Skafander kosmiczny

Amerykański astronauta ubrany w skafander kosmiczny EMU

Skafander kosmiczny – specjalny strój wraz z dodatkowym oprzyrządowaniem umożliwiający bezpieczne wyjście i pracę człowieka w przestrzeni kosmicznej.

Skafandry kosmiczne chronią astronautów, kiedy wychodzą poza statek kosmiczny. Zewnętrzne powłoki skafandra kosmicznego chronią przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym oraz przed poruszającymi się z olbrzymią prędkością cząstkami pyłu kosmicznego, zwanego mikrometeoroidami. Powinny być białe, aby zminimalizować nagrzewanie się od Słońca. Przezroczysty, plastikowy hełm również chroni przed promieniowaniem i mikrometeoroidami.

Wewnątrz hełmu krąży tlen, żeby zapobiec parowaniu przyciemnionej osłony na twarz. Środkowe warstwy skafandra kosmicznego są nadmuchane jak balon i wywierają nacisk na ciało astronauty. Wewnętrzna podszewka skafandra posiada rurki z wodą, żeby ogrzewać lub chłodzić ciało astronauty. Plecak zawiera zapas powietrza do oddychania oraz urządzenia podtrzymujące życie. Zapasu tlenu znajdującego się w zbiornikach wystarcza nawet na około 7 godzin oddychania. Rękawice mają silikonowo-gumowe palce, które umożliwiają astronaucie kontakt dotykowy z przedmiotami, narzędziami. Skafander wyposażony jest także w rurkę dostarczającą napoje oraz inną, do której zbierany jest mocz.

Koszt skafandra kosmicznego stanowi wydatek rzędu kilkunastu milionów dolarów, z czego około 70% pochłaniają koszty plecaka i panelu sterowania^[1].

Amerykańskie skafandry składają się z wielu elementów. Skafandry rosyjskie są jednoelementowe: po prostu wchodzi się przez właz w plecach.

Zobacz też

• spacer kosmiczny

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Geoffrey A. Landis: Human Exposure to Vacuum (ang.). 2007-08-07. [dostęp 2015-04-27].
• Henry Fountain: The Right Stuff to Wear (ang.). W: The New York Times [on-line]. 2010-12-20. [dostęp 2015-04-27].