Siemianice (województwo pomorskie)

Siemianice

wieś
Parafia pw. św. Józefa Rzemieślnika w Siemianicach
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	słupski
Gmina	Słupsk
Sołectwo	Siemianice
Wysokość	78 m n.p.m.
Liczba ludności (2021)	3170[1]
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	76-200[2]
Tablice rejestracyjne	GSL
SIMC	0750830[3]
Położenie na mapie gminy wiejskiej Słupsk Siemianice
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Siemianice
Położenie na mapie województwa pomorskiego Siemianice
Położenie na mapie powiatu słupskiego Siemianice
54°30′01″N 17°03′31″E/54,500278 17,058611
Strona internetowa

Siemianice (kaszb. Semiónice, niem. Schmaatz, dawniej Siemianice Słupskie) – wieś sołecka w Polsce obejmująca swym obszarem miejscowości Niewierowo i Swochowo, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Słupsk^[4][3].

Położenie

Miejscowość ta leży przy drodze krajowej 213 prowadzącej do Łeby oraz linii kolejowej 202 prowadzącej do Gdańska. Siemianice są oddalone 4 km na północny wschód od Słupska, leżą na pograniczu Równiny Sławieńskiej i Wysoczyzny Damnickiej i graniczą ze Swochowem na północy, z Bukówką na północnym wschodzie, z Jezierzycami na wschodzie, z Niewierowem na zachodzie i z miastem Słupskiem na południu.

Historia

Do 1945 r. gmina wiejska Siemianice (niem. Schmaatz) obejmowała wieś rolniczą Siemianice, majątki w Niewierowie i Swochowie oraz osady Prinzenhof (osada wchłonięta przez Siemianice) i Jezierzyce (niem. Seddin). Pierwsza wzmianka o Siemianicach pojawiła się w 1315 r. w dokumencie, w którym Margrabia Waldemar Brandenburski, Kasimir Swenzo i jego spadkobiercy potwierdzili własność wsi jako lenno. Później Siemianice stały się własnością miasta Słupska.

Około 1784 roku w Siemianicach, należących do miasta Słupska, znajdował się młyn wodny, pięciu gospodarzy, nauczyciel i razem z pięcioma gospodarstwami należącymi do wsi Niewierowa łącznie 17 gospodarstw domowych. W 1925 r. we wsi znajdowało się 75 budynków mieszkalnych. Do 1945 roku gmina wiejska Siemianice należała do powiatu Słupskiego w rejencji koszalińskiej w pruskiej prowincji Pomorze. Siemianice pod koniec II wojny światowej w dniu 8. Marca 1945 r. zostały zajęte przez Armię Czerwoną. Podobnie jak całe Pomorze Tylne (niem. Hinterpommern), po II wojnie światowej znalazło się pod polską administracją. Granice zostały ustalone przez aliantów w Jałcie i Poczdamie. Od czerwca 1945 r. rozpoczęło się przejmowanie domów i gospodarstw przez Polaków. niem. Schmaatz został przemianowany na Siemianice. Później ustalono, że 212 mieszkańców wsi zostało wypędzonych z Siemianic do Republiki Federalnej Niemiec, a 137 do NRD.

Ludność

Miejscowość ta od kilku lat bardzo dynamicznie się rozwija, budowanych jest bardzo dużo nowych domów, powstają nowe sklepy i firmy. Rozbudowuje się szkoła oraz przedszkole publiczne. Liczba mieszkańców z dnia nadzień się powiększa. Poniżej wykres przedstawiający liczbę ludności Siemianic na przestrzeni ostatnich 2 stuleci:

Do 1972 roku miejscowość ta była siedzibą gromady.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie słupskim.

W miejscowości działał Zakład Rybacki Siemianice wchodzący w skład Państwowego Gospodarstwa Rybackiego Słupsk^[5].

Zobacz też

• Zespół Szkół im. Czesława Miłosza w Siemianicach
• Parafia św. Józefa Rzemieślnika w Siemianicach
• Siemianice (przystanek kolejowy)

Przypisy