Skępe (gmina 1932–1954)
gmina wiejska | |||
1932–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | 1932–38: warszawskie | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
Portal Polska |
Skępe – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1932–1954[2] w woj. warszawskim, pomorskim i bydgoskim[3]. Siedzibą władz gminy było Skępe[4].
Jednostka powstała 1 października 1932 roku w powiecie lipnowskim w woj. warszawskim, po wyłączeniu z dotychczasowej gminy Skępe osady Skępe i wsi Wymyślin, z których utworzono odrębną wiejską gminę o nazwie Skępe[5]. Pozostały obszar starej gminy Skępe przemianowano na gminę Narutowo[6], zachowując jednak siedzibę władz w Skępem[4][7].
1 kwietnia 1938 roku gminę wraz z całym powiatem lipnowskim przeniesiono do woj. pomorskiego[8]. Po wojnie gmina weszła w skład terytorialnie zmienionego woj. pomorskiego, przemianowanego 6 lipca 1950 roku na woj. bydgoskie[9]. Według stanu z 1 lipca 1952 roku gmina (na wzór gmin miejskich) nie była podzielona na gromady[10].
Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[11]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin[12], utworzono natomiast wielowioskową gminę Skępe, składającą się głównie z obszarów dawnych gmin Narutowo i Skępe (a więc o zasięgu terytorialnym sprzed podziału jednostek w 1932 roku).
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Od 1 października 1932 do 28 września 1954
- ↑ 194550 nazwa woj. bydgoskiego brzmiała województwo pomorskie
- ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 50, poz. 462
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 149, poz. 186
- ↑ W przeciwieństwie do dzisiejszej zbiorowej gminy Skępe, dawna gmin Skępe składała się z samego Skępego, podczas gdy jego zaplecze wiejskie stanowiła odrębna wiejska gmina Narutowo (również z siedzibą w Skępem). Gminy wiejskie w granicach jednej miejscowości były zjawiskiem rzadkim (inne przykłady gmin tego typu to gmina Tarnogród, gmina Oleszyce i gmina Legionowo)
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 27, poz. 240
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).