Skidziń

Artykuł

49°58'39"N 19°11'53"E

- błąd

39 m

WD

49°59'N, 19°12'E, 49°58'44.58"N, 19°11'55.00"E

- błąd

2328 m

Odległość

701 m

Skidziń
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

oświęcimski

Gmina

Brzeszcze

Liczba ludności (2020)

840

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

32-625

Tablice rejestracyjne

KOS

SIMC

0213262

Położenie na mapie gminy Brzeszcze
Mapa konturowa gminy Brzeszcze, po prawej znajduje się punkt z opisem „Skidziń”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Skidziń”
Położenie na mapie powiatu oświęcimskiego
Mapa konturowa powiatu oświęcimskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Skidziń”
Ziemia49°58′39″N 19°11′53″E/49,977500 19,198056

Skidziń (do 2009 Skidzin)[1]wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Brzeszcze.

Historia

Notowano różne formy nazwy wsi w historii: Skidzin, Skidzyn, Skiedzeń w XV wieku Skedzen w 1581 roku Skidzień[2]. Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Skydzen wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[3].

W dokumencie sprzedaży księstwa oświęcimskiego Koronie Polskiej przez Jana IV oświęcimskiego wystawionym 21 lutego 1457 miejscowość wymieniona została jako Skedzey[4].

Skidziń był wsią szlachecką i należał do rodu Skidzińskich, których jako właścicieli wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[3].

W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim miejscowość leżała w Małopolsce w granicach Korony Królestwa Polskiego i znajdowała się w województwie krakowskim w powiecie śląskim[5][6]. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772[5].

Lustracja królewska z roku 1581 zanotowała wieś jako własność Walentego Skidzieńskiego, a w niej wykazała 5 łanów kmiecych, 6 zagrodników z rolą, 1 zagrodnika bez roli, 4 komorników z bydłem, 2 komorników bez bydła[6].

Po rozbiorach Polski wieś znalazła się w zaborze austriackim. W XIX-wiecznym Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego miejscowość wymieniona jest w powiecie bialskim w Galicji. Według austriackiego spisu ludności w XIX wieku roku znajdowało się w niej 51 domów, w których mieszkało 303 mieszkańców, w tym 140 mężczyzn oraz 163 kobiety. 294 osoby były katolikami, a 9 osób izraelitami[2].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego. Po reformie administracyjnej z 1999 roku wieś włączono w granice Małopolski.

Przypisy

  1. Rozbieżności co do właściwego brzmienia nazwy miejscowości (strona internetowa gminy, a także publikacja Szkice z przeszłości Brzeszcz, Jawiszowic, Przecieszyna, Skidzinia, Wilczkowic i Zasola (ISBN 83-921561-0-2) podawały, iż właściwa jest forma Skidziń, na części map występuje ona jednak pod nazwą Skidzin) zostały rozwiązane przez Rozporządzenie MSWiA z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych Dz.U. z 2008 r. nr 234, poz. 1586
  2. a b Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. X, hasło "Skidzin". nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880. s. 670. [dostęp 2018-03-24].
  3. a b Przeździecki 1864 ↓.
  4. Krzysztof Rafał Prokop: Księstwa oświęcimskie i zatorskie wobec Korony Polskiej w latach 1438-1513. Dzieje polityczne. Kraków: PAU, 2002, s. 151. ISBN 83-88857-31-2.
  5. a b Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867, s. 8,12.
  6. a b Pawiński ↓, s. 97.

Bibliografia

  • Aleksander Przeździecki: Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, "Liber Beneficiorum", Tom II. Kraków: 1864.
  • Adolf Pawiński: Polska XVI wieku pod względem Geograficzno-statystycznym, Małopolska, Tom III. Warszawa: Skład Główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, 1886.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie