Skocznia narciarska im. Zdzisława Hryniewieckiego
| Punkt konstrukcyjny K85 | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Miejscowość | Szczyrk |
| Data otwarcia | 1984 |
| Igelit | brak |
| Rekord | 91 m |
| (1994-02-17) | Ladislav Sulír |
| Kluby | LZS Sokół Szczyrk |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
| 49,680583°N 18,965361°E/49,680583 18,965361 | |
Skocznia narciarska im. Zdzisława Hryniewieckiego – nieistniejąca już normalna skocznia narciarska w Szczyrku – Salmopolu, w Beskidzie Śląskim. Funkcjonowała od 1984 do połowy lat 90. XX wieku.
Znajdowała się przy końcowym odcinku serpentyn szosy ze Szczyrku na Przełęcz Salmopolską, na wysokości ok. 870 m n.p.m. Najazd skoczni był drewniany, oparty na betonowych podporach. Obiekt zawierał drewnianą wieżę sędziowską[1].
W budowie skoczni uczestniczyli m.in. przedstawiciele klubów LKS Wisła-Istebna, KS „Start” Wisła i Olimpia Goleszów[2]. Rozbieg skoczni był drewniany, ustawiony na betonowych podporach[3]. Obiekt otwarto 31 grudnia 1984 roku. Odbyły się wówczas zawody z udziałem 30 skoczków. Konkurs wygrał Tadeusz Fijas (z pierwszym rekordem obiektu – 75,5 m), drugie miejsce zajął Henryk Tajner[4].
W późniejszych latach wydłużono najazd, co pozwoliło na dłuższe skoki. Punkt K skoczni wynosił 85 metrów, zaś odległość sędziowska – 89 m[5]. Skocznia była dobrze oceniana ze względu na dogodne położenie (długo utrzymywał się śnieg, otoczenie lasu chroniło przed silnym wiatrem). Wadą obiektu był brak zaplecza, w tym wyciągu dla zawodników[1].
W 1989 i 1995 obiekt ten był areną mistrzostw Polski seniorów w skokach narciarskich, w 1989 także miejscem zmagań o mistrzostwo kraju w kombinacji norweskiej[6][7]. Dzięki homologacji FIS na skoczni mogły być organizowane także zawody międzynarodowe. W 1989 i 1991 odbyły się tam konkursy Pucharu Europy w skokach[8][9]. W latach 90. XX w. rozgrywano tam także Puchar Świata „B” w kombinacji norweskiej[10].
Skocznia nosiła imię Zdzisława Hryniewieckiego, mistrza Polski z 1959, którego karierę zakończył poważny wypadek podczas skoku. Patronat został nadany na podstawie wyników konkursu na nazwę skoczni, zorganizowanego przez dziennik „Sport”[2].
Ostatni rekord skoczni – 91 m – ustanowił Słowak Ladislav Sulír w oficjalnym treningu przed zawodami Pucharu Świata „B” w kombinacji (1994)[1].
Pod koniec lat 90. XX w. skocznia popadła w ruinę i została przeznaczona do rozbiórki. Rozbieg skoczni uległ całkowitemu zniszczeniu w pożarze 31 maja 2000[1] i nie został odbudowany.
Przypisy
- ↑ a b c d Piotr Zawadzki, Skocznia narciarska na Przełęczy Salmopolskiej, „Sport.pl”, 7 lutego 2005 [dostęp 2017-01-08] (pol.).
- ↑ a b Na narciarskich szlakach, „Głos Ziemi Cieszyńskiej”, 25 stycznia 1985, s. 7, ISSN 0209-2565.
- ↑ Skocznia narciarska na Przełęczy Salmopolskiej
- ↑ Tadeusz Fijas czeka na życzliwość PZN, „Głos Ziemi Cieszyńskiej”, 11 stycznia 1985, s. 7, ISSN 0209-2565.
- ↑ FIS, Homologierte Sprungschanzen für Internat. Wettkämpfe 2000 /2001, 1 grudnia 2000 [dostęp 2017-01-08] (niem.).
- ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Polski Związek Narciarski, 2014, s. 75–76, 86. ISBN 978-83-89797-54-4.
- ↑ Historia Mistrzostw Polski. skijumping.pl. [dostęp 2017-01-15].
- ↑ Szczyrk POL 1989.03.23 EC Europacup. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-01-15].
- ↑ Szczyrk POL 1991.03.16 EC Europacup. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-01-15].
- ↑ Salmopol, Szczyrk. skisprungschanzen.com. [dostęp 2017-01-15].
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
