Siergiej Tarasow

Siergiej Tarasow

Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1965 Staroalejskoje
Wzrost	176 cm
Debiut w PŚ	16.12 1989, Obertilliach (2. miejsce - sprint)
Dorobek medalowy
do 1991 Reprezentacja  ZSRR od 1992 Reprezentacja  Rosja Igrzyska olimpijskie złoto Lillehammer 1994 b.indywidualny srebro Lillehammer 1994 sztafeta brąz Lillehammer 1994 sprint brąz Nagano 1998 sztafeta Mistrzostwa świata złoto Ruhpolding 1996 b.indywidualny złoto Ruhpolding 1996 sztafeta srebro Lahti 1991 sztafeta srebro Borowec 1993 sztafeta srebro Borowec 1993 b.drużynowy srebro Canmore 1994 b.drużynowy srebro Osrblie 1997 b.pościgowy brąz Lahti 1991 b.drużynowy brąz Borowec 1993 sprint Mistrzostwa Europy złoto Ridnaun 1996 b.indywidualny srebro Ridnaun 1996 sprint Puchar Świata (b.indywidualny) 2. miejsce 1995/1996 Puchar Świata (sprint) 3. miejsce 1990/1991

Siergiej Borisowicz Tarasow (ros. Сергей Борисович Тарасов, ur. 15 lutego 1965 w Staroalejskoje) – rosyjski biathlonista reprezentujący też ZSRR, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

W Pucharze Świata zadebiutował 16 grudnia 1989 roku w Obertilliach, zajmując drugie miejsce w sprincie. Tym samym już w swoim debiucie nie tylko zdobył pierwsze punkty, ale stanął na podium. W zawodach tych rozdzielił Birka Andersa z NRD i Eirika Kvalfossa z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze 13 razy stawał na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa. Trzykrotnie triumfował w biegu indywidualnym: 9 grudnia 1993 roku w Bad Gastein, 20 lutego 1994 roku w Lillehammer i 4 lutego 1996 roku Ruhpolding, a raz był najlepszy w sprincie: 19 stycznia 1991 roku w Ruhpolding. Ostatnie podium w zawodach tego cyklu wywalczył 15 marca 1997 roku w Nowosybirsku, zajmując trzecie miejsce w sprincie. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 1995/1996, kiedy zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji biegu indywidualnego. Ponadto w sezonie 1990/1991 był trzeci w klasyfikacji sprintu.

Z mistrzostw świata w Lahti w 1991 roku wrócił z dwoma medalami. Wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobył brązowy medal w biegu drużynowym, a następnie srebrny w sztafecie. Na rozgrywanych dwa lata później zdobył medale we wszystkich swoich startach. Najpierw zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym, rozdzielając Włocha Andreasa Zingerle i swego rodaka, Siergieja Czepikowa. Trzy dni później był trzeci w sprincie, przegrywając tylko z Niemcem Markiem Kirchnerem i Jonem Åge Tyldumem z Norwegii. Następnie razem z Walerijem Miedwiedcewem, Walerijem Kirijenko i Siergiejem Czepikowem zdobył srebrny medal w sztafecie. Kolejne trzy medale przywiózł z igrzysk olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku. Był tam najlepszy w biegu indywidualnym i trzeci w sprincie, plasując się za Czepikowem i Niemcem Ricco Großem. Ponadto sztafeta Rosji w składzie Walerij Kirijenko, Władimir Draczow, Siergiej Tarasow i Siergiej Czepikow zdobyła srebrny medal. W tym samym roku zdobył też srebrny medal w biegu drużynowym podczas mistrzostw świata w Canmore.

Swoje ostatnie złote medale zdobył na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 1996 roku. Był tam najlepszy w biegu indywidualnym, wyprzedzając Draczowa i Wadima Saszurina z Białorusi, a razem z Wiktorem Majgurowem, Władimirem Draczowem i Aleksiejem Kobielewem zwyciężył w sztafecie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Osrblie tylko raz stanął na podium - w biegu pościgowym był drugi, plasując się za Majgurowem a przed Norwegiem Ole Einarem Bjørndalenem. Na tej samej imprezie był też między innymi piąty w sprincie i ósmy w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, zdobywając razem z Draczowem, Majgurowem i Pawłem Muslimowem brązowy medal w sztafecie. W startach indywidualnych plasował się na 15. miejscu w biegu indywidualnym i 22. w sprincie. W międzyczasie wywalczył też złoty medal w biegu indywidualnym i srebrny w sprincie podczas mistrzostw Europy w Ridnaun.

Tarasow znalazł się także w składzie reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1992 w Albertville. Nie wystąpił jednak w żadnej z konkurencji, bowiem dwa dni przed rozpoczęciem igrzysk został poddany procedurze transfuzji krwi jako formy dopingu. Przygotowana kilka dni wcześniej krew była źle przechowywana, w efekcie Tarasow stracił przytomność, zapadł w śpiączkę i znalazł się w stanie śmierci klinicznej^[1][2].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Mistrzostwa świata

Mistrzostwa Europy

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	16 grudnia	1989	Obertilliach	Sprint na 10 km	2.	0+0	25:32,8	+0,0	Birk Anders
2.	19 stycznia	1991	Ruhpolding	Sprint na 10 km	1.	0+1	27:16,4	–	–
3.	9 marca	1991	Oslo	Sprint na 10 km	2.	0+1	26:01,9	+18,2	Geir Einang
4.	11 lutego	1993	Borowec	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+1+0+1	53:05,4	+44,5	Andreas Zingerle
5.	13 lutego	1993	Borowec	Sprint na 10 km	3.	1+0	27:30,5	+16,2	Mark Kirchner
6.	9 grudnia	1993	Bad Gastein	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+1+2	1:04:57,9	–	–
7.	22 stycznia	1994	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	0+0	26:47,0	+17,8	Frank Luck
8.	20 lutego	1994	Lillehammer	Bieg indywidualny na 20 km	1.	2+0+1+0	57:25,3	–	–
9.	23 lutego	1994	Lillehammer	Sprint na 10 km	3.	1+0	28:07,0	+20,4	Siergiej Czepikow
10.	7 grudnia	1995	Östersund	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	54:42,9	+2,9	Vesa Hietalahti
11.	4 lutego	1996	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	52:03,2	–	–
12.	30 listopada	1996	Lillehammer	Sprint na 10 km	2.	0+1	27:59,5	+5,8	Sven Fischer
13.	2 lutego	1997	Osrblie	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+1+0+0	33:21,9	+6,9	Wiktor Majgurow
14.	15 marca	1997	Nowosybirsk	Sprint na 10 km	3.	0+1	27:59,9	+42,5	Ludwig Gredler

Przypisy

Bibliografia

• Sergei Sen. Tarasov. skisport365.com. [dostęp 2019-08-29]. (ang.).
• Profil na stronie IBU. data.biathlonworld.com. [dostęp 2019-06-23]. (ang.).
• Sergey Tarasov Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.).