Sieweczka krzykliwa

Sieweczka krzykliwa
Charadrius vociferus[1]
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

siewkowce

Rodzina

sieweczkowate

Podrodzina

sieweczki

Rodzaj

Charadrius

Gatunek

sieweczka krzykliwa

Podgatunki
  • C. v. vociferus Linnaeus, 1758
  • C. v. ternominatus Bangs & Kennard, 1920
  • C. v. peruvianus (Chapman, 1920)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     zimowiska

Sieweczka krzykliwa[3] (Charadrius vociferus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.

Podgatunki
Wyróżnia się 3 podgatunki Charadrius vociferus[4][5]:
  • C. v. vociferus Linnaeus, 1758Kanada, USA (w tym południowo-wschodnia Alaska), Meksyk. Zimuje na południe od zasięgu letniego aż po północno-zachodnią Amerykę Północną.
  • C. v. ternominatus Bangs & Kennard, 1920Bahamy, Wielkie Antyle, Wyspy Dziewicze
  • C. v. peruvianus (Chapman, 1920) – zachodni Ekwador, Peru, skrajnie północno-zachodnie Chile
Sieweczka krzykliwa w locie
Wygląd
Długość ciała 20–28 cm, rozpiętość skrzydeł 59–63 cm; masa ciała 72–121 g[4].
Jedyna północnoamerykańska sieweczka z 2 czarnymi przepaskami na piersi. Czoło białe z czarnymi obrzeżeniami. Ciemię, grzbiet oraz skrzydła są brązowe. Brwi białe, czarne paski na policzkach. Obroża i spód ciała białe, pokrywy nadogonowe rdzawe. Ogon rdzawy, z czarnymi i białymi obrzeżeniami. Obie płci jednakowe.
Zasięg, środowisko
Występuje w Ameryce Północnej oraz północno-zachodniej i zachodniej części Ameryki Południowej. Podgatunek vociferus jest wędrowny, ternominatus i peruvianus są osiadłe[4]. W 2010 roku stwierdzono lęg osobników tego gatunku na wyspie Santa Maria (Azory)[6]. Zamieszkuje łąki, pastwiska oraz suche płaskowyże. Poza tym także piaszczyste łachy, równie pływowe, jest też spotykana w okolicach miast w miejscach takich jak trawniki, boiska, pola golfowe czy lotniska[7].
Wysiadująca samica
Jaja z kolekcji muzealnej
Lęgi
Gniazdo stanowi niewielki wydrapany dołek w ziemi. Para często wykonuje ich kilka, ale ostatecznie wybiera jeden. Po tym jak rozpocznie się proces składania jaj, ptak często dokłada do gniazda kamienie, kawałki muszli, patyki itp. W zniesieniu 4–6 jaj. Inkubacja trwa 22–28 dni[7], a zajmują się nią oboje rodzice[8]. W przypadku utraty lęgu para może wyprowadzić od jednego do trzech lęgów zastępczych. Młode są w pełni opierzone po około miesiącu od wyklucia[8].
Pożywienie
Żywi się głównie bezkręgowcami, takimi jak dżdżownice, ślimaki, raki, koniki polne, chrząszcze czy larwy owadów wodnych. Podąża za traktorami orzącymi pola w poszukiwaniu robaków bądź pędraków; zjada też pozostawione na polach nasiona[7].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sieweczkę krzykliwą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji, według BirdLife International, to około miliona osobników[2]; według innych szacunków z 2012 roku, populacja samego podgatunku nominatywnego liczy około 2 milionów osobników[9]. Globalny trend liczebności uznawany jest za spadkowy, choć u niektórych populacji nie jest on znany, a część populacji jest stabilna[2].


Przypisy

  1. Charadrius vociferus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b c Charadrius vociferus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Charadriidae Leach, 1820 - sieweczkowate - Plovers & lapwings (Wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-29].
  4. a b c Wiersma, P., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Killdeer (Charadrius vociferus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-14)].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-11-26]. (ang.).
  6. Killdeer found nesting in Azores. Birdwatch, 2010-06-13. [dostęp 2011-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-20)]. (ang.).
  7. a b c Killdeer Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-11-26]. (ang.).
  8. a b N. Bouglouan: Killdeer. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-11-26]. (ang.).
  9. Andres, B.A., Smith, P.A., Morrison, R.I.G., Gratto-Trevor, C.L., Brown, S.C. & Friis, C.A.. Population estimates of North American shorebirds, 2012. „Wader Study Group Bull.”. 119 (3), s. 178–194, 2012. (ang.). 

Bibliografia

  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Charadrius vociferus MHNT.ZOO.2010.11.147.5.jpg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Eggs of killdeer Three specimens of the same spawn ; collection of Jacques Perrin de Brichambaut.
Charadrius vociferus map.svg
Autor: Cephas, Licencja: CC BY-SA 4.0
Geographical distribution of Killdeer.
 
Breeding
 
Year-round
 
Nonbreeding
Killdeer.jpg
Autor: Alan D. Wilson, Licencja: CC BY-SA 3.0
Killdeer, Albert Head Lagoon, Metchosin, Near Victoria, British Columbia
Killdeer (Charadrius vociferus) -female on nest.jpg
Autor: Audrey, Licencja: CC BY 2.0
Killdeer (Charadrius vociferus) in Potts Grove, Pennsylvania, USA. Female on nest.