Siergiej Tichomirow

Siergiej Michajłowicz Tichomirow (ros. Сергей Михайлович Тихомиров, ur. 14 lutego 1905 w Moskwie, zm. 25 listopada 1982 tamże) – radziecki chemik i polityk, minister przemysłu chemicznego ZSRR (1950-1958), członek KC KPZR (1956-1961).

Życiorys

W latach 1921-1922 służył w Armii Czerwonej, 1924-1925 urzędnik kooperatywy WCIK i Rady Komisarzy Ludowych Rosyjskiej FSRR, 1930 ukończył Moskiewski Instytut Technologiczno-Chemiczny i został inżynierem-technologiem barwników organicznych i półproduktów. 1930-1932 asystent - zastępca kierownika wydziału węglowo-chemicznego Moskiewskiego Instytutu Chemiczno-Technologicznego im. Mendelejewa, 1932-1933 inżynier specjalnego laboratorium fabryki chemicznej w Jarosławiu, 1933-1934 inżynier specjalnego sektora Instytutu Naukowo-Badawczego Lakierów i Farb w Moskwie, 1934-1935 chemik specjalnego laboratorium w Instytucie Naukowo-Badawczym Organicznych Półproduktów i Barwników w Moskwie, 1935-1947 kierownik zmiany, zastępca kierownika i kierownik warsztatu, główny inżynier i (od 1938) dyrektor fabryki chemicznej w Moskwie. W 1939 przyjęty do WKP(b). 1947-1950 zastępca ministra, a od 17 stycznia 1950 do 7 czerwca 1958 minister przemysłu chemicznego ZSRR. Od 14 października 1952 do 14 lutego 1956 zastępca członka, a od 25 lutego 1956 do 17 października 1961 członek KC KPZR. Od 18 czerwca do 20 sierpnia 1958 przewodniczący Państwowego Komitetu Rady Ministrów ZSRR ds. Chemii, 1958-1960 I zastępca przewodniczącego tego komitetu. 1960-1962 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Ekonomicznego ZSRR, 1962-1963 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Planowania Gospodarczego ZSRR, 1963 szef Wydziału Przemysłu Chemicznego i Naftowego Wyższej Rady Gospodarki Ludowej ZSRR[potrzebny przypis], a od 13 marca 1963 do 2 października 1965 zastępca przewodniczącego tej Rady - minister ZSRR. 1965-1969 I zastępca ministra przemysłu chemicznego ZSRR, 1969-1980 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Rady Ministrów ZSRR ds. Nauki i Techniki. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4 do 6 kadencji. Od 1980 na emeryturze.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia