Siemion Cwigun

Siemion Kuźmicz Cwigun
Семён Кузьми́ч Цвигу́н
	generał armii
Data i miejsce urodzenia	28 września 1917 ; Stratyjówka
Data śmierci	19 stycznia 1982
	Przebieg służby
Lata służby	1939−1982
Formacja	NKWD; KGB
Jednostki	MGB Mołdawskiej SRR; MSW ZSRR
Stanowiska	I zastępca przewodniczącego KBG przy Radzie Ministrów ZSRR
	Odznaczenia
	; ;

Siemion Kuźmicz Cwigun (ros.) Семён Кузьми́ч Цвигу́н (ur. 15 września^?/ 28 września 1917 w Stratyjówce w obwodzie winnickim, zm. 19 stycznia 1982 w Moskwie) − funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych, z pochodzenia Ukrainiec, generał armii, I zastępca przewodniczącego KGB (1967–1982), Bohater Pracy Socjalistycznej (1977). Był także pisarzem i scenarzystą.

Życiorys

W 1937 ukończył studia na wydziale historycznym Odeskiego Instytutu Pedagogicznego, 1937–1939 był nauczycielem i dyrektorem szkoły średniej w obwodzie odeskim. 1939 wstąpił do NKWD, 1940 przyjęty do WKP(b). Walczył na Froncie Południowo-Zachodnim, Południowym, Północno-Kaukaskim, Stalingradzkim, Dońskim, Zachodnim i w partyzantce.

Po wojnie funkcjonariusz MGB Mołdawskiej SRR, 1951–1953 zastępca ministra bezpieczeństwa państwowego tej republiki (szefem partii komunistycznej w Mołdawskiej SRR był wówczas Leonid Breżniew). 1953–1955 zastępca szefa MSW ZSRR i zastępca przewodniczącego KBG Mołdawskiej SRR, a 1955–1957 I zastępca przewodniczącego KBP Tadżyckiej SRR. 1957–1963 przewodniczący KBP Tadżyckiej SRR, a 1963–1967 przewodniczący KBG Azerbejdżańskiej SRR. Od 23 maja 1967 zastępca, a od listopada 1967 I zastępca przewodniczącego KBG przy Radzie Ministrów ZSRR. 13 grudnia 1978 mianowany generałem armii. Nadzorował Trzeci Zarząd KBG (kontrwywiad) i Piąty Zarząd KBG (walka z dywersją ideologiczną). Od 1971 zastępca członka, a od 1981 członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 7 do 10 kadencji (od 1966 do śmierci). Autor książek o funkcjonariuszach wywiadu.

Zmarł według oficjalnej wersji śmiercią samobójczą, z powodu wykrycia raka płuc. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[1].

Książki

„Тайный фронт” (1973)
„Мы вернёмся” (1979)
„Ураган” (1982)

Scenariusze filmowe

1974: Rozerwany pierścień (Фронт без флангов)
1977: Front za linią frontu (Фронт за линией фронта)
1981: "Фронт в тылу врага"
1981: "Возмездие"

Odznaczenia

Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (27 września 1977)
Order Lenina (dwukrotnie)
Order Rewolucji Październikowej
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie, m.in. 20 marca 1943)
Medal „Za zasługi bojowe”
Medal „Za pracowniczą wybitność”
Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”
Medal „Za wybitność w ochronie granic państwowych ZSRR”
Medal „Za obronę Moskwy”
Medal „Za obronę Odessy”
Medal „Za obronę Stalingradu”
Medal „Za obronę Kaukazu”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
Medal „Za umacnianie braterstwa broni”
Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
Medal „Za nienaganną służbę” I klasy
Medal Za nienaganną służbę II klasy
Nagroda Leninowskiego Komsomołu (1979)
Nagroda Państwowa Rosyjskiej FSRR (1978)
Odznaka „Honorowy Funkcjonariusz Bezpieczeństwa” (trzykrotnie)
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (PRL)
Order Zasług w Walkach dla Ludu i Ojczyzny I klasy (NRD

Przypisy

↑ Новодевичье кладбище. Цвигун Семён Кузьмич (1917-1982)

Bibliografia

[1] Новодевичье кладбище. Цвигун Семён Кузьмич (1917-1982)

[1]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne