Simeon Solomon

Simeon Solomon w orientalnym stroju, fotografia Davida W. Wynfielda, ok. 1870
Babilon był złotym pucharem, 1859
Shadrach, Meschach and Abednego, 1863
Miłość jesienią
Noc, 1890

Simeon Solomon (ur. 9 października 1840 w Londynie, zm. 14 sierpnia 1905 tamże) – angielski malarz związany z prerafaelitami.

Życiorys

Urodził się jako ósme dziecko w zamożnej, żydowskiej rodzinie. Jego brat Abraham (1824–1862) i siostra Rebecca (1832–1886) także byli malarzami i zajmowali się wczesną edukacją młodszego brata. W 1852 Simeon podjął naukę w Carey’s Art Academy, a następnie od 1856 kontynuował ją w Royal Academy. Artysta poruszał początkowo tematykę biblijną i malował sceny rodzajowe przedstawiające żydowską tradycję i rytuały. Posługiwał się techniką olejną i akwarelą, wykonywał też liczne rysunki.

Przełomem w jego twórczości była znajomość z Rossettim, który wprowadził go w środowisko prerafaelitów. Solomon poznał wówczas malarzy Edwarda Burne-Jonesa, Frederica Leightona, Williama Morrisa i Algernona Charlesa Swinburne’a. Zainteresował się wówczas tematyką starożytną i poruszał wątki związane z literaturą. W latach 1858–1872 wystawiał w Royal Academy, w 1863 zaprojektował witraże dla kościoła Wszystkich Świętych w Middleton i witraż Kazanie na górze dla kościoła Chrystusa w Londynie.

W latach 60. XIX w. w pracach Solomona zaczęły pojawiać się motywy erotyczne o zabarwieniu homoseksualnym. Jego przyjacielem i zapewne kochankiem był kontrowersyjny poeta Algernon Charles Swinburne. Z zachowanej korespondencji wynika, że obaj byli zafascynowani twórczością markiza de Sade’a i różnymi odmianami parafilii. Solomon zilustrował w 1865 powieść Swinburne’a Lesbia Brandon i poemat Flogging The Block. W 1870 wydał poemat prozą A Vision of Love Revealed in Sleep jawnie broniący homoseksualizmu. Artysta oficjalnie przyznawał się do nieakceptowanej w wiktoriańskiej Anglii orientacji seksualnej i naraził się na ostre ataki ze strony m.in. „Art Journal” i krytyka Roberta Buchanana w 1871.

Poszukiwanie odmiennej seksualności i prawdopodobnie problemy z alkoholem doprowadziły artystę do upadku, 11 lutego 1873 aresztowano go w publicznej toalecie za obnażanie się i uprawianie pederastii. Skazany początkowo na 18 miesięcy ciężkiego więzienia, został zwolniony dzięki protekcji i wyrok zamieniono mu na nadzór policyjny. Malarz wyjechał do Paryża i 4 marca 1874 został aresztowany z tego samego powodu. Ukarano go grzywną i trzymiesięcznym więzieniem. Skandal doprowadził do całkowitej izolacji i odrzucenia Solomona przez środowisko artystyczne. Od 1885 mieszkał w przytułku St Giles w centrum Londynu, sporadycznie wspierany przez kilka osób. Ostatnie 32 lata jego życia są mało znane, malował jeszcze w latach 90., tworząc prace świadczące o poczuciu beznadziejności, wyobcowaniu, lęku z powodu społecznego ostracyzmu i zbliżającej się śmierci[1].

Ostatnie lata życia malarz spędzał, żebrząc na ulicy. Zmarł na niewydolność serca spowodowaną alkoholizmem. Pochowano go na żydowskim cmentarzu w Willesden. Krótko po śmierci zorganizowano kilka wystaw jego prac, później został niemal całkowicie zapomniany. Dopiero w latach 90. XX w. pamięć o nim przywrócił historyk sztuki Roberto Ferrari, zakładając stronę simeonsolomon.org[2]. Środowiska LGBT uważają Sinemona za ofiarę XIX-wiecznej angielskiej homofobii[3].

Największe zbiory prac Solomona posiadają Muzeum Wiktorii i Alberta i Leighton House w Londynie. Na przełomie 2005 i 2006 roku w Birmingham Museum and Art Gallery oraz w październiku i listopadzie 2006 w Ben Uri Gallery miały miejsce retrospektywne wystawy prac Solomona[4].

Wybrane prace

  • Isaac Offered (1858),
  • Saul (1859),
  • Moses in His Mother’s Arms (1860),
  • Shadrach, Meschach and Abednego (1863),
  • Habet! (1865),
  • David Playing the Harp before Saul (1859),
  • Sappho and Erinna in a Garden at Mytelene (1864),
  • Love among the School Boys (1866),
  • The Bride and Bridegroom (1866),
  • Sad Love (1866),
  • Love in Autumn (1866),
  • Bacchus (dwie wersje 1866 i 1867),
  • Love at the Waters of Oblivion (1891),
  • Tormented Soul (1894),
  • Death Awaiting Sleep (1896),
  • Twilight and Sleep (1897).

Przypisy

  1. ↑ Carolyn Conroy: The Life of Simeon Solomon after 1873. [dostęp 2009-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-13)]. (ang.).
  2. ↑ Simeon Solomon Research Archive. simeonsolomon.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-30)]..
  3. ↑ Glbtq.com – biografia. [dostęp 2009-04-09]. (ang.).
  4. ↑ Upadły Anioł – artykuł Neila Bartletta w The Guardian. [dostęp 2009-04-09]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie