Siergiej Tichwinski

Siergiej Tichwinski
Серге́й Леони́дович Ти́хвинский
Ilustracja
(c) RIA Novosti archive, image #851124 / Alexander Polyakov / CC-BY-SA 3.0

Siergiej Tichwinski (2001)
Data i miejsce urodzenia1 września 1918
Piotrogród
Data śmierci24 lutego 2018
Zawód, zajęciehistoryk, dyplomata
Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Honoru Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru”

Siergiej Leonidowicz Tichwinski (ros. Серге́й Леони́дович Ти́хвинский, ur. 1 września 1918 w Piotrogrodzie, zm. 24 lutego 2018[1]) – radziecki i rosyjski historyk, dyplomata, sinolog, funkcjonariusz służb specjalnych.

Życiorys

Ukończył Leningradzki Instytut Filologii i Lingwistyki, studiował również na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym, w 1941 ukończył eksternistycznie Moskiewski Instytut Orientalistyki. W latach 1934-1940 członek Komsomołu, od stycznia 1940 kandydat na członka, a od kwietnia 1941 członek WKP(b). W 1939 starszy pełnomocnik operacyjny Wydziału 5 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, od 10 maja 1939 do 1940 szef Oddziału 13 Wydziału 5 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, porucznik, a od 14 marca 1940 starszy porucznik bezpieczeństwa państwowego. 1939–1940 wicekonsul Generalnego Konsulatu ZSRR w Urumczi w Chinach, 1940-1943 pracownik Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych ZSRR, równocześnie od marca do sierpnia 1941 szef oddziału Wydziału 5 Zarządu 1 NKGB ZSRR, od 11 sierpnia do 30 listopada 1941 szef Oddziału 2 Wydziału 7 Zarządu 1 NKWD ZSRR, od 30 listopada 1941 do 1 lipca 1942 szef Oddziału 3 Wydziału 4 Zarządu 1 NKWD ZSRR, od 1 lipca 1942 do 14 maja 1943 szef Oddziału 2 Wydziału 4 Zarządu 1 NKWD ZSRR, 11 lutego 1943 awansowany na majora bezpieczeństwa państwowego, od 14 maja do 10 grudnia 1943 szef Oddziału 2 Wydziału 4 Zarządu 1 NKGB ZSRR, 16 sierpnia 1943 awansowany na podpułkownika bezpieczeństwa państwowego.

Od grudnia 1943 do grudnia 1946 II sekretarz Ambasady ZSRR w Chinach (Chongqing), od grudnia 1946 do kwietnia 1948 wicekonsul Generalnego Konsulatu ZSRR w Pekinie, od kwietnia 1948 do 2 sierpnia 1949 konsul generalny ZSRR w Pekinie, od 2 października 1949 do czerwca 1950 doradca Ambasady ZSRR przy Centralnym Rządzie Ludowym Chin, od lipca 1950 do 7 czerwca 1951 szef Wydziału 5 Zarządu 3 Komitetu Informacji przy MSZ ZSRR, potem zastępca szefa Zarządu 3 KI przy MSZ ZSRR. Od 15 stycznia 1952 ponownie w organach bezpieczeństwa, p.o. zastępcy szefa Zarządu 2 Pierwszego Głównego Zarządu MGB ZSRR, od 26 lipca 1952 do 17 marca 1953 zastępca szefa Zarządu 2 Pierwszego Głównego Zarządu MGB ZSRR, następnie ponownie w dyplomacji – od 18 kwietnia do 11 maja 1953 pomocnik sekretarza generalnego ONZ i kierownik departamentu ds. Rady Bezpieczeństwa przy Sekretariacie ONZ. Od 29 maja 1953 w rezerwie Drugiego Głównego Zarządu MWD ZSRR, od 3 czerwca do 9 grudnia 1953 pomocnik szefa tego zarządu, od października 1953 do listopada 1955 doradca Ambasady ZSRR w W. Brytanii, od listopada 1955 do maja 1956 funkcjonariusz Pierwszego Głównego Zarządu KGB ZSRR, od maja 1956 do 1957 szef Misji ZSRR w Japonii i doradca Ambasady ZSRR w Japonii.

Od czerwca 1957 do maja 1960 szef Wydziału Państw Azji Państwowego Komitetu Związków Kulturowych z Zagranicą przy Radzie Ministrów ZSRR, w latach 1958-1960 wykładowca Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, 1960 dyrektor Instytutu Sinologii Akademii Nauk ZSRR, w latach 1961-1963 zastępca dyrektora Instytutu Narodów Azji Akademii Nauk ZSRR, w latach 1963-1964 zastępca dyrektora Instytutu Ekonomiki Światowej Systemu Socjalistycznego Akademii Nauk ZSRR, 1964-1980 kierownik Katedry Historii Państw Wschodu Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, równocześnie w latach 1965-1975 kierownik Wydziału Azji Planowania Przedsięwzięć Polityki Zagranicznej MSZ ZSRR. od 1966 starszy pracownik naukowy Instytutu Orientalistyki Akademii Nauk ZSRR, w latach 1968-1974 członek Komitetu Wykonawczego UNESCO jako przedstawiciel ZSRR, od 1971 przewodniczący Rosyjskiego Towarzystwa Palestyńskiego przy Akademii Nauk ZSRR, w latach 1974-1982 redaktor naczelny pisma „Nowa i nowsza historia”. w latach 1975-1980 szef Zarządu Historyczno-Dyplomatycznego MSZ ZSRR. Od 1980 przewodniczący Narodowego Komitetu Historyków ZSRR, w latach 1981-1988 akademik-sekretarz Wydziału Historii Akademii Nauk ZSRR, od 1985 przewodniczący Centralnego Zarządu Stowarzyszenia Przyjaźni Radziecko-Chińskiej, członek Komisji Wydawnictwa Dokumentów Dyplomatycznych przy MSZ ZSRR, rektor Akademii Dyplomatycznej, od kwietnia 2003 honorowy przewodniczący Stowarzyszenia Przyjaźni Rosyjsko-Chińskiej.

Od 1945 kandydat nauk historycznych, od 1953 doktor nauk historycznych, od 1958 profesor, od 26 listopada 1968 członek-korespondent Akademii Nauk ZSRR – Wydziału Historii. Honorowy członek Academia del Arti Disenio (Florencja, Włochy). Honorowy członek Królewskiej Akademii Literatury (Szwecja). Specjalista w zakresie nowożytnej i najnowszej historii krajów Dalekiego Wschodu, zwłaszcza Chin; najważniejsza jego praca to „Historia nowożytna Chin” (1972, wyd. pol. 1979).

Pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[2].

Odznaczenia i nagrody

i medale.

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
SU Order of the Badge of Honour ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour‎. The Soviet Union (USSR).
Orden of Honour.png
Ribbon bar of Order of Honor
SU Order of the Red Star ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Star‎. The Soviet Union (USSR).
RIAN archive 851124 Winner of "Triumph" prize academician S. Tikhvinsky.jpg
(c) RIA Novosti archive, image #851124 / Alexander Polyakov / CC-BY-SA 3.0
“Winner of "Triumph" prize academician S. Tikhvinsky”. Academician Sergei Leonidovich Tikhvinsky is an orientalist and historian, a merited diplomat of the RF, and winner of the "Triumph" prize for 2001 in the nomination of "Humanities."
Orden for Service III.png
Ribbon bar of Order of Merit Before the Fatherland 3st