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.

Odżywianie

Sielawa

W ciągu dnia przebywa w ławicach w wodach pelagialnych, na głębokości 20–30 m, a o zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. Żywi się planktonem. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.

Rozród

Dojrzałość płciową osiąga w 2–3 roku życia. Tarło odbywa od listopada do grudnia. Samica składa od 2–20 tys. jajeczek. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody. Samica przystępuje do tarła począwszy od trzeciego roku życia.

Znaczenie gospodarcze

Białe mięso sielawy jest smaczne i wysoko cenione. Poławiana gospodarczo, może być przetwarzana świeża, wędzona i konserwowana. W Szwecji kawior sielawy, „Kalix Löjrom”, jest produktem bardzo ekskluzywnym[5].

Wymiar ochronny18 cm
Okres ochronny15 X – 31 XII

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Coregonus albula, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ Coregonus albula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. ↑ a b G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  4. ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
  5. ↑ Na szewdzkim stole, Jedz i jedz [dostęp 2020-03-15] (pol.).

Bibliografia

  • Maria Brylińska: Ryby słodkowodne Polski : praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13100-4.
  • Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981. ISBN 83-09-00045-6.
  • Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.

Media użyte na tej stronie

Redirect arrow without text.svg
Redirect arrow, to be used in redirected articles in Wikipedias written from left to right. Without text.
Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.