Skórcz

Skórcz
	; Kościół Wszystkich Świętych
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	starogardzki
Prawa miejskie	1934
Burmistrz	Janusz Kosecki
Powierzchnia	3,67 km²
Wysokość	88 m n.p.m.
Populacja (31.12.2017); • liczba ludności; • gęstość	; 3609; 994,2 os./km²
Strefa numeracyjna	+48 58
Kod pocztowy	83-220
Tablice rejestracyjne	GST
	Położenie na mapie powiatu starogardzkiego Skórcz
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Skórcz
	Położenie na mapie województwa pomorskiego Skórcz
	53°47′48″N 18°31′34″E/53,796667 18,526111
TERC (TERYT)	2213021
SIMC	0934777
	Urząd miejskiul. Główna 40; 83-220 Skórcz
	Strona internetowa
	BIP

Skórcz (niem. Skurz) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, położone na północno-wschodniej granicy Borów Tucholskich, na Kociewiu.

Wieś królewska w starostwie osieckim w powiecie nowskim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku^[3]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego. Miasto położone na trasie dwóch (obecnie zawieszonych) linii kolejowych: nr 218 (Szlachta - Myślice) i nr 243 (Skórcz - Starogard Gdański).

Według danych z 1 stycznia 2018 Skórcz liczył 3 609 mieszkańców^[1].

Struktura powierzchni

Według danych z roku 2002^[4] Skórcz ma obszar 3,67 km², w tym:

użytki rolne: 56%
użytki leśne: 7%

Miasto stanowi 0,27% powierzchni powiatu.

Historia

Historycznymi wariantami nazewniczymi miasta były kolejno: Schorcz, Scoricz, Schoritz, Schorczk, Skorcz, Skorczke, Skurcz i Skorć.

W XIV w. powstał gotycki kościół w Skórczu. W czasie wojny trzynastoletniej w 1458 w bitwie pod Skórczem Polacy odnieśli zwycięstwo nad Krzyżakami^[5]. Za czasów I Rzeczypospolitej Skórcz był wsią królewską w starostwie osieckim w powiecie nowskim w województwie pomorskim Korony Polskiej. Po I rozbiorze Polski w zaborze pruskim. W 1866 w Skórczu powstał pierwszy na Pomorzu Gdańskim polski Bank Ludowy^[5]. Skórcz powrócił do Polski po odzyskaniu niepodległości, w 1920, kiedy do miasta wkroczyły wojska gen. Józefa Hallera^[5].

Skórcz otrzymał w roku 1929 miejskie uprawnienia finansowe, a w roku 1934 prawa miejskie. W czasie II wojny światowej miasto było okupowane przez Niemcy. Skórcz został wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej z 3 na 4 marca 1945 r. przez oddziały 108 korpusu armijnego 46 dywizji piechoty i jednostki 105 korpusu armijnego ze składu 65 armii 2 Frontu Białoruskiego^[6].

W 1992 r. utworzono samodzielną gminę miejską Skórcz poprzez wyłączenie obszaru miasta z dotychczasowej gminy miejsko-wiejskiej^[7].

Demografia

Dane z 30 czerwca 2004^[8]:

Opis	Ogółem		Kobiety		Mężczyźni
jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
populacja	3532	100	1808	51,2	1724	48,8
gęstość zaludnienia (mieszk./km²)	962,4		492,6		469,8

Według danych z 30 czerwca 2009 r. miasto miało 3564 mieszkańców^[9].

Piramida wieku mieszkańców Skórcza w 2014 roku^[1].

Zabytki i miejsca pamięci

Pomnik Lecha Kaczyńskiego

Według rejestru zabytków NID^[10] na listę zabytków wpisane są:

zespół urbanistyczny miasta, nr rej.: 8A-958 z 5.04.1979
kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych, poł. XIV, XVI, XIX, nr rej.: A-322 z 10.09.1962
kamienica, ul. Sobieskiego 10,1908, nr rej.: A-1887 z 6.06.2012.

Głównym zabytkiem miasta jest gotycki kościół Wszystkich Świętych, wzniesiony w XIV w. Ponadto znajdują się tu zabytkowe domy i kamienice.

W maju 2010 roku w Skórczu odsłonięto pierwszy w Polsce pomnik Lecha Kaczyńskiego. Na terenie miasta znajduje się także tablica upamiętniająca miejsce hitlerowskiego obozu pracy dla mieszkańców Skórcza i okolic, tablica upamiętniająca mord 76 kobiet narodowości żydowskiej w lutym 1945 roku, pomnik upamiętniający strajk szkolny na Kociewiu z 1906 roku i inne^[11].

Sąsiednie gminy

Osiek, Skórcz (gmina wiejska)

Galeria zdjęć

Kamienice w Skórczu
Gmach poczty
Dawny dworzec kolejowy
Kolejowa wieża ciśnień
Lokomotywownia
Urząd Gminy

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Skórcz w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-01-11] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 98.
↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
↑ ^a ^b ^c O Skórczu, www.szkola.skorcz.pl [dostęp 2019-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-21] .
↑ ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 212
↑ Dz.U. z 4.10.1991 r. poz. 397 (pol.). [dostęp 2016-02-02].
↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-11-24. ISSN 1734-6118.
↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 2021-09-30. [dostęp 2022-01-06].
↑ Miasto Skórcz - miejsca pamięci. [dostęp 2010-05-31].

Zobacz też

Parafia Wszystkich Świętych w Skórczu
Skórcz (stacja kolejowa)

Linki zewnętrzne

Skórcz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 696 .

[Populacja2018-1] Skórcz w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-01-11] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.

[2] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.

[3] Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 98.

[autonazwa1-4] Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].

[sk-5] O Skórczu, www.szkola.skorcz.pl [dostęp 2019-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-21] .

[6] ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 212

[7] Dz.U. z 4.10.1991 r. poz. 397 (pol.). [dostęp 2016-02-02].

[8] Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].

[Ludność2009-06-9] Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-11-24. ISSN 1734-6118.

[10] Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 2021-09-30. [dostęp 2022-01-06].

[11] Miasto Skórcz - miejsca pamięci. [dostęp 2010-05-31].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Miasta na prawach powiatu	Gdańsk Gdynia Słupsk Sopot
Miasta powiatowe	Bytów Chojnice Człuchów Kartuzy Kościerzyna Kwidzyn Lębork Malbork Nowy Dwór Gdański Pruszcz Gdański Puck Starogard Gdański Sztum Tczew Wejherowo
Miasta gminne	Brusy Czarna Woda Czarne Czersk Debrzno Dzierzgoń Gniew Hel Jastarnia Kępice Krynica Morska Łeba Miastko Nowy Staw Pelplin Prabuty Reda Rumia Skarszewy Skórcz Władysławowo Ustka Żukowo

Miasta	Czarna Woda Skarszewy Skórcz Starogard Gdański
Gminy miejskie	Skórcz Starogard Gdański
Gminy miejsko-wiejskie	Czarna Woda Skarszewy
Gminy wiejskie	Bobowo Kaliska Lubichowo Osieczna Osiek Skórcz Smętowo Graniczne Starogard Gdański Zblewo

Przynależność wojewódzka	woj. pomorskie (II RP) (1919–39) woj. gdańskie (1945–75)
Miasta (1919–75)	Skórcz (od 1934) Starogard (Gdański)
Osiedla (1954–72)	Czarna Woda (1958–72)
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–54 i 1973–75)	Bobowo Kaliska (od 1948) Leśna Jania (do 1954) Lubichowo Osieczna Osiek Piece (do 1947) Skórcz Smętowo Graniczne (od 1973) Starogard (Gdański) Zblewo
Gromady (1954–72)	Barłożno (1954–59) Bobowo (1954–72) Borzechowo (1954–59) Czarna Woda (1954–57) Frąca (1954–58) Huta Kalna (1954–61) Jabłowo (1954–59) Kaliska (1954–72) Kasparus (1954–61) Kleszczewo Kościerskie (1954–61) Kokoszkowy (1954–72) Kolińcz (1954–59) Leśna Jania (1954–71) Lubichowo (1954–72) Osieczna (1954–72) Osiek (1954–72) Pączewo (1954–72) Piece (1954–59) Pinczyn (1954–61) Rokocin (1954–71) Rywałd (1954–61) Semlin (1962–72) Smętowo Graniczne (1954–72) Szlachta (1954–59) Udzierz (1954–58) Wda (1954–61) Zblewo (1954–72) Zelgoszcz (1954–61) Żabno (1954–59)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne