Siergiej Puszkariow
 generał major wojsk pancernych | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1924–1960 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       _Bar.png){kind=small} | |
Siergiej Filippowicz Puszkariow (ros. Сергей Филиппович Пушкарёв, ur. 7 listopada?/ 20 listopada 1902 we wsi Lubickoje w obwodzie saratowskim, zm. 8 września 1976 w Mińsku) – radziecki wojskowy, generał major wojsk pancernych, Bohater Związku Radzieckiego (1944).
Życiorys
Skończył szkołę drugiego stopnia, od maja 1924 służył w armii, w 1932 ukończył kursy przy Zjednoczonej Szkole Wojskowej im. WCIK w Moskwie, dowodził kompanią piechoty, w styczniu 1936 został szefem sztabu batalionu i naczelnikiem szkoły pułkowej. Od stycznia 1939 był dowódcą batalionu, później wykładowcą w szkole piechoty w Mińsku, po ataku Niemiec na ZSRR uczestniczył w ewakuacji szkoły i został pomocnikiem szefa wydziału w 2 Uljanowskiej Szkole Wojsk Pancernych im. Kalinina. Od lipca 1942 brał udział w wojnie z Niemcami jako szef sztabu 213 Samodzielnej Brygady Pancernej 20 Armii Frontu Zachodniego, uczestniczył w operacji rżewsko-syczewskiej i operacji Mars, w 1943 skończył przyśpieszone kursy akademickie przy Wyższej Wojskowej Akademii Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Armii Czerwonej im. Stalina i został dowódcą 39 Samodzielnego Pułku Pancernego 38 Armii Frontu Stepowego/Woroneskiego/1 Ukraińskiego. Brał udział w operacji biełgorodzko-charkowskiej, bitwie o Dniepr, forsowaniu Desny i Dniepru i wyzwoleniu Kijowa, był kontuzjowany. W grudniu 1943 został dowódcą 150 Samodzielnej Brygady Pancernej na 1 Froncie Ukraińskim, uczestniczył w operacji żytomiersko-berdyczowskiej, rówieńsko-łuckiej, proskurowsko-czerniowieckiej, lwowsko-sandomierskiej, sandomiersko-śląskiej i dolnośląskiej oraz w uchwyceniu przyczółka sandomierskiego. 27 kwietnia 1945 objął dowództwo 6 Gwardyjskiego Korpusu Zmechanizowanego 4 Armii Pancernej Gwardii 1 Frontu Ukraińskiego, brał udział w operacji berlińskiej i praskiej, 27 czerwca 1945 otrzymał stopień generała majora wojsk pancernych, po wojnie dowodził dywizją w Centralnej Grupie Wojsk, od sierpnia 1948 do maja 1949 był zastępcą dowódcy dywizji pancernej w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech. W 1950 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa i został naczelnikiem Uljanowskiej Gwardyjskiej Szkoły Pancernej, w lutym 1960 zakończył służbę wojskową.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (10 stycznia 1944)
- Order Lenina (dwukrotnie - 1944 i 1949)
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie - 1943, 1944 i 1954)
- Order Suworowa II klasy (1944)
- Order Kutuzowa II klasy (1945)
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (Polska Ludowa)
- Order Virtuti Militari III klasy (Polska Ludowa)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa)
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (Czechosłowacja, dwukrotnie)
I medale ZSRR.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Baretka: Czechosłowacki Krzyż Walecznych 1939 nadany dwukrotnie.
Autor:
- RAF A F6MajGen since 2010par.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Pagon stopnia генерал-майор (ZSRR – armia).
Order of Suvorov ribbon, second class
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.