Siniec (województwo warmińsko-mazurskie)

Artykuł

54°8′28″N 21°30′16″E

- błąd

38 m

WD

54°8'34"N, 21°30'8"E

- błąd

38 m

Odległość

248 m

Siniec
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

kętrzyński

Gmina

Srokowo

Liczba ludności (2011)

228[1]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-420[2]

Tablice rejestracyjne

NKE

SIMC

0488562

Położenie na mapie gminy Srokowo
Mapa konturowa gminy Srokowo, na dole znajduje się punkt z opisem „Siniec”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Siniec”
Położenie na mapie powiatu kętrzyńskiego
Mapa konturowa powiatu kętrzyńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Siniec”
Ziemia54°08′28″N 21°30′16″E/54,141111 21,504444

Siniec (niem. Blaustein) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Srokowo.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim.

Wieś położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 650.

Nazwy wsi

Nazwa wsi wiąże się z głazem narzutowym, który leżał na granicy między wsią a folwarkiem i służył jako miejsce straceń, przpuszczalnie jeszcze w czasach pogańskich Prusów. Pierwotnie wieś nazywała się Plawenstein od nazwiska Heinricha von Plauen, który był prokuratorem Barcian. Później wieś nazywała się Blaustein. Wieś w 1945 nazywała się Kamienna, a od 1946 nosi nazwę Siniec.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Siniec[3][4]
SIMCNazwaRodzaj
0488579Dolny Siniecczęść wsi
0488585Różanka-Leśniczówkaczęść wsi
0488591Rypławkiczęść wsi
0488600Siniec-Cegielniaczęść wsi
0488616Sińczyk-Leśniczówkaczęść wsi

Historia do XVIII w.

Pierwotnie wieś istniała jako folwark prokuratorów krzyżackich z Barcian. Wieś lokowana była na prawie magdeburskim pod koniec XIV w. na 50 włókach. Osadnicy płacili czynsz w wysokości pół grzywny i dwóch kur z każdej włóki. W 1656 wieś spalili Tatarzy posiłkujący wojska hetmana Gosiewskiego. Właścicielem wsi w tym czasie był pułkownik von Klingsporn. Właścicielem Sińca od 1764 był Theodor von Hatten.

Kościół

W Sińcu był kościół. Publikacje podają, że powstał on w czasach krzyżackich, ale nie ma go w wykazach parafii i kościołów filialnych ujętych w ramach archiprezbiteratów warmińskich. Po reformacji w latach 1662-1739 nabożeństwa odprawiano tu w języku polskim. Kościół został rozebrany w 1765. Dzwony z kościoła w Sińcu przekazano do Czernik. Siniec przez dłuższy czas należał do parafii w Czernikach. Kościół w Sińcu znajdował się na początku wsi, na lewo od drogi z Nowej Różanki do Srokowa.

Siniec od XIX w.

We wsi znajduje się dwór z przełomu XIX i XX w. W latach 20. XX w. w Sińcu był majątek ziemski o powierzchni 1100 ha. Jego właścicielem był Edwin Langenstrassen. W tym czasie funkcjonowała tam cegielnia, do której dochodziła kolej wąskotorowa. W Sińcu powstała też kopalnia odkrywkowa torfu ze złóż położonych na wschód od wsi. Dzięki zmechanizowaniu prac produkcja dzienna brykietów wynosiła 100 tys. sztuk. Brykiety wykorzystywano jako paliwo w miejscowej cegielni, a część produkcji była sprzedawana. Brykiety z torfu wywożono kolejką wąskotorową do stacji kolejowej w Radziejach.

Po II wojnie światowej w budynku cegielni miejscowe Kółko Rolnicze prowadziło tucz trzody chlewnej – w 1974 było tu 1000 tuczników.

Siniec w 1945 przez krótki okres był siedzibą gminy. W Sińcu od 1945 funkcjonowała szkoła podstawowa, później również jako ośmioklasowa. Po jej likwidacji dzieci z Sińca dowożone są do szkoły w Solance.

W Sińcu w 1817 było 211 mieszkańców, w 1939 – 462 i w 1970 – 387.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Wieś Siniec w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2019-10-28] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1152 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. ↑ GUS. Rejestr TERYT

Bibliografia

  • Zofia Licharewa, Kętrzyn z dziejów miasta i powiatu, Pojezierze, Olsztyn, 1962.
  • Kętrzyn, Z dziejów miasta i okolic, Pojezierze, Olsztyn, 1978
  • Max Toeppen, Historia Mazur, Wspólnota Kulturowa Borussia, Olsztyn, 1995, ISBN 83-900380-3-X
  • Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, (Wydanie III poszerzone i uzupełnione) Studio ARTA, Olsztyn, 2001, ISBN 83-912840-2-6
  • Mariusz Wyczółkowski,Siniec - 100 tysięcy cegieł dziennie, "Piramida" Nr 9/10, Kętrzyn, 1997. ISSN 1427-7409.
Gmina Srokowo
Wsie
Osady
Przysiółki
Osady leśne
Integralne cz.
miejscowości
POL gmina Srokowo COA.svg

Media użyte na tej stronie

Warmian-Masurian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Warmian-Masurian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 54.52 N
  • S: 53.07 N
  • W: 19.05 E
  • E: 22.95 E
Kętrzyn County location map02.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Kętrzyn County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
  • N: 54.37 N
  • S: 53.92 N
  • W: 21.00 E
  • E: 21.62 E
2009-07 Siniec.jpg
Autor: Ralf Lotys (Sicherlich), Licencja: CC BY 3.0
Siniec, Polska, powiat kętrzyński.