Siemens Combino

Siemens Combino
Ilustracja
Combino w Poznaniu linia 14
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Niemcy

Producent

Siemens AG

Miejsce produkcji

Krefeld

Premiera

1996

Lata produkcji

1996-2006

Dane techniczne
Liczba członów

od 3 do 7

Szerokość

2400 mm

Prędkość maksymalna

70 km/h

Wnętrze
Niskopodłogowość

100%

Wysokość podłogi

300 mm

Portal Transport szynowy
Odgłosy pracy tramwaju Siemens Combino
Pulpit motorniczego
Combino w niemieckim Freiburgu
Combino w szwajcarskiej Bazylei na przystanku Centralbahnplatz – najdłuższa wersja
Combino na trasie PST
Combino – wersja amsterdamska (identyczna z poznańską)
Wnętrze wagonu
Combino w Nordhausen – wersja z silnikiem Diesla

Siemens Combino, Combino – typ, a także nazwa serii tramwajów całkowicie niskopodłogowych, tzn. posiadającego obniżoną podłogę (dzięki czemu łatwiej do tramwaju wsiadać i z niego wysiadać osobom starszym i niepełnosprawnym) na całej długości wagonu. Zaprojektowany i wykonany w fabryce w Krefeld-Uerdingen przez niemiecki koncern Siemens AG w 1996 roku.

Historia

Po połączeniu się firmy Siemens AG w roku 1989 z innym bardzo znanym producentem pojazdów szynowych (w szczególności tramwajów), firmą DUEWAG AG, w 1994 roku postawiono sobie za zadanie skonstruować w całości niskopodłogowy tramwaj w klasie ULF. Projekt ten nazwano NF-100 (niem. 100%-Niederflurstrassenbahn – tramwaj w 100% niskopodłogowy). W 1996 udało się ten projekt zrealizować. Jego owocem stał się tramwaj Siemens Combino. Krótko po oficjalnej prezentacji zostały przeprowadzone jazdy próbne nowego pojazdu w wielu miastach europejskich. Skuteczna reklama, ultranowoczesna technika oraz całkowicie niska podłoga spowodowały, iż produkt ten stał się coraz bardziej popularny nie tylko w Niemczech. Nowością na rynku tramwajowym zainteresowały się liczne przedsiębiorstwa komunikacyjne. Obecnie tramwaj w wersji Combino Classic, czyli w pierwszej wersji, jaka została wyprodukowana, można zobaczyć w Amsterdamie, Augsburgu, Bazylei, Bernie, Budapeszcie, Erfurcie, Hiroszimie, Melbourne, Nordhausen, Poznaniu, Ulm i w Poczdamie. W wyniku dalszych prac i konkretnych zamówień dla innych miast, powstało wiele modyfikacji, które zostały oznaczone w inny sposób, jednak są produkowane jako seria Combino: NF8, NF8U czy NF10. Dla Nordhausen wyprodukowano również 3 tramwaje dwukierunkowe, oznaczone jako Combino ZR.

Combino na świecie

Miasto / PaństwaPrzedsiębiorstwoTypRok produkcjiLiczba
Almada, PortugaliaMetro Sul do Tejo (MST)Combino Plus2005-200724
Amsterdam, HolandiaGemeentevervoerbedrijf (GVB)Combino Classic2005155
Augsburg, NiemcyStadtwerke Augsburg VerkehrsgesellschaftCombino Classic200441
Bazylea, SzwajcariaBasler Verkehrs-Betriebe BVBCombino Classic200228
Berno, SzwajcariaBernmobilCombino Classic200315
Combino Classic2009-201021
Budapeszt, WęgryBudapesti Közlekedési RészvénytársaságCombino Plus2006-200740
Düsseldorf, NiemcyRheinbahn AGNF8200315
NF8U2006-201276
NF102000-200236
Erfurt, NiemcyErfurter Verkehrsbetriebe AGCombino Classic2000-200537
Combino Classic2002-201117
Freiburg, NiemcyFreiburger Verkehrs AG (FVAG)Combino Classic200318
Hiroszima, JaponiaHiroshima Dentetsu200212
Kaohsiung, ChinyCombino Classic
Melbourne, AustraliaYarra TramsCombino Classic200359
Nordhausen, NiemcyStadtwerke Nordhausen Verkehrs- und Stadtreinigungsbetrieb GmbHCombino Classic20024
Combnino ZR20023
Combino duo20043
Poznań, PolskaMiejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu Sp. z o.o.Combino Classic2003-200414
Poczdam, NiemcyVerkehrsbetrieb Potsdam GmbHCombino Classic1998-200117
UlmStadtwerke Ulm Verkehr GmbHCombino Classic20039

Technika

Wagon Combino został zaprojektowany w formie modułowej, tzn. w każdej chwili można dokonać jego rozbudowy, dokładając bądź odejmując moduł. Dzięki temu Combino dostępny jest w wersjach o różnej długości, dopasowanej do potrzeb danego przedsiębiorstwa. W produkcji jest 7 wersji: od 18 metrowej do 42 metrowej. Zaletą takiej budowy jest również możliwość wykorzystania tramwaju jako pojazdu wahadłowego (dwukierunkowego). Oprócz wersji elektrycznych, dostępna jest wersja DuoCombino (z silnikiem diesla). Combino posiada innowacyjne rozwiązania m.in. w zakresie budowy wózka. Koła tramwaju nie są połączone ze sobą osiami (jak w innych pojazdach szynowych), dzięki czemu można maksymalnie obniżyć podwozie wagonu. Nadwozie wykonane jest w całości z aluminium, a w połączeniach wykorzystano tzw. alugripy. Wszystkie wagony posiadają system informacji pasażerskiej, zaprojektowany przez niemiecką firmę Annax. O wszelkich usterkach wagonu informuje motorniczego specjalny komputer.

Problemy

12 marca 2004 Siemens AG poinformował wszystkie przedsiębiorstwa komunikacyjne, posiadające model Combino, o ukrytej wadzie konstrukcyjnej pojazdu. Według danych producenta we wszystkich pojazdach z przebiegiem większym niż 120 000 km mogą wystąpić pęknięcia na elementach mocowania dachu do ścian. Wada ta może spowodować osłabienie konstrukcji, co jest niebezpieczne podczas ewentualnego wypadku. Siemens AG podjął się natychmiastowej naprawy wadliwych pojazdów. Zaplanowano dwustopniową fazę przebudowy pojazdu, w tym wzmacnianie elementów mocowania dachu, które ma wyeliminować wszelkie ryzyko. Cała operacja zakończyła się pomyślnie w 2007 roku.

Combino w Poznaniu

Wraz z rozwojem miasta i wzrostem zapotrzebowania na nowe tramwaje miasto Poznań w 2002 roku ogłosiło przetarg na nowe wagony niskopodłogowe. Wygrał je niemiecki koncern Siemens ze swoją ofertą. Poznań zamówił 14 niskopodłogowych pojazdów. Pierwsze wagony trafiły do miasta pod koniec 2003 roku. Wersja poznańska ma 5 członów, 30 metrów długości, 3 pary podwójnych i 2 pojedynczych drzwi, 3 wózki (2 napędowe, 1 toczny), 57 miejsc siedzących i 115 stojących (wersja identyczna z amsterdamską). Ze względu na wykrytą wadę konstrukcyjną, do października 2005 tylko część pojazdów kursowała po mieście (reszta nie miała odbioru technicznego). Po zawarciu ugody poznański przewoźnik zobowiązał się zapłacić firmie Siemens AG 31% pozostałej kwoty po naprawie wszystkich 14 pojazdów. Tramwaj należy do grupy najmniej awaryjnych wagonów miasta Poznań[1].

Przyszłość Combino

W związku z wadliwą konstrukcją Siemens zdecydował się na modyfikację wagonu. Niewytrzymałe alugripy i aluminiową konstrukcję zastąpiono stalowymi elementami. Nowy model, Combino Plus, został dostarczony do Budapesztu (40 szt.) oraz portugalskiej Almady (24 szt.). Wersja oparta na starej konstrukcji, lecz ze zmodernizowanym już pudłem, pozostanie nadal w produkcji. W latach 2009-2010 dostarczono 21 sztuk Combino w wersji Classic do szwajcarskiego Berna[2].

Przypisy

  1. MPK Poznań Sp. z o.o.: Siemens Combino (pol.). [dostęp 2012-12-17].
  2. Bern orders Combinos (ang.). [dostęp 2012-12-17].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Siemens Combino PST RB1.JPG
Autor: Radomil talk, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Siemens Combino approching to Aleje Solidarności station on PST line in Poznań
Swn203niedersachswerfen.jpg
Tram Nordhausen, Germany: "Combino Duo" 203 near Niedersachswerfen on the tracks of the Harzquerbahn, 2005-03-23
GVB 2050 Combino Marnixstraat.jpg
Amsterdam Combino of GVB in the Marnixstraat
Combino Poznan RB2.JPG
Autor: Radomil (dyskusja · edycje), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Combino, Poznań, Głogowska Str.
Combino Freiburg.jpg
Autor: Tobias b köhler, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Siemens Combino low floor tram 271 (built 2003) going to Landwasser. Picture taken in the Salzstraße at Oberlinden station in downtown Freiburg im Breisgau, Germany
Siemens Combino Engine Sound.wav
Autor: Dawidpl4553, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dźwięk pracy silnika tramwaju Siemens Combino.
Siemens AG logo.svg
Wordmark of Siemens AG.
Combino wnętrze RB1.JPG
Autor: Radomil (dyskusja · edycje), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Interior of Siemens Combino, Poznań
Combino Głogowska RB2.JPG
Autor: Radomil (dyskusja · edycje), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Siemens Combino - control panel, Głogowska Depot, Poznań
CombinoBVB.jpg
Autor: Laurent Stalder, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ein Combinotram beim Bahnhof SBB in Basel