Siemczyno

Siemczyno

wieś
Pałac w Siemczynie
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	drawski
Gmina	Czaplinek
Sołectwo	Siemczyno
Wysokość	147 m n.p.m.
Liczba ludności (2012)	441
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	78-551[1]
Tablice rejestracyjne	ZDR
SIMC	0305060
Położenie na mapie gminy Czaplinek Siemczyno
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Siemczyno
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Siemczyno
Położenie na mapie powiatu drawskiego Siemczyno
53°33′26″N 16°07′54″E/53,557222 16,131667
Strona internetowa

Siemczyno (niem. Heinrichsdorf) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 430 mieszkańców.

Geografia

Wieś leży ok. 6 km na zachód od Czaplinka, przy drodze krajowej nr 20 Gdynia - Stargard, nad brzegiem zatoki Henrykowskiej jeziora Drawsko, między Czaplinkiem a Złocieńcem. Tereny w okolicy Siemczyna są pofałdowane, pełne wzgórz, jezior, lasów i palczastych zatok jeziora Drawsko.

Historia

Pałac w Siemczynie w II poł. XIX w.

Wieś posiada długą, sięgającą XIII wieku, historię^[2], a dowodem dawnej świetności okolicy jest barokowy pałac, rodowa siedziba rodziny von Goltz, jednej z największych arystokratycznych rodzin pomorskich, która przez wiele wieków utrzymywała ścisłe związki z Polską. Wieś królewska Heinrichsdorf starostwa drahimskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie wałeckim województwa poznańskiego^[3] na północnych krańcach Wielkopolski. Właściciel Siemczyna w czasie potopu szwedzkiego stanął po stronie króla polskiego, podobnie jak i Goltzowie z Tuczna, gdzie do dziś stoi ich zamek^[4]. W późniejszym okresie własność Arnimów.

Zabytki

Kościół MB Różańcowej

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[5][6]:

• kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, parafialny pw. MB Różańcowej, neogotycki z lat 1854-56; rzymskokatolicki należący do dekanatu Barwice, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Wewnątrz znajdują się XIX-wieczne organy i fisharmonia, umieszczone w emporze kościoła, a ponadto neogotycki ołtarz w prezbiterium
  • barokowa kaplica, zbudowana w roku 1699, pod którą znajdowała się krypta rodzinna Goltzów, dawnych właścicieli Siemczyna, znajduje się we wsi. Obecnie kaplica służy jako zakrystia dobudowanego w latach 1854-1856 kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej. W dawnej kaplicy znajduje się XVII-wieczny fryz heraldyczny, na którym umieszczono, wśród alegorycznych przedstawień, herb Goltzów
  • cmentarz przy kościele, nieczynny, z XIX wieku

Park

• zespół pałacowy z XVIII wieku, w skład którego wchodzą:
  • pałac z lat 1722-1726^[7] oraz 1796 r., przebudowany na pocz. XIX wieku. Największy w okolicach Czaplinka pałac. Został on wybudowany w latach 1722-1728 w stylu barokowym, później był powiększany i przebudowywany. Wzniesiono go na planie podkowy, z tarasem pośrodku. Część środkowa nakryta jest mansardowym dachem, lewe skrzydło jest piętrowe, zaś prawe to niska przybudówka. Z dawnego wyposażenia pozostało niewiele, są fragmenty dwóch kominków, resztki jednego pieca z holenderskich kafli, oraz gipsowe sztukaterie w jednej z sal pałacowych na piętrze. Obecnie hotel z restauracją, salą widowiskową i salą konferencyjną oraz wypożyczalnią rowerów^[8][9][10]
  • park krajobrazowy o powierzchni ponad 3 ha, założony został w XVIII wieku, rozciąga się na południe od pałacu. Rosną w nim dęby, lipy, klony, świerki, buki, graby. Do pałacu wiodły grabowe aleje (żywopłoty), wysokie na 2-3 m, regularnie cięte. Od 50 lat nieformowane graby przybrały formę drzewiastą i do pałacu prowadzą aleje z charakterystycznymi zniekształceniami na wysokości dawnego formowania. Do parku z południowej strony przylegają dawne stawy, połączone rowem z jeziorem Wilczkowo.

inne obiekty:

• cmentarz żydowski.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Heinrichsdorf, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014 .