Sieniawka (powiat zgorzelecki)

Sieniawka
	wieś
	; Panorama Sieniawki
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	zgorzelecki
Gmina	Bogatynia
Wysokość	225-250 m n.p.m.
Liczba ludności (III 2011)	1065
Strefa numeracyjna	75
Kod pocztowy	59-921
Tablice rejestracyjne	DZG
SIMC	0188890
	Położenie na mapie gminy Bogatynia Sieniawka
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Sieniawka
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Sieniawka
	Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego Sieniawka
	50°53′47″N 14°50′38″E/50,896389 14,843889

Artykuł	50°53′47″N 14°50′38″E
- błąd	39 m
WD	50°53'46.36"N, 14°50'38.04"E
- błąd	1 m
Odległość	21 m

Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP w Sieniawce

Galeria: Dawne koszary

Sieniawka, dawne koszary

Sieniawka, pomnik

Sieniawka, tablica na pomniku

Sieniawka, tablica

Sieniawka (niem. Kleinschönau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Bogatynia, nad Nysą Łużycką.

Położenie

Sieniawka to duża wieś leżąca na Pogórzu Izerskim, na zachodnim skraju Kotliny Turoszowskiej, na prawym brzegu Nysy Łużyckiej, na wysokości około 225–250 m n.p.m.^[1]

Podział administracyjny

Od 1945 roku w gminie Opolno Zdrój, od 1954 w gromadzie Biedrzychowice Górne, przekształconej w 1959 r. w osiedle typu miejskiego. Od 1973 r. w gminie Bogatynia. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 1065 mieszkańców^[2]. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Bogatynia.

Przejście graniczne

Do roku 2007 znajdowało się tutaj drogowe przejście graniczne do Niemiec Sieniawka-Żytawa.

Transport

Przez wieś przebiegają drogi lokalne 2361D i 2363D^[4]. Na północnym wschodzie od wsi znajduje się droga transgraniczna DW 332^[1].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[5]:

kościół filialny pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, z 1660 r., 1794 r.
kościół filialny pw. św. Jana Chrzciciela, z XVIII w.

Inne zabytki^[1]:

koszary wojskowe;
nieczynne lotnisko.

Szpital i dawne koszary w Sieniawce

W budynkach dawnych koszar w Sieniawce mieści się Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych. W czasach III Rzeszy w budynkach tych i wydrążonych pod nimi podziemiach znajdowała się filia obozu koncentracyjnego Groß-Rosen i zakładów lotniczych Junkers Flugzug und Motorenwerke. Produkowano tu m.in. podzespoły do bombowca Ju 188 oraz turboodrzutowego myśliwca Me 262. Prawdopodobnie wytwarzano też silniki odrzutowe do pocisków V1 i V2^[6]. W laboratorium obozowym przeprowadzano natomiast eksperymenty medyczne pod nadzorem Josefa Mengele^[7].

OSP

W Sieniawce funkcjonuje Ochotnicza Straż Pożarna (OSP), która została założona w 1947 roku. W 2011 roku (22 lipca) jednostka ta została włączona do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego.

Zobacz też

Sieniawka

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 312–315. ISBN 83-85773-61-4.
↑ ^a ^b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1165 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Podstawowe Informacje, powiat.zgorzelec.pl [dostęp 2020-01-31] (pol.).
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 256. [dostęp 2012-11-10].
↑ P. Kałuża, Zagadka zatopionej fabryki, Focus Historia nr 3(50)/2011, s. 57.
↑ Joanna Lamparska: Imperium małych piekieł. Mroczne tajemnice obozu Gross-Rosen. Znak Horyzont, 2019. ISBN 978-83-240-5756-6.

Bibliografia

Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.

Linki zewnętrzne

[staffa-1] Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 312–315. ISBN 83-85773-61-4.

[GUS-2] GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.

[3] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1165 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[4] Podstawowe Informacje, powiat.zgorzelec.pl [dostęp 2020-01-31] (pol.).

[5] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 256. [dostęp 2012-11-10].

[6] P. Kałuża, Zagadka zatopionej fabryki, Focus Historia nr 3(50)/2011, s. 57.

[7] Joanna Lamparska: Imperium małych piekieł. Mroczne tajemnice obozu Gross-Rosen. Znak Horyzont, 2019. ISBN 978-83-240-5756-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Miasto	Bogatynia
Sołectwa	Białopole Bratków Działoszyn Jasna Góra Kopaczów Krzewina Lutogniewice Opolno-Zdrój Porajów Posada Sieniawka Wyszków
Miejscowości niesołeckie	Wolanów
Części miasta	Markocice Strzegomice Trzciniec Turoszów Zatonie
Miejscowości opuszczone	Biedrzychowice Górne Gościszów Pasternik Rybarzowice Strzegomice Wigancice Żytawskie

Przynależność wojewódzka	woj. wrocławskie
Miasta	Bogatynia (1945-47 Rychwałd) Pieńsk (od 1962) Węgliniec (od 1967) Zgorzelec
Osiedla (1954-72)	Pieńsk (1954-62) Sieniawka (← 1959-72 →) Turoszów (← 1959-72 →) Węgliniec (1954-66)
Gminy wiejskie (1945-54 i 1973-75)	Bogatynia (od 1973) Dłużyna Dolna (do 1954) Działoszyn (do 1954) Jerzmanki (do 1954) Opolno Zdrój (do 1954) Pieńsk Ruszów (do 1954) Węgliniec Zgorzelec (od 1973)
Gromady (1954-72)	Biedrzychowice Górne (1954-59 →) Czerwona Woda (1954-72) Dłużyna Dolna (1954-61) Działoszyn (1954-72) Gronów (1954-59) Jagodzin (1954-59) Łagów (1954-72) Opolno Zdrój (1954-72) Osiek Łużycki (1954-59) Pieńsk (1954) Pieńsk (1954-72) Radomierzyce (1960-72) Ręczyn (1954-59) Ruszów (1954-72) Trójca (1954-59) Węgliniec (1954) Zatonie (1954-58 →) Żarki (1954-59) Żarska Wieś (1960-72)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne