Silnik w układzie X
Silnik w układzie X – silnik tłokowy zawierający dwa bloki silnika typu V leżące poziomo naprzeciwko siebie, a cylindry są osadzone na czterech brzegach, z centralnym wałem korbowym.
Silniki te z powodu dużej masy jednostkowej i skomplikowania nie są popularne i często przyrównywane do silnika gwiazdowego.
Silniki w układzie X stosowano zazwyczaj w epoce II wojny światowej. Przykłady takich silników:
- prototypowy silnik X-8 Forda z lat 20 XX w., którego następcą został model Flathead[1];
- silnik X-16 Napier Cub z lat 20 XX w., napędzający prototypowy samolot Blackburn Cubaroo[2];
- prototypowy, chłodzony cieczą Daimler Benz DB 604[3];
- silnik X-24 Isotta-Fraschini Zeta R.C. 24/60, rozwijany dla myśliwca Caproni F6, nie ukończony[4];
- Rolls-Royce Vulture, oparty na dwóch silnikach Peregrine, rozwijany dla bombowca Avro Manchester i myśliwca Hawker Tornado[2];
- prototypowy silnik X-32 Hondy z lat 60 XX w. z przeznaczeniem do wyścigów Formuły 1, nie wszedł do produkcji.
Przypisy
- ↑ http://blog.hemmings.com/index.php/2008/01/27/sia-flashback-experimental-ford-engines/
- ↑ a b Alec Lumsden, British Piston Engines and their Aircraft, 2003, ISBN 1-85310-294-6
- ↑ Luftwaffe 1933 - 1945, www.net.bialystok.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2008-07-15] (pol.).
- ↑ Reggiane Re-2004. [dostęp 2008-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-31)].
- ↑ Сердце «Арматы»: что представляет собой двигатель новейшего танка - YouTube, www.youtube.com [dostęp 2018-08-23] (ang.).
- ↑ Army Guide, www.army-guide.com [dostęp 2018-08-23].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i opis silnika X8 z 1928 r.. lutheransonline.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.)
Media użyte na tej stronie