Sikorsky CH-53E Super Stallion
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | śmigłowiec transportowy |
| Załoga | 3 (2 pilotów i dowódca) |
| Historia | |
| Data oblotu | 1 marca 1974 |
| Lata produkcji | 1980-2003 |
| Liczba egzemplarzy | 234 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 3 × General Electric T64-GE-416/A, turbowałowe |
| Moc | 4380 KM każdy |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika | 24,1 m |
| Długość | 30,2 m |
| Długość kadłuba | 23,55 m |
| Wysokość | 8,46 m |
| Masa | |
| Własna | 15,071 kg |
| Startowa | 33,340 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 315 km/h |
| Prędkość przelotowa | 278 km/h |
| Wznoszenie maks. w locie pionowym | 12,7 m/s |
| Pułap praktyczny | 5640 m |
| Zasięg | 1110 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 × GAU-15/A 12,7 mm (po bokach), 1 × GAU-21 12,7 mm (rampa) | |
| Liczba miejsc | |
| 55 | |
| Użytkownicy | |
 US Navy, USMC, Japońskie Morskie Siły Samoobrony | |
| Rzuty | |
 | |
Sikorsky CH-53E Super Stallion – amerykański ciężki śmigłowiec transportowy, trójsilnikowa wersja rozwojowa CH-53 Sea Stallion, do śmigłowca dodano też siódmą łopatę wirnika, zarówno ogon, jak i wirnik główny są składane. Silniki T64-GE-413 z CH-53D o mocy 3925 KM zastąpiono T64-GE-416/A o mocy 4380 KM, udźwig wzrósł do 13 600 kg w kabinie lub 14 500 kg na podwieszeniu. Używany też do taktycznego przerzutu sprzętu lub misji ratunkowych, śmigłowce mogą tankować w locie.
Śmigłowiec jest przeznaczony szczególnie do zadań nad akwenami morskimi. Moc zespołu napędowego jest tak dobrana, że śmigłowiec do wykonania zadania wymaga pracy dwóch silników. Podczas zawisów, operacji desantowych i wszędzie tam, gdzie jest zwiększone zapotrzebowanie na moc, pracują trzy silniki na zmniejszonej mocy. W razie awarii jednego silnika dwa pozostałe przechodzą automatycznie na moc znamionową i śmigłowiec ten może kontynuować wykonywanie zadania[1].
W 1967 Korpus piechoty morskiej poszukiwał nowego śmigłowca dla uniwersalnych okrętów desantowych o udźwigu 1,8 razy większym od CH-53D. W 1968 Sikorsky zaproponował rozwojową wersję S-65 (CH-53) o oznaczeniu producenta S-80. Śmigłowiec wszedł do służby w 1981. CH-53E jest w stanie udźwignąć wszystkie statki powietrzne w służbie USMC (z wyjątkiem C-130), na zewnętrznym podwieszeniu przenosi więc m.in. uszkodzone śmigłowce oraz działa. Opracowywany jest wariant CH-53K z nowymi silnikami, powiększoną kabiną i kompozytowymi wirnikami.
W 1991 CH-53E ewakuowały personel ambasady USA w Mogadiszu, w 1995 podjęły pilota zestrzelonego nad Bośnią, od 2001 intensywnie używane podczas operacji w Afganistanie i Iraku do zadań zaopatrzeniowych. Od 1984 utracono łącznie 13 amerykańskich CH-53E i 7 MH-53E oraz jeden japoński MH-53E, problemy powodował też dodatkowy silnik nr 2. Godzina lotu śmigłowca kosztuje 20 000 USD i wymaga 44 roboczogodzin obsługi.
Wersje
- YCH-53E – prototyp oblatany w 1974
- CH-53E Super Stallion – wersja transportowy dla USMC, 177 sztuk
- MH-53E Sea Dragon – wersja zwalczania min dla US Navy, oblatany w 1981, w służbie od 1986, 46 sztuk
- S-80-M-1 – oznaczenie MH-53E dla Japonii, 11 sztuk
- CH-53K King Stallion – nowa wersja dla USMC, oblatana 27 października 2015, planowany zakup od 156 do 227 sztuk
Użytkownicy
- Japońskie Morskie Siły Samoobrony
- Eskadra 111 (8 z 11 MH-53E, 1 utracono w 1996. Zastąpowane przez MCH-101)
- United States Marine Corps (146 CH-53E w 2016)
- HMH-361
- HMH-366
- HMH-461
- HMH-462
- HMH-464
- HMH-465
- HMH-466
- HMH-769
- HMH-772
- United States Navy (27 MH-53E w 2016)
- HC-1
- HC-4
- HM-12
- HM-14
- HM-15
- HM-16
- HM-18
- HM-19
_HMH-461.jpg) CH-53E z widocznym trzecim silnikiem. |  MH-53E różni się od CH-53E większymi sponsonami. |  MH-53E w barwach JMSDF. |
Przypisy
- ↑ Podobnie jest z maszyną AgustaWestland AW101. W: Ryszard Witkowski. Dzieje śmigłowca. Echo Oficyna Wydawnicza 2005 r
Linki zewnętrzne
- Historia CH-53/MH-53E. history.navy.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (1997-02-06)]., CH-53E, MH-53E na stronie US Navy (ang.)
- CH-53E/S-80E. sikorsky.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-16)]. i MH-53E na stronie Sikorsky.com (ang.)
- CH-53E Super Stallion Heavy-Lift Helicopter www.naval-technology.com (ang.)
- World Air Forces 2016 - Flightglobal. d3fod5fkpt74ph.cloudfront.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-10)]., 2015-12-18 (ang.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
A U.S. Marine Corps CH-53E Super Stallion helicopter approaches the flight deck of the Nimitz-class aircraft carrier USS Harry S. Truman (CVN 75) for landing.
A CH-53E Super Stallion from HMH-461 Det A attached to HMM-365(REIN) flies over the red desert south of Kandahar, Afghanistan in support of Operation Azada Wosa.
Autor: Jetijones, Licencja: CC BY 3.0
3 point view drawing CH-53E Super Stallion
Autor: Scottieshea Scott Shea, Licencja: CC BY-SA 3.0
A US Navy MH-53E Sea Dragon of HM-14 Vanguards in a formation flight during OIF
HACHINOHE, Japan (March 24, 2011) - Japan Maritime Self-Defense Force (JMSDF) service members from Fleet Air Wing II, load humanitarian aid supplies onto an MH-53E Sea Stallion helicopter at JMSDF Hachinohe Air Base. (U.S. Navy photo by Mass Communication Specialist 1st Class Matthew M. Bradley)