Sindae

Sindae
신대왕
—wang—
król Koguryŏ
Okres

od 165
do 179

Poprzednik

Ch’adae

Następca

Kogukch’ŏn

Dane biograficzne
Data śmierci

179

Dzieci

Kogukch’ŏn,
Sansang,
Balgi

Sindae (kor. 신대왕, chiń. trad. 新大王; dosł. „nowy wielki król”; imię osobiste Paekko[1]; zm. 179) – król Koguryŏ, największego z Trzech Królestw Korei, panujący latach 165–179[2].

Życiorys

Według Kronik Trzech Królestw, był młodszym bratem długowiecznego króla T’aejodae (53–146?)[3], chociaż współcześnie część historyków podejrzewa, że mógł być raczej jego synem[1].

Podczas rządów poprzednika, króla Ch’adae, Paekko ukrywał się w górach, gdyż „bał się, że wyniknie zawierucha i stanie się nieszczęście”[3]. Objął tron po tym, jak minister Myŏngnim Tap-bu (명림답부) obalił okrutnego Ch’adae[1]. Po naradzie możnych, dworzanin Ŏjiryu posłał po Paekko, by wrócił do stolicy, po czym przekazał mu królewską pieczęć[3].

Na wiosnę 166 roku ogłosił powszechną amnestię[3]. Ch’uanowi, synowi obalonego Ch’adae, nadał ziemię na obrzeżu kraju i tytuł książęcy[1][3]. W tymże roku ustanowił urząd głównego ministra (kor. 국상, 國相 – „minister państwa, premier”), którym został Myŏngnim Tap-bu[3].

W kolejnych latach Koguryŏ musiało się zmierzyć z atakami ze strony hanowskiej (chińskiej) komanderii Xuantu. Według Kronik Trzech Królestw przy pierwszym z ataków, w 168 roku, król „okazał pokorę”, ale w 172 roku Koreańczycy stanęli do walki i rozbili przeciwnika dzięki skutecznej obronie twierdz i kontruderzeniu kawalerii[3].

W 176 roku król wyznaczył swojego syna Nammu (późniejszy król Kogukch’ŏn) na następcę. Zmarł w 179, w dwunastym miesiącu; otrzymał pośmiertnie imię Sindae[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Sŏ Yŏng-daeY., 신대왕(新大王), 한국민족문화대백과사전, 1996 (kor.).
  2. ↑ Lee Ki-baikK., A New History of Korea, Harvard University Press, 1984, s. 388, ISBN 978-0-674-61576-2 [dostęp 2022-03-11] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Kim Bu-sikB., Samguk sagi, M.N. Pak (tłum.), t. 2, Moskwa: Vostochnaya literatura, 1995, s. 60–61 (ros.).