Siergiej Mariachin

Siergiej Mariachin

Сергей Степанович Маряхин

generał armii
Pełne imię i nazwisko	Siergiej Stiepanowicz Mariachin
Data i miejsce urodzenia	7 października 1911 Totorszewo, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 1972 Moskwa, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1931–1972
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca: 68 Brygady Pancernej, Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej, Białoruskiego Okręgu Wojskowego, szef tyłów Sił Zbrojnych ZSRR
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: bitwa na łuku kurskim, bitwa o Dniepr, operacja wiślańsko-odrzańska, operacja berlińska
Odznaczenia

Siergiej Stiepanowicz Mariachin (ros. Сергей Степанович Маряхин, ur. 24 września^?/ 7 października 1911 w Totorszewie, zm. 15 czerwca 1972 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał armii.

Życiorys

Urodził się we wsi Totorszewo (wówczas w hubernia niżnonowogrodzkiej, obecnie na terenie obwód niżnonowogrodzki), gdzie ukończył szkołę podstawową. W 1928 rozpoczął naukę w zakładowej szkole hutniczej w Kulebach, a następnie pracował jako wytapiacz.

W czerwcu 1931 został powołany do Armii Czerwonej i skierowany do Saratowskiej Szkoły Wojsk Pancernych. Po jej ukończeniu został dowódcą plutonu w 1 Brygadzie Zmechanizowanej. Następnie był słuchaczem Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego, którą ukończył w maju 1941, po czym objął stanowisko zastępcy szefa sztabu ds. tyłów 99 pułku czołgów 50 Dywizji Pancernej.

W momencie ataku Niemiec na Związek Radziecki pełnił funkcję dowódcy batalionu w 99 pułku czołgów i 13 lipca 1941 przeszedł chrzest bojowy pod Bobrujskiem.

Później kolejno pełnił funkcje: szefa sztabu pułku czołgów, zastępcy i szefa sztabu brygady pancernej, szefa oddziału operacyjnego Zarządu Samochodowo-Pancernego Frontu Briańskiego, Frontu Woroneskiego, szefa sztabu Zarządu Dowództwa Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Frontu Woroneskiego, szefa oddziału operacyjnego sztabu 4 Gwardyjskiej Armii Pancernej i dowódcy 68 Brygady Pancernej. Brał udział w bitwie pod Kurskiem, bitwie o Dniepr, wyzwalaniu prawobrzeżnej Ukrainy i zajmowaniu Polski oraz w operacji berlińskiej i praskiej.

Po zakończeniu II wojny światowej pełnił szereg funkcji sztabowych i dowódczych m.in. w latach 1963–1964 był dowódcą Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej z siedzibą w Legnicy, a następnie w latach 1964–1967 był dowódcą Białoruskiego Okręgu Wojskowego. W 1950 ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztabu Generalnego.

We wrześniu 1967 został I zastępcą szefa tyłów Sił Zbrojnych ZSRR, a w kwietniu 1968 – zastępcą ministra obrony, szefem tyłów Sił Zbrojnych ZSRR.

Zmarł 15 czerwca 1972 w Moskwie.

Odznaczenia

• Order Lenina – trzykrotnie
• Order Czerwonego Sztandaru – dwukrotnie
• Order Suworowa II klasy
• Order Bohdana Chmielnickiego II klasy
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy – dwukrotnie

Bibliografia

• BolesławB. Potyrała BolesławB., WładysławW. Szlufik WładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923 .
• Mała Encyklopedia Wojskowa, t. II, Wyd. MON, Warszawa 1971
• Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
• (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa
• (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 15, s. 435, Moskwa 1969-1978
• (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
• Маряхин Сергей Степанович – Проект ХРОНОС (ros.)