Siemion Uricki

Siemion Uricki Семен Урицкий
komkor
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1895 Czerkasy
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1938 Kommunarka
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Stanowiska	szef wywiadu wojskowego 1935-1937
Główne wojny i bitwy	powstanie w Kronsztadzie

Siemion Uricki, ros. Семен Урицкий (ur. 16 marca^?/ 28 marca 1895 w Czerkasach, gubernia kijowska, zm. 1 sierpnia 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą) - szef Razwiedupru - wywiadu Armii Czerwonej (1935 – 1937), komkor.

Życiorys

Urodzony w rodzinie żydowskiej, krewny jednego z twórców Czeka Moisieja Urickiego. Uczestnik I wojny światowej, podczas wojny domowej organizator Czerwonej Gwardii w Odessie, następnie dowódca brygady kawalerii. W 1920 roku mianowany szefem wydziału operacyjnego sztabu polowego.

W marcu 1921 uczestniczył w zdławieniu powstania w Kronsztadzie. Ukończył Akademię Wojskową Armii Czerwonej w Moskwie. Następnie wysłany jako nielegał do Czechosłowacji i Niemiec.

W latach 1924 – 1927 na stanowisku komendanta Moskiewskiej Międzynarodowej Szkoły Piechoty, potem w armii na wysokich stanowiskach w sztabach, w szkolnictwie oraz komisariacie obrony.

W 1935 roku zajął po Janie Bierzinie miejsce jako szef wywiadu Armii Czerwonej - Razwiedupru. 21 maja 1937 usunięty z tego stanowiska, które objął 3 czerwca 1937 ponownie Jan Berzin, po powrocie z Republiki Hiszpańskiej.

W czasie "wielkiej czystki" aresztowany przez NKWD 1 listopada 1937. 1 sierpnia 1938 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR pod zarzutem "udziału w kontrrewolucyjnej organizacji terrorystycznej istniejącej w Armii Czerwonej". Stracony tego samego dnia w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą i tam pochowany anonimowo^[1].

Zrehabilitowany 7 marca 1956 postanowieniem Kolegium Wojskowego SN ZSRR.

Przypisy

Bibliografia, linki

• Paweł Wieczorkiewicz, Łańcuch śmierci: czystka w Armii Czerwonej 1937-1939. Warszawa: 2001. ​ISBN 83-88794-71-X​
• Урицкий Семен Петрович na portalu hrono.ru