Siemion Giet´man

Siemion Giet´man

Семён Григорьевич Гетьман

generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1903 Wielikije Budiszcza, gubernia połtawska
Data i miejsce śmierci	30 sierpnia 1985 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1920–1955
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca 230 Dywizji Lotnictwa Szturmowego
Główne wojny i bitwy	wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)
Odznaczenia

Siemion Grigorjewicz Giet´man (ros. Семён Григорьевич Гетьман, ur. 15 stycznia^?/ 28 stycznia 1903 we wsi Wielikije Budiszcza w guberni połtawskiej (obecnie w obwodzie połtawskim), zm. 30 sierpnia 1985 w Moskwie) – radziecki wojskowy narodowości ukraińskiej, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1941).

Życiorys

Dzieciństwo i młodość spędził w Połtawie, do 1916 skończył 3 klasy szkoły podstawowej, od 1916 mieszkał w Moskwie, gdzie pracował jako kurier w banku przemysłowym, później w aparacie pełnomocnika Centralnego Zarządu Artyleryjskiego Armii Czerwonej.

Od października 1920 służył w armii, w latach 1920–1921 brał udział w likwidacji zbrojnych grup antykomunistycznych na Ukrainie, w 1922 skończył szkołę piechoty w Połtawie, służył w Ukraińskim Okręgu Wojskowym. W 1929 ukończył wojskową szkołę pilotów w Orenburgu, w 1933 kursy doskonalenia kadry dowódczej, a w grudniu 1934 Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów, był szefem sztabu oddziału lotniczego i dowódcą eskadry.

W lutym-marcu 1940 jako pomocnik dowódcy pułku bombowców lekkich uczestniczył w wojnie z Finlandią, wykonując 16 lotów bojowych samolotem R-Z, później służył w Charkowskim Okręgu Wojskowym, od czerwca 1941 walczył w wojnie z Niemcami jako dowódca pułku lotnictwa szturmowego na Froncie Zachodnim i Południowym, brał udział w walkach obronnych na Białorusi, w rejonie Smoleńska i w Donbasie. Szczególnie wyróżnił się podczas walk obronnych na Białorusi, bombardując cele nad Berezyną (2 lipca 1941) i niszcząc na ziemi 22 samoloty wroga na lotnisku w Bobrujsku (5 i 9 września 1941).

Od maja 1942 do maja 1945 dowodził 230 Dywizją Lotnictwa Szturmowego, walczył na Froncie Południowym, Zakaukaskim, Północno-Kaukaskim, 4 Ukraińskim i 2 Białoruskim, uczestniczył w walkach o Charków, walkach o Kaukaz, operacji noworosyjsko-tamańskiej, krymskiej, mohylewskiej, białostockiej, osowieckiej, pomorskiej i berlińskiej, wykonał 12 lotów bojowych samolotem Ił-2.

Po wojnie do kwietnia 1946 dowodził dywizją w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1948 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego i został dowódcą korpusu lotnictwa szturmowego w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, 1949-1953 był pomocnikiem dowódcy Lotnictwa Transportowo-Desantowego, później wykładał w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego, w sierpniu 1955 został zwolniony do rezerwy.

Awanse

• major (14 lutego 1938)
• podpułkownik (8 grudnia 1941)
• pułkownik (22 lutego 1943)
• generał major lotnictwa (1 lipca 1944)

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (4 października 1941)
• Order Lenina (dwukrotnie - 4 października 1941 i 6 listopada 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie - 15 września 1943, 22 lipca 1944, 3 listopada 1944 i 15 listopada 1950)
• Order Suworowa II klasy (10 kwietnia 1945)
• Order Kutuzowa II klasy (25 października 1943)
• Order Bohdana Chmielnickiego (Związek Radziecki) II klasy (29 maja 1945)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie - 4 maja 1944 i 11 marca 1985)
• Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie - 22 lutego 1941 i 28 października 1967)
• Order „Znak Honoru” (22 lutego 1938)
• Medal „Za obronę Kaukazu”
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za zdobycie Królewca”
• Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (Polska Ludowa, 6 kwietnia 1946)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa)

I inne.

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=5659 (ros.)