Skalenie potasowe

Skalenie potasowe – minerały z gromady krzemianów zaliczane do grupy skaleni alkalicznych. Te zaś z plagioklazami tworzą grupę skaleni.

Mikroklin

Właściwości

• Kryształy są najczęściej tabliczkowe, wydłużone według jednej osi. Mogą być wrosłe i narosłe; mogą osiągać wielkość wielu metrów. Postać kryształu zależy od warunków wzrostu.

Kryształy wrosłe są grubotabliczkowe, czasami słupkowe.

Kryształy narosłe w druzach są bogate w ściany.

• Skalenie cechuje bogactwo zbliźniaczeń.

Dwa osobniki bliźniacze przerastają się wzajemnie w zbliźniaczeniu karlsbardzkim.

Dwa osobniki zrastają się według zorientowanej płaszczyzny (bliźniak baweński, bliźniak manebachski).

Zbliźniaczone skalenie występują też w zbitych, ziarnistych, kostkowych i blaszkowych agregatach.

• Łupliwość: doskonała w dwóch kierunkach prawie prostopadłych do siebie.

Od łupliwości wywodzi się nazwa ortoklazu (gr. orthos = prostokątny; klaein = szczelina).

• Gęstość: 2,53–2,56 g/cm³
• Barwa: bezbarwny, biały, czerwonawy, żółtawobiały, bladożółty, intensywnie czerwony, szary, zielony.

Sanidyn – jeśli skaleń potasowy krystalizuje w temperaturach wysokich (>500 stopni C) glin i krzem zajmują pozycje w sieci krystalicznej w sposób nieuporządkowany. Powstaje wtedy skaleń potasowy o symetrii jednoskośnej.

Mikroklin – w niższych temperaturach, krzem i glin zajmują ściśle określone pozycje w strukturze skalenia. Powstaje wtedy skaleń o uporządkowanej strukturze i symetrii trójskośnej.

Ortoklaz – stoi między tymi dwoma skaleniami. Jego struktura pokazuje zaczątki uporządkowania.

Skaleń wykrystalizowany w wysokiej temperaturze, przy bardzo wolnym ochładzaniu, może zmienić stan uporządkowania swojej struktury, ale nie zmienia swojej zewnętrznej postaci.

Niewielkie ilości miedzi zabarwiają skaleń na kolor zielony: amazonit. Iryzujący niebieskawo skaleń, zwany kamieniem księżycowym jest odmianą ortoklazu.

Potas w strukturze skalenia może być podstawiany sodem. Skaleniem potasowym krystalizującym w warunkach hydrotermalnych jest adular.

Powstawanie i występowanie

Skalenie są najczęściej występującą grupą minerałów w skałach magmowych, pegmatytach (w postaci nawet ogromnych kryształów), w skałach osadowych i skałach metamorficznych.

Miejsca występowania:

• sanidyn – Niemcy (Eifel, Drachenfels), Włochy (Wyspy Pantellleria, Elba),
• mikroklin – Polska (Dolny Śląsk, Tatry – w żyłach pegmatytowych), Norwegia (Iveland, Tysfjord, Finlandia.
• amazonit – USA (Kolorado)
• ortoklaz – Włochy (Baveno, Elba), Polska (Wojanów k. Jeleniej Góry), Czechy – Karlowe Vary, Szkocja – Glipatrick.

Ze skaleni potasowych w procesie wietrzenia powstaje kaolin.

Zastosowanie

Złoża eksploatowane dla przemysłu ceramicznego. Przezroczyste i pięknie zabarwione używane są jako kamienie ozdobne.

Bibliografia

• Guillermo Gold Gormaz, Jordi Jubany Casanovas, Atlas mineralogii, Warszawa: Wiedza i Życie, 1992, ISBN 83-85231-10-2 .
• Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld, Minerały, Warszawa: Świat Książki, 1996, ISBN 83-7129-194-9 .
• Rupert Hochleitner, Minerały i kryształy. Określanie minerałów według barwy rysy, Warszawa: Muza S.A, 1994, ISBN 83-7079-281-2 .
• Wiesław Heflik, Lucyna Natkaniec-Nowak, Minerały Polski, Kraków: Antykwa, 1998, ISBN 83-909173-1-9 .

Zobacz też

• skalenie
• myrmekit
• przerosty pismowe