Siostrzytów

Artykuł

51°10′28″N 22°58′19″E

- błąd

39 m

WD

51°11'N, 22°59'E

- błąd

2311 m

Odległość

1339 m

Siostrzytów
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

świdnicki

Gmina

Trawniki

Liczba ludności (2011)

921[1]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

21-044[2]

Tablice rejestracyjne

LSW

SIMC

0392170

Położenie na mapie gminy Trawniki
Mapa konturowa gminy Trawniki, u góry znajduje się punkt z opisem „Siostrzytów”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Siostrzytów”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Siostrzytów”
Ziemia51°10′28″N 22°58′19″E/51,174444 22,971944

Siostrzytówwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Trawniki[3][4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Trawniki[5].

Historia

Wieś szlachecka z XIV wieku. Notowana w roku 1389. W roku tym Rochna wdowa po Leonardzie z Gawłowa oraz ich dzieci Klara i Leonard uzyskują półtora wsi, mianowicie Siostrzytów i Czemierniki, występując przeciwko Włodkowi i Pakoszowi z Dębian oraz Małgorzacie żonie Jaśka Niepra z Kołaczyc w powiecie pilzneńskim.
Jan Długosz wspomina tę wieś w parafii Piaski Wielkie {L. B., II, 551). Według registru poborowego powiatu lubelskiego z roku 1531 wieś Siestrzewice w par. Czemierniki, miała 2 łany i młyn (Pawiński, Małopolska., 350)[6].

Nazwy wsi w dokumentach źródłowych (toponimika)

W roku 1389 „Sestrzeuithoua”, 1414 – „Sestrouicze”, „Sestrzewitouicze”, 1417 – „Szestrzewythow”, 1453 – „Syestrzewitow”[7]
W wieku XIX wieś nazywano „Siestrzewitów” alias „Siestrzytow”[6].

Otoczenie wsi w wieku XV

W roku 1418 wieś graniczy z Jaszczowem. W roku 1466 z wsią Biskupice. Granica między Siostrzytowem a Drohuczą ma stanowić „krzywa” droga do Bielska. Z roku 1480 pochodzi zapis koło Siostrzytowa rzeka Giełczew wpada do Wieprza[7].

Siestrzytów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego

W wieku XIX wieś i folwark nad rzeką Wieprzem w powiecie lubelski, gminie Jaszczów, parafii Biskupice. Wieś posiada pokłady kamienia wapiennego. W 1885 roku folwark w dobrach Siestrzewice posiadał rozległość 2427 mórg.
Wieś Siestrzewice posiadała osad 74, z gruntem mórg 574, wieś Majdanek Stary osad 6, mórg 53[6].

Dwór w Siostrzytowie

Na przełomie XV i XVI wieku posesorzy wsi – Siestrzewiccy postawili dwór w Siestrzewicach. Był to budynek z jedną izbą, z boczną sienią i przedsionkiem, a więc jeszcze o układzie średniowiecznym. W roku 1586 Marcin Siestrzewicki wystawił obok starego drugi dwór, tym razem folwarczny. Nowy trójdzielny budynek miał sień na osi, po jej bokach – z jednej strony komnatę, z drugiej piekarnię z komorą i komórką. Dworów i folwarku bronił ostróg lub palisada. W obrębie ufotyfikowanego założenia znajdowały się także wieli ogród i sad. Do dziś po dworze został tylko gruz. Młyn wodny nad rzeką Giełczwią przebudowano na elektryczny. Zachował się w bardzo dobrym stanie park po dworski.

Przypisy

  1. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1152 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-26].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 2015-08-04 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
  5. Jednostki pomocnicze gminy Trawniki. Urząd Gminy Trawniki. [dostęp 2020-04-12].
  6. a b c Siestrzytów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 601.
  7. a b Siestrzewitów, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie