Skaz

Skaz – jedna z form narracji ludowej literatury rosyjskiej, naśladująca żywą mowę lub, wedle słów Borisa Eichenbauma, stanowiąca iluzję narracji mówionej, w której uwidacznia się nastawienie na słowo narratora, natomiast konstrukcja fabularna schodzi na dalszy plan, ustępując miejsca konkretności słowa.[1]

Szczegółową teorię skazu rozwinął Eichenbaum w rozprawach Jak jest zrobiony Płaszcz Gogola (1919)[2], Illuzija skaza (1924) oraz Leskow i proza współczesna (1925).

Przypisy

  1. ↑ Formalizm Rosyjski, [w:] Anna Burzyńska, Michał Paweł Markowski, Teorie literatury XX wieku. Podręcznik, 2006, s. 123.
  2. ↑ Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński: Słownik terminów literackich. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 511. ISBN 83-04-04615-6.