Skala podobieństwa do Ziemi
Skala podobieństwa do Ziemi (ang. Earth Similarity Index, ESI) – skala, za pomocą której określa się podobieństwo planet do Ziemi. ESI jest funkcją obwodu, gęstości, prędkości ucieczki i temperatury powierzchni planety[1]. Wartość zerowa oznacza brak podobieństwa, jeden – identyczność. Wartości od 0,8 do 1 nadawane są planetom bardzo podobnym do Ziemi ze stałą, skalną powierzchnią i stabilną atmosferą zdolną do utrzymywania odpowiedniej temperatury.
ESI nie bierze pod uwagę składu atmosfery planety i tego, czy może na niej powstać życie, czy to podobne do ziemskiego, czy też odmienne[2].
Współczynnik ESI wyrażany jest wzorem:
gdzie:
- – liczba porównywanych cech,
- – porównywany parametr,
- – wartość parametru dla Ziemi,
- – waga cechy – ustalana w celu określenia wpływu parametru na całokształt podobieństwa.
- – porównywany parametr,
Właściwość planety | Wartość | Waga |
---|---|---|
Promień | 1,0 R🜨 | 0,57 |
Gęstość | 1,0 ρ⊕ | 1,07 |
Prędkość ucieczki | 1,0 vII ⊕ | 0,70 |
Średnia temperatura | 288 K | 5,58 |
Planety podobne do Ziemi
Poniższa tabela wymienia planety o najwyższym indeksie ESI, opisującym podobieństwo do Ziemi, które z największym prawdopodobieństwem są planetami skalistymi o małej masie, krążącymi w klasycznie definiowanej ekosferze[3]:
Lp. | Planeta | ESI | Typ widmowy gwiazdy | Masa planety (M🜨) | Promień (R🜨) | Okres obiegu (d) | Odległość (ly) |
---|---|---|---|---|---|---|---|
– | Ziemia | 1 | G | 1 | 1 | 365,25 | |
1 | KOI-4878.01[a] | 0,98 | G | 0,99 | 1,04 | 449 | 1075 |
2 | Proxima Centauri b | 0,87 | M | ≥1,3 | 1,1 ± 0,3 | 11,2 | 4 |
3 | TRAPPIST-1e | 0,86 | M | 0,6 | 0,9 | 6,1 | 39 |
4 | Gliese 667 Cc | 0,84 | M | 3,8 | 1,5 +0,5−0,4 | 28,1 | 24 |
5 | Kepler-442b | 0,84 | K | 2,3 +5,9−1,3 | 1,3 | 112,3 | 1115 |
6 | Gliese 667 Cf[a] | 0,77 | M | 2,7 | 1,4 ± 0,4 | 39,0 | 24 |
7 | Kepler-1229b | 0,73 | M | 2,7 +7,1−1,5 | 1,4 | 86,8 | 769 |
8 | TRAPPIST-1f | 0,68 | M | 0,7 | 1,0 | 9,2 | 39 |
9 | Kapteyn b[a] | 0,67 | M | 4,8 | 1,6 +0,5−0,4 | 48,6 | 13 |
10 | Kepler-62f | 0,67 | K | 2,8 +7,4−1,6 | 1,4 | 267,3 | 1200 |
11 | Kepler-186f | 0,61 | M | 1,2 +2,7−0,7 | 1,1 | 129,9 | 492 |
– | Mars | 0,60[4] | G | 0,105 | 0,53 | 686,96 | |
12 | Gliese 667 Ce[a] | 0,60 | M | 2,7 | 1,4 ± 0,4 | 62,2 | 24 |
13 | TRAPPIST-1g | 0,58 | M | 1,3 | 1,1 | 12,4 | 39 |
Jeżeli masa lub promień planety nie są znane z bezpośredniego pomiaru, podano różne wartości odnoszące się do trzech możliwości budowy planety. Oprócz najbardziej prawdopodobnej (planeta skalista) uwzględniono przypadki o skrajnych wartościach gęstości: ciało żelazne (wysoka masa, mały promień) i planeta oceaniczna (duży promień, mniejsza masa)[3].
Niektóre planety mają wyższy wskaźnik ESI niż podane w powyższej tabeli, w szczególności TRAPPIST-1d (ESI 0,90), Kepler-438b (ESI 0,88) i Kepler-296e (ESI 0,85), jednak ich orbity przebiegają blisko gwiazd, poza „zachowawczo” definiowaną ekosferą. Inne ciała z mniejszym prawdopodobieństwem są skaliste (np. Kepler-22b, ESI 0,71)[3].
Znane są dwa układy, w których aż trzy planety mogą znajdować się w ekosferze: TRAPPIST-1 oraz Gliese 667 C[5].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Earth Similarity Index (ESI) (ang.). W: Planetary Habitability Laboratory [on-line]. University of Puerto Rico at Arecibo. [dostęp 2017-02-24].
- ↑ Robert A. Wittenmyer et al.. GJ 832c: A super-earth in the habitable zone. „Astrophysical Journal”. 791 (2), s. 114, 2014. DOI: 10.1088/0004-637X/791/2/114. arXiv:1406.5587 (ang.). [dostęp 2014-06-26].
- ↑ a b c The Habitable Exoplanets Catalog: Data (ang.). W: Planetary Habitability Laboratory [on-line]. University of Puerto Rico at Arecibo, 22017-02-23. [dostęp 2017-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-05)].
- ↑ Guillem Anglada-Escudé, Mikko Tuomi i in.. A dynamically-packed planetary system around GJ 667C with three super-Earths in its habitable zone. „Astronomy & Astrophysics”, 2013-06-07 (pol.).
Linki zewnętrzne
- The Habitable Exoplanets Catalog (ang.). W: Planetary Habitability Laboratory [on-line]. University of Puerto Rico at Arecibo.