Siergiej Charitonow

Siergiej Charitonow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia18 sierpnia 1980
Plesieck
ObywatelstwoRosja
Wzrost194 cm
Masa ciała113 (2011) kg
Styl walkisambo, boks
KlubGolden Glory
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk31
Zwycięstwa25
Przez nokauty14
Przez poddania9
Przez decyzje1
Porażki6
Remisy0
Nieodbyte0
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Tadżykistan
Mistrzostwa Azji
srebroPuerto Princesa 2004waga superciężka
  1. Bilans walk aktualny na 15.06.2017.

Siergiej Walerjewicz Charitonow (ros. Сергей Валерьевич Харитонов; ur. 18 sierpnia 1980 w Plesiecku) – rosyjski zawodnik sportów walki, startujący w mieszanych sztukach walki (MMA), sambo, kick-boxingu i boksie.

Kariera sportowa

W szkole średniej ćwiczył boks, kick-boxing i zapasy. Po jej ukończeniu, w 1997 roku wstąpił do Wyższej Szkoły Wojsk Powietrznodesantowych w Riazaniu, gdzie podjął intensywne treningi sambo. Kilkukrotnie został mistrzem WDW i Rosji w walce wręcz oraz sambo bojowym[1].

Mieszane sztuki walki

W profesjonalnym MMA zadebiutował w 2000 roku, gdy wygrał turniej w Jałcie, pokonując wszystkich trzech rywali przed czasem. Po ukończeniu studiów w 2002 roku związał się z klubem Russian Top Team, w którym został sparingpartnerem Fiodora Jemieljanienki. W maju 2003 roku zadebiutował w PRIDE FC – ówcześnie największej organizacji MMA na świecie, której mistrzem w wadze ciężkiej został dwa miesiące wcześniej właśnie Jemieljanienko.

W 2004 roku wystartował w turnieju PRIDE 2004 Heavyweight GP. Znokautował dwóch pierwszych rywali – Murilo Ruę i Semmy’ego Schilta – jednak odpadł później w półfinale, przegrawszy z byłym mistrzem PRIDE, Antônio Rodrigo Nogueirą. W kolejnych latach odniósł prestiżowe zwycięstwa nad Pedro Rizzo oraz Fabricio Werdumem, ale poniósł też dwie dotkliwe porażki z rąk Alistaira Overeema i Aleksandra Jemieljanienko. W sumie w ciągu 4 lat występów w PRIDE stoczył 11 walk, z czego 8 wygrał.

Po rozwiązaniu PRIDE, co nastąpiło w 2007 roku, przeszedł do jej lokalnego rywala, HERO'S. W swoim debiucie znokautował w rewanżowej walce Overeema. W latach 2008-2010 był związany z DREAM.

W lutym 2011 roku zadebiutował w amerykańskiej organizacji Strikeforce, gdy wystartował w 8-osobowym turnieju Strieforce World Grand Prix w wadze ciężkiej. W ćwierćfinale znokautował byłego mistrza UFC, Białorusina Andreja Arłouskiego[2]. W rozegranym 10 września półfinale przegrał jednak przez poddanie z Joshem Barnettem[3]. W 2012 stoczył jeden wygrany pojedynek z debiutującym w MMA Johnem Delgado. 25 listopada 2013 wygrał przez techniczny nokaut pod koniec 2. rundy z Białoruskim kickbokserem Aleksjejem Kudzinem na gali M-1 Global. Od 2016 związany z Bellator MMA.

15 czerwca 2017 na gali M-1 Challenge 80 znokautował w 40 sekundzie pojedynku Kameruńczyka Rameau Thierry'ego Sokoudjou.

Boks

Obok występów w MMA, Charitonow startuje w amatorskich turniejach bokserskich. Po nieudanych dla siebie kwalifikacjach olimpijskich w 2000 roku przyjął propozycję wstąpienia do narodowej kadry Tadżykistanu. Reprezentując to państwo w 2003 roku zdobył srebrny medal w wadze superciężkiej (+91 kg) na Igrzyskach Azji Centralnej, a rok później został wicemistrzem Azji, przegrywając jedynie na punkty z Uzbekiem Rustamem Saidovem. W tym samym roku został również wicemistrzem Rosji[4].

W 2011 roku wziął udział w organizowanej przez AIBA lidze World Series of Boxing (startowali w niej amatorscy pięściarze na zasadach zbliżonych do zawodowego boksu). Reprezentując barwy azerbejdżańskiego klubu Baku Fires, stoczył dwie walki w wadze ciężkiej – pierwszą wygrał przez TKO z medalistą igrzysk Wspólnoty Narodów i mistrzem Ghany Awusone Yekenim, a drugą przegrał przez niejednogłośną decyzję sędziów z młodzieżowym mistrzem świata, Chorwatem Filipem Hrgoviciem. Klub Charitonowa odpadł z rywalizacji w półfinale[5].

Kick-boxing

W 2009 roku zadebiutował w K-1 – największej zawodowej organizacji kick-boxingu na świecie. Wystąpił w jednej z walk rezerwowych podczas Finału K-1 World GP, a jego rywalem był Daniel Ghiţă. Rumun zwyciężył przez techniczny nokaut w 3. rundzie. W 2010 roku Charitonow stoczył dwa kolejne pojedynki – wygrany z Japończykiem Takumim Sato i przegrany z Hindusem Jaideepem Singhiem. W 2011 oraz 2012 wygrał dwa pojedynki przed czasem na galach United Glory. W grudniu 2012 uległ młodemu Holendrowi Rico Verhoevenowi na punkty w mocno obsadzonym sylwestrowym turnieju Glory 4: Tokyo - 2012 Heavyweight Grand Slam Tournament.

Przypisy

  1. Биография Сергея Харитонова (ros.). [dostęp 2010-03-24].
  2. Brian Knapp: ‘Bigfoot’ Batters Fedor, Forces Stoppage (ang.). sherdog.com, 13 lutego 2011. [dostęp 2011-02-14].
  3. Brian Knapp: Barnett, Cormier Bound for Final (ang.). sherdog.com, 10 września 2011. [dostęp 2011-09-11].
  4. Сергей Харитонов: Хочу примерить чемпионский пояс (ros.). [dostęp 2010-03-24].
  5. World Series of Boxing: Sergei Kharitonov przegrywa na punkty (ang.). [dostęp 2011-04-17].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie