Siemion Pieriewiortkin
 generał pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 lipca 1905 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1921–1961 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | zastępca szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego Sił Lądowych Armii Radzieckiej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        | |
Siemion Nikiforowicz Pieriewiortkin (ros. Семён Никифорович Перевёрткин, ur. 8 lipca?/ 21 lipca 1905 we wsi Anna w obwodzie woroneskim, zm. 17 maja 1961) – radziecki generał pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945), zastępca ministra spraw wewnętrznych ZSRR ds. wojskowych (1953–1956), I zastępca ministra spraw wewnętrznych ZSRR (1956-1960).
Po ukończeniu szkoły podstawowej pracował we wsi, od 1921 w Armii Czerwonej i RKP(b), od 1932 starszy sekretarz Michaiła Tuchaczewskiego. Ukończył szkołę piechoty i 1937 Wojskową Akademię im. Frunzego. Uczestnik wojny z Finlandią 1939-1940, od czerwca 1941 na froncie wschodnim II wojny światowej. Szef sztabu 220 Dywizji Strzeleckiej, 1941-1943 zastępca szefa wydziału operacyjnego sztabu 6 Armii, potem 5 Armii. W latach 1943–1944 dowódca 207 Dywizji Strzeleckiej, w latach 1944–1945 dowódca 79 Korpusu Strzeleckiego 3 Armii Uderzeniowej Brał udział m.in. w operacji białoruskiej, nadbałtyckiej, wiślańsko-odrzańskiej i pomorskiej. 29 lipca 1944 otrzymał stopień generała majora. Był jednym z dowódców operacji berlińskiej 1945. Uchwałą Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 29 maja 1945 „za umiejętne dowodzenie wojskami korpusu i wzorowe wypełnianie zadań bojowych oraz przejawiane męstwo i odwagę w walce z niemiecko-faszystowskimi najeźdźcami”, otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. 1946-1953 zastępca szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego Sił Lądowych Armii Radzieckiej. Po aresztowaniu Ławrientija Berii i jego współpracowników został skierowany do pracy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych - od 8 lipca 1953 do 15 marca 1956 zastępca ministra spraw wewnętrznych ZSRR ds. wojska, następnie do 13 stycznia 1960 zastępca ministra spraw wewnętrznych ZSRR. 1958 dowodził grupą operacyjną MGB tłumiącą masowe zamieszki w Groznym. Od 18 lutego 1958 generał pułkownik. Od stycznia 1960 do maja 1961 szef Zarządu Szkół Wojskowych Sił Lądowych Ministerstwa Obrony ZSRR. Zginął w katastrofie lotniczej wraz z generałem armii Władimirem Kołpakczi. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera ZSRR (29 maja 1945)
- Order Lenina (dwukrotnie - 29 maja 1945 i 6 maja 1946)
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie - 1941, 1944 i 1951)
- Order Suworowa II klasy (6 kwietnia 1945)
- Order Kutuzowa II klasy (28 września 1943)
- Order Bohdana Chmielnickiego II klasy (30 lipca 1944)
- Order Czerwonej Gwiazdy (4 maja 1942)
- Medal „Za obronę Moskwy”
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
- Medal za Zdobycie Berlina
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
- Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
- Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal 800-lecia Moskwy
- Order Krzyża Grunwaldu I klasy (Polska)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska)
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Autor:
- RAF A F8ColGen since 2010par.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the Soviet Union/Russian Federation (1955-1991), here Army "Colonel general" (OF8) – shoulder strap dress uniform.
Order of Suvorov ribbon, second class
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu I klasy