Silnik pierścieniowy

Schematyczne przedstawienie silnika pierścieniowego.

Przebieg momentu obrotowego podczas rozruchu silnika pierścieniowego z różnymi wartościami rezystancji w obwodzie wirnika

Silnik pierścieniowy – rodzaj silnika asynchronicznego o uzwojonym wirniku, w którym końce uzwojeń wirnika wyprowadzone są poprzez pierścienie ślizgowe i szczotki na zewnątrz maszyny.

Wyprowadzenie uzwojeń daje możliwość podłączenia do nich tzw. rozrusznika, czyli opornika o liczbie faz odpowiadającej liczbie faz silnika. Pozwala to na rozruch poprzez regulację prędkości obrotowej, a głównie momentu obrotowego. Im większa rezystancja rozrusznika tym maksymalny moment obrotowy przesuwa się w kierunku niższych obrotów kosztem strat energii w rozruszniku i znacznym spadku mocy przy obrotach znamionowych. W praktyce stosuje się rozruszniki stopniowe, dające możliwość skokowej zmiany impedancji, przez co silnik pracuje z prawie że maksymalnym momentem obrotowym w całym zakresie obrotów. Po zakończeniu rozruchu uzwojenie wirnika zwiera się odpowiednim przełącznikiem (lub bezpośrednio w rozruszniku).

Budowa:

${\displaystyle n=60{\frac {f}{p}}(1-s),}$

gdzie:

${\displaystyle n}$ – liczba obrotów wirnika,

${\displaystyle f}$ – częstotliwość,

${\displaystyle p}$ – liczba par biegunów,

${\displaystyle s}$ – poślizg.

Silniki takie stosowano (i dalej użytkuje) do układów o ciężkim rozruchu (np. silniki wyciągowe dźwigów).

Linki zewnętrzne

• Wyznaczanie liczby stopni rozruchowych w układzie napędowym z asynchronicznym silnikiem pierścieniowym
• Wyznaczanie rezystancji dodatkowych poszczególnych stopni rozrusznika oporowego