Siergiej Tiulpanow

Siergiej Tiulpanow

Серге́й Ива́нович Тюльпа́нов

(c) Deutsche Fotothek‎, CC BY-SA 3.0 de
generał major
Data urodzenia	3 października 1901
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1984 Leningrad
Przebieg służby
Lata służby	1919–1925, 1941–1956
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, II wojna światowa
Późniejsza praca	pracownik naukowy
Odznaczenia

(c) Bundesarchiv, Bild 183-R67854 / CC-BY-SA 3.0

Przemowa Tiulpanowa w Berlinie, 1946

(c) Bundesarchiv, Bild 183-M1026-030 / Koard, Peter / CC-BY-SA 3.0

Tiulpanow (drugi z prawej) na Światowym Kongresie Sił Pokojowych w Moskwie, 1973

Siergiej Iwanowicz Tiulpanow (ros. Серге́й Ива́нович Тюльпа́нов, ur. 3 października 1901, zm. 16 lutego 1984 w Leningradzie) – radziecki wojskowy, generał major, działacz naukowy, doktor nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Leningradzkiego.

Życiorys

W Armii Czerwonej służył od 1919 do 1925 i ponownie od 1941 do 1956. Do WKP(b) przyjęty w 1927. W latach 1919-1923 pomocnik szofera, czerwonoarmista, urzędnik, księgowy, kierownik oddziału finansowego 10 Dywizji Strzeleckiej, 7 Brygady Turkiestańskiej, 1923–1924 urzędnik okręgowego zarządu gospodarczego w Piotrogrodzkim/Leningradzkim Okręgu Wojskowym, 1925-1929 studiował na Leningradzkim Uniwersytecie Pedagogicznym im. Hercena, 1929 ukończył Wojskową Akademię Polityczną w Leningradzie, a w 1930 eksternistycznie Wydział Społeczno-Ekonomiczny Państwowego Instytutu Pedagogicznego. W latach 1931-1937 starszy wykładowca katedry ekonomii politycznej Akademii Wojskowo-Politycznej im. Lenina, 1937-1940 kierownik tej katedry, profesor Akademii Leśnictwa im. Kirowa, od 1940 kierownik katedry Kursów Leninowskich przy KC WKP(b) w Leningradzie. Od 1941 na froncie wojny z Niemcami, szef 7 wydziału Oddziału Politycznego 42 Armii, szef 7 oddziału Zarządu Politycznego Frontu Leningradzkiego, 1942-1945 szef 7 oddziału Zarządu Politycznego Frontów Południowo-Wschodniego, Stalingradzkiego, Południowego i 4 Ukraińskiego. X 1945 - X 1949 szef Zarządu Propagandy (Informacji) Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech i Radzieckiej Administracji Wojskowej w Niemczech. Znał dobrze język niemiecki, mocno wspierał Waltera Ulbrichta i sowietyzację wschodnich Niemiec. Był twardogłowym bolszewikiem, ściśle monitorował działalność nowo powstałej SED mającej rządzić krajem. 11 maja 1949 mianowany generałem-majorem. Później zastępca kierownika katedry ekonomii politycznej Akademii Wojskowo-Morskiej w Leningradzie, potem kierownik katedry ekonomii politycznej Wojskowej Akademii Łączności im. Budionnego. Od 1956 w odstawce.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Order Czerwonego Sztandaru
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Medal 100-lecia urodzin Lenina
• Medal za Zdobycie Berlina
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za obronę Stalingradu”
• Medal Weterana Sił Zbrojnych ZSRR
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal Za Nienaganną Służbę I klasy
• Medal Za Nienaganną Służbę II klasy
• Medal Za Nienaganną Służbę III klasy
• Medal „Za Umacnianie Braterstwa Broni”
• Tytuł „Zasłużony Działacz Naukowy Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej"

Bibliografia

• Nikita Pietrow, Stalinowski kat Polski Iwan Sierow, Warszawa 2013.
• https://web.archive.org/web/20130927202032/http://www.econ.spbu.ru/faculty/history_faculty/tulpanov.php (ros.)
• http://www.airo-xxi.ru/gb/statji/tjulpanov.htm (ros.)